ikea

IKEA en afhaalchinees

Omdat wij ons appartement gemeubeld verhuren, was het nodig om de eetkamerstoelen en de bureaustoelen te vervangen. Onze eigen (dure) bureaustoelen verhuizen mee naar Genève en de eetkamerstoelen waren zo tot op de draad versleten dat de vulling zichtbaar was. Naar de IKEA dus! Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik niet zo’n fan ben van de IKEA (te druk, te groot, te lang en bochtig parcours doorheen gans de winkel), maar goed, ze verkopen hun meubilair tegen een redelijke prijs en we willen ook geen al te dure meubelen in ons appartement zetten, aangezien we er zelf niet het comfort van zullen hebben.

Uiteindelijk kochten we twee Millberget bureaustoelen en zes Volfgang eetkamerstoelen en nog wat opbergdozen om onze verhuis te vergemakkelijken. Het was nog een heel puzzelwerkje om alle dozen in de auto te krijgen, maar het paste net. Ik had zelfs nog riant veel plaats op mijn autostoel in vergelijking met een voorgaand bezoek aan de IKEA.

Aangezien het ondertussen bijna middag was, besloten we die befaamde balletjes van de IKEA eens te proberen. Ik ging voor de vegetarische versie, mijn vriend hield het op de klassieke köttbullar met vlees. Best wel een lekkere maaltijd voor de prijs die we betaalden. Ik was ook onder de indruk van de verzorgde slaatjes van de salad bar. Heel erg lekker.

IMG_5359

‘s Avonds hadden we afgesproken om naar Limburg te rijden voor een bezoekje aan mijn broer en zijn vriendin, die ondertussen opnieuw zijn ingetrokken bij mijn vader, omdat het huis van mijn bomma waar ze woonden tegen de grond is gegooid. Na heel veel, zeer onplezante verwikkelingen met hun originele stuk bouwgrond, beslisten ze hun nieuwe woonst op te trekken op de plek waar het huis van mijn bomma stond.

Het was een vreemd zicht, het oude huis dat er al stond sinds de negentiende (!) eeuw en waaraan in de loop de jaren zoveel gesleuteld en geknutseld was (de originele woonst had nog lemen muren), was er niet meer. Alleen een paar houten balken restten nog. Het huis zal nu voortleven in onze herinneringen en daar langzaam vervagen tot we ons de specifieke geur, de houten balken en de rare vloeren niet meer zo goed voor de geest zullen kunnen halen.

Ik moet zeggen dat de afbraak een heel mooi stuk bouwgrond opgeleverd heeft. Ben erg benieuwd naar het uiteindelijke resultaat van de bouwwerkzaamheden die starten in september. We zullen nog wel een paar keer terugkomen uit Genève om de vorderingen te aanschouwen. Toch wel spannend allemaal!

Omdat het maandagavond niet echt geweldig barbecueweer was, besloten we het ons gemakkelijk te maken en afhaalchinees te bestellen. Eeuwen geleden voor mij, maar mijn mihoen smaakte wel!

IMG_5369

Na de maaltijd ruimden we nog wat oude dozen op, toch ongelooflijk wat een mens allemaal verzamelt in de loop der jaren. Er lijkt geen einde aan te komen. En jawel, ook nu doken er weer een aantal schatten op.

Een duidelijk teken dat ik ooit naar de bergen zou verhuizen:
IMG_5370

Waar is de tijd dat we met de hand (!) liedjesteksten neerpenden voor onze vriendinnen?
IMG_5415

yab en vriend gingen naar de Ikea

En brachten mee:
ikea1

ikea2

ikea3

Dozen, dozen, dozen en dozen. Op de onderste foto zien jullie trouwens hoeveel plaats er nog voor little old me overbleef. Ik kan jullie verzekeren, ik heb al aangenamere autoritjes meegemaakt. Het mag een wonder heten dat we alles in de auto gekregen hebben. Heeft ons twintig minuten puzzelwerk in de parking van de Ikea gekost.

PS: Neen, de L is niet voor mij, maar wel voor een anonieme blogger waaraan mijn vriendje rijles geeft.

Vermoeiend

Pfft, vermoeiend zo’n halve dag winkelen. Deze ochtend speciaal vroeg opgestaan om de massa volk die op zaterdag de Ikea frequenteert, voor te zijn. Onze missie: het vervolmaken van onze logeerkamer die tot nu toe eerder rommelkamerallures had. We hadden op voorhand ons lijstje klaar met aan te kopen items waardoor we ons in sneltreinvaart naar de juiste afdeling konden begeven.

Het kiezen en kopen ging vlotjes, buiten een klein probleempje aan de kassa waar de bancontactautomaat maar bleef volhouden dat mijn limiet ontoereikend was, terwijl dit toch echtentechtig niet zo was (‘k heb het achteraf nog eens nagekeken). Al een geluk dat ik een kapitaalkrachtig vriendje heb. 😉 Nadat we de kassa voorbij waren, hebben we nog redelijk lang moeten wachten op ons stapelbed. En vervolgens was het aanschuiven voor zo’n Ikea-bestelwagentje. (Onze eigen wagen is echt te klein om die grote bouwpakketten te vervoeren.)

Een paar keer heen en weer rijden tussen Leuven en Zavemtem later, waren we een stapelbed rijker. Vanaf nu kan ons bezoek zijn of haar roes bij ons uitslapen. 😉 Geen BOB meer nodig. Al denk ik dat vier personen toch echt wel het maximale aantal personen is dat ons stapelbed kan verdragen.

Surreëel Ikea-moment: een dame die in de winkel zelf haar bed begon in mekaar te steken om het vervolgens weer helemaal uit mekaar te halen en ermee te vertrekken. Mijn vriend en ik hebben tijdens het wachten-op-ons-stapelbed een tijd zitten speculeren over het nut van deze bizarre actie, maar konden geen sluitende verklaring vinden.

Na de meubelaankoop, zetten we onze tocht verder naar de Delhaize om de nodige ingrediënten in huis te halen voor het etentje maandag. We krijgen maandag namelijk hoog bezoek: nonkel K en zijn zonen komen ons appartementje aan hun keurende blikken onderwerpen. Aangezien nonkel K denkt dat onze kookkunsten zich beperken tot het prikken van drie gaatjes in een plastic verpakking en vervolgens deze verpakking in de microgolfoven steken, voelen we ons moreel verplicht om ons beste culinaire beentje voor te zetten. Ik ga hier nog niet verklappen wat er op het menu staat, maar jullie mogen wel weten dat we voor het hoofdgerecht inspiratie gezocht hebben op kokeneten.be. En als nonkel K te veel wijn heeft binnen gekapt, kan hij meteen ons splinternieuwe stapelbed uittesten. 😉

Nu snel douchen en dan de auto in voor een tochtje naar het verre Limburg.

Shoppen

Deze namiddag hebben mijn vriendje en ik doorgebracht in de gezelligste winkelketen van het land (yeah, right). Het was er naar goeie gewoonte weer pokkedruk. Gelukkig waren mijn vriend en ik al eerder op verkenning geweest en wisten we goed wat moesten hebben. Het was wel een beetje wringen om al onze aankopen in de auto te krijgen en dan vervolgens mezelf daar nog ergens op de achterbank bij te wringen, maar we zijn zonder ongelukken thuis geraakt.

De buit: vier boekenkasten (in diverse formaten), een kastje voor in de badkamer, een wasmand, wat opbergdozen, geurkaarsjes en een geweldig schattige cactus die ik gewoon niet kon laten staan. Cactussen zijn naar het schijnt ideale planten voor mensen zonder groene vingers. En nu maar hopen dat al die plantjes een beetje met elkaar kunnen opschieten.