gratis

SWAG

Vandaag was het weer zover: tijd voor ons jaarlijkse uitstapje naar de outsourcer. Het eten en de drank waren, naar goeie gewoonte, tot in de puntjes verzorgd en de sessies in de namiddag waren voor een keertje niet slaapverwekkend. En natuurlijk werden alle aanwezigen met een rugzakje vol cadeautjes naar huis gestuurd. Een overzichtje van de buit:
– een USB-key van 512 MB van Microsoft;
– een USB-key van 1 GB van HP (eat that, Microsoft);
– een blauw LED-zaklampje van EMC;
– een klokje (analoog, stel u voor) van Cognos;
– pennen van Xerox, CISCO, EDS en Telindus (dat kan beter, jongens en meisjes!);
– een mok van ESRI BeLux;
– een Microsoft Office Professional 2007 trial version (waar ik niks, nul de botten mee ben, maar kom);
– een draagbaar radiootje met oortje van EDS en Telindus.

Enfin, veel dingen waar ik niks mee kan doen, maar ongetwijfeld kan ik er nog andere mensen mee gelukkig maken.

The Illusionist

De gratis film gisteren was een groot succes. Als restaurantje kozen we voor Hémisphères, een gezellig restaurant waar de menukaart samengesteld is uit gerechten uit alle uithoeken van de wereld. De inrichting is overheersend rood en doet Arabisch aan. Mijn vriend was vooral gefascineerd door het grote tableau dat een tafereel uit een harem voorstelde. Ik vermoed dat die blote borsten en billen daar voor iets tussen zaten. 😉

Het eten was heel lekker. Ik had pasta met scampi uit Guadeloupe gekozen en mijn vriend een currie van rundsvlees. Mijn pasta smaakte zoet en toch wat pikant. Heel bijzonder. Minpuntje: mijn vriend was niet te spreken over de toestand van het sanitair. En aangezien ik een klein beetje last heb van smetvrees, was ik dus verplicht mijn dringende kleine boodschap op te sparen tot in het cinemacomplex.

Daar aangekomen stond er al een lange rij aan te schuiven. Blijkbaar komen er wel meer mensen uit hun kot voor een gratis film. 😉 De filmzaal was gigantisch groot en deed door het stukwerk en het aanwezige balkon ietwat ouderwets aan. Heel anders dan die high tech zalen van de Kinepolis. De charmante zaal kon echter niet verdoezelen dat de beeldkwaliteit niet zo goed was. Het beeld trilde lichtjes. Iets wat vooral opviel als de camera stil stond. Vervelend.

The illusionist is trouwens een echte aanrader. De film speelt zich af in één van mijn favoriete steden, het magnifieke Wenen. Alles draait om een goochelaar die de grenzen tussen werkelijkheid en fictie doet vervagen. En natuurlijk komt er ook een liefdesgeschiedenis aan te pas. Meer ga ik niet vertellen, want het zou zonde zijn de clou van het verhaal te verklappen. Ik heb the illusionist gezien zonder voorkennis en ik denk dat je zo het beste kan genieten van de magie van de film.

En de cocktails na de film? Wel, die bleken zich vermomd te hebben als glazen wijn en schuimwijn. Maar wij klagen niet. De wijn was heel lekker en de bediening droeg om de haverklap nieuwe hapjes aan. Honger had ik na de mijn pasta met scampi nog niet echt, maar tegen sushi en loempiaatjes kan ik toch geen neen zeggen, nietwaar?

Meer van dat!

Gratis! Film!

Twee van mijn favoriete woorden in de titel! Mijn avond kan bij voorbaat al niet meer stuk. Nog twee uurtjes en ik zit op kosten van een groot IT-bedrijf naar The Illusionist te kijken. Om te vieren dat ze verhuisd zijn, of zoiets. Van mij mogen ze daar vaker verhuizen.

Maar eerst gaan mijn vriendje en ik de Brusselse horeca verkennen. ‘t Moet niet altijd Leuven zijn, he.