Echt toevallig dat op nog geen week tijd twee keer in een Hasselts restaurant belandde. Deze vrijdag had ik immers afgesproken met de kameraad die mijn vriend en ik een tijdje geleden tegen het lijf liepen op de Leuvense Oude Markt. Ik beloofde tijdens deze toevallige ontmoeting snel af te spreken om wat uitgebreider bij te praten en jullie weten dat ik een vrouw van mijn woord ben! Voor onze afspraak was ik afgezakt naar de thuisstad van onze kameraad: Hasselt. Dankzij de NMBS geraakte ik daar erg vlotjes vanuit Leuven.

Mijn kameraad had om 20u een tafeltje gereserveerd bij veganistisch restaurant Lento. We hadden nog wat tijd over, dus liepen we langs het huis dat hij een paar jaar geleden kocht en dat ik tot nu toe nog niet gezien had. Een gezellig rijhuis in een rustige buurt met moulures waar ik blij van werd. Al is het duidelijk dat een grondige renovatie van de achterbouw zich opdringt om van het huis echt een gezellige thuis te maken. Maar alles op zijn tijd, natuurlijk!

We waren een kwartiertje later dan gepland in het restaurant, maar gelukkig stond ons tafeltje nog op ons te wachten. En kijk, tot mijn grote verbazing zaten kennissen van uit de tijd dat ik nog in Leuven op kot zat aan het tafeltje vlak naast ons. Wat een ongelooflijk toeval! De laatste keer dat ik hen zag, moet bijna twintig jaar geleden zijn (yikes, time does fly), maar ze waren nog niks veranderd. Hopelijk dachten ze over mij hetzelfde. 😉 De herkenning was alleszins wederzijds. Ze vertelden dat ze sinds kort veganistisch waren, vandaar hun bezoek aan dit restaurant en ik stelde hen kort voor aan mijn tafelgenoot en wenste hen een fijne maaltijd toe.

Lento heeft als missie aan te tonen dat een plantaardig menu heel bourgondisch, rijkelijk en vooral lekker kan zijn. En wat mij betreft, mag die missie zeker als geslaagd beschouw worden, al mocht het voor mij allemaal net een tikkeltje pittiger zijn. Ik zal hen eens een fles sriracha cadeau doen. 😉

Appetizer:

Lasagne van zoete aardappel, rode biet en cashewricotta, met een sausje van spinazie en tijm:

Knolselder-pastinaaksoep met pesto:

Risotto met gepofte butternut en bospaddenstoelen:

Apfelstrudel met vanillesaus en slagroom:

Winnaar van de trofee van het beste gerecht van de avond: een gedeelde eerste prijs voor de fantastische knolselder-pastinaak soep en de fenomenale apfelstrudel.

Mijn kameraad en ik sloten de maaltijd af met een kopje thee en ik maakte nog snel een fotootje met de kennissen die ik twintig jaar niet meer gezien had en die helemaal van Geel naar Hasselt waren gekomen om van een veganistische maaltijd te kunnen genieten.

Alvorens de terugreis naar Leuven aan te vatten, ging ik nog snel even naar het toilet, alwaar een dame mij aansprak en vroeg of ze samen met mijn naar het station kon wandelen. Euh, uiteraard geen bezwaar, ik help graag dames die zich ietwat onveilig voelen uit de nood. Al lijkt me daar in Hasselt op een vrijdagavond nu niet direct een reden toe. Ik zegde dus toe, maar toen ze hoorde dat ik van plan was de laatste trein te nemen, besloot ze toch alleen te wandelen. Ok, dan!

Na dit iet of wat bizarre voorval, wandelde ik samen met mijn kameraad terug naar het station. We stonden net afscheid te nemen in de tunnel onder de sporen toen we aangesproken werden door twee zwarte meisje. Eén van de meisjes was op zoek naar de trein naar Oostende. Ik keek haar lichtelijk ongerust aan, want het was ondertussen al bijna 23u en ik weet hoe lang je onderweg bent met de trein naar Oostende. Na een kleine opzoeking bleek dat ze samen met mij de trein naar Leuven moest nemen en daar moest overstappen op de trein naar Oostende, die helaas door werken tussen Brugge en Oostende maar tot Brugge reed. Aankomsttijd in Brugge: 1.23u. Ik vroeg haar of ze zeker was dat ze nog naar Oostende wilde, want de trein reed maar tot Brugge dan zou ze daar in het holst van de nacht een vervangbus naar Oostende moeten nemen. Ze verzekerde me echter dat ze naar Oostende moest, dus hielp ik haar een ticket kopen en vergezelde ik haar tijdens de rit naar Leuven.

Onderweg maakte ik nader kennis met haar. Het meisje bleek een Erasmus-studente uit Ethiopië die in Hasselt sociaal-werk studeerde. Ze was nog nooit in haar leven in Brugge of Oostende geweest, wat mij toch iet of wat ongerust stemde. Ik drong er bij haar op aan dat ze iemand moest bellen om haar met de wagen te komen ophalen aan het station van Brugge, dan kon ze zich het gedoe met die vervangbus besparen en zou ze zeker veilig op haar bestemming geraken. Ze belde een beetje rond, maar de persoon aan de andere kant van de lijn had duidelijk niet veel zin om haar ‘s nachts in Brugge te komen ophalen. Ze moest maar proberen de bus te nemen. Sta me toe dit toch lichtelijk onverantwoord te vinden, maar zij scheen er allemaal niet te zwaar aan te tillen. Ik sprak een conducteur aan om meer info te krijgen over de vervangbus, maar die was er zelfs niet van op de hoogte dat er werken waren tussen Brugge en Oostende. Uiteindelijk raadde ik haar aan om in Brugge op de trein iemand aan te spreken met de vraag haar te helpen de juiste bus te vinden.

In Leuven vergezelde ik haar naar het perron en gaf ik haar mijn telefoonnummer, zo kon ze me laten weten dat ze zeker veilig op haar bestemming geraakt was.

Een avond vol bijzondere ontmoetingen…

PS: Ik ontving deze ochtend een bericht dat het Ethiopische meisje om 8u (!?!) in Oostende was aangekomen en dat alles ok was. Eind goed, al goed?