Een bezoek aan het mooie Kasteel van Gaasbeek

Het is altijd een mooie dag als we richting Gaasbeek rijden, zelfs al is het kwakkelweer! Vandaag stond er een bezoek aan mijn favoriete kasteel op het programma. Vorig jaar bezochten we het lege kasteel met de ouders van mijn vriend, dit jaar trokken we met ouders van mijn vriend, zijn en haar gezin naar Gaasbeek om het opnieuw aangeklede kasteel te bezoeken. Heel benieuwd om de nieuwe scenografie te bewonderen.

Natuurlijk kan je geen kasteel bezoeken op een lege maag, dus lunchten we samen in Eetcafé D’Akte, een gezellige brasserie met een mooie aanbouw die uitkeek op de tuin. Het was er vrij rustig tijdens ons bezoek, maar ik kan me voorstellen dat het er behoorlijk druk kan zijn tijdens écht mooie, zonnige dagen. Ik bestelde garnaalkroketjes, zonder te weten dat de suggestie van de dag asperges met zalm waren. Ik wil best aannemen dat het onze jonge ober zijn eerste werkdag was, maar vergeten de suggestie voor te stellen, dat zou toch niet mogen. En al zeker niet als die mijn favoriete groente bevat! Enfin, gelukkig waren de huisgemaakte garnaalkroketjes lekker.

We sloten de maaltijd af met een verwenkoffie/thee. Dé ideale oplossing als je niet kan kiezen uit het dessertaanbod.

De lunch had wat langer geduurd dan oorspronkelijk gepland en uiteindelijk waren we pas om kwart voor drie in het kasteel. Iedereen was echt onder de indruk van het prachtig gerenoveerde kasteel dat met zijn nieuwe aankleding nog mooier schitterende als voordien. De drie nichtjes waren erg geboeid door de verhalen over de Markiezin Arconati Visconti, feministe avant la lettre. Er zijn ergere figuren om naar op te kijken als tienermeisjes!

Ik was op mijn beurt dan weer aangenaam verrast door de mooie muntencollectie die op de zolder van het museum werd uitgestald. Enige verbeterpunt: naar mijn mening had wat meer uitleg bij de kunstwerken zelf niet misstaan. Het poëtische boekje dat we als leidraad voor ons bezoek kregen, was voor mij niet voldoende als duiding bij al het moois dat we tegen kwamen.

Continue reading →

Opening onthaalgebouw van het Kasteel van Gaasbeek

Vandaag stond de opening van het nieuwe onthaalgebouw van het Kasteel van Gaasbeek op het programma, al had ik niet verwacht dat het zo’n gedoe zou zijn om ter plekke te geraken. Murphy in actie zullen we maar zeggen.

De dag was nochtans goed begonnen met een gezamenlijke treinrit met mijn twee collega’s naar Brussel. We hadden de trein van 8.06u genomen, kwestie van een beetje marge te hebben. Mijn collega had een cambio-kaart van het werk gereserveerd die we samen gingen ophalen aan het onthaal.

Helaas was mijn collega vergeten te noteren wat de nummerplaat van de wagen was die hij had gereserveerd. Geen nood, zoveel moeite was het niet om snel de kaart uit te proberen bij de tiental wagens die er stonden in de Markies- en Loksumstraat. Tot mijn grote verbazing reageerde echter geen enkele wagen. Nog eens alle wagens afgegaan: geen enkele wagen die wilde opengaan.

Voor de zekerheid terug naar het werk gelopen om te vragen of de onthaalbediende ons niet per ongeluk de verkeerde kaart had meegegeven. Dat bleek niet het geval te zijn, dus terug naar de cambioparkeerplaats.

Mijn collega dan maar naar cambio gebeld en daar waren ze zo vriendelijk om hem de exacte nummerplaat van de gehuurde wagen door te geven. Helaas had mijn collega er vergeten bij te zeggen dat geen enkele wagen in de buurt op de kaart had gereageerd. En jawel: de knalblauwe cambio weigerde de kaart te herkennen.

Opnieuw naar cambio gebeld. De vriendelijke medewerker aan de andere kant van de lijn ontgrendelde de wagen vanop afstand en opgelucht stapten we in. Ondertussen hadden we al flink wat tijd verloren en zag het ernaar uit dat we nooit vóór 9.30u in Gaasbeek zouden geraken.

Onze vreugde dat we in de wagen geraakt waren, was echter van korte duur. Het ding weigerde te starten. Opnieuw naar cambio gebeld en na een volledige herstart van de wagen vanop afstand, slaagde mijn collega er eindelijk in het ding aan de praat te krijgen. Da’s echt wel de eerste keer dat ik zoveel problemen ervaar met cambio. Bij mijn vriend en mij verloopt dat altijd heel vlot.

Natuurlijk was het erg druk in Brussel centrum, dus tijd goedmaken zat er niet in. Uiteindelijk waren we een dik half uur te laat en misten we daardoor het merendeel van de speeches. Gelukkig hadden we nog tijd genoeg om het gebouw zelf grondig te inspecteren en te genieten van het feestelijke ontbijtbuffet. Ik kijk alvast uit naar de heropening van het kasteel zelf, maar ik betwijfel of ik me dan met een cambio naar ginder zal begeven. 😉

Kasteel van Gaasbeek, de museumtuim en de Krijmerie

Wat? Geen stralend zonnetje deze zon-dag? Uit-zon-derlijk, want 2020 zal niet alleen de geschiedenisboeken ingaan als het jaar van de coronaviruslockdown, maar ook als het droogste jaar sinds de start van de metingen. Mark My Words.

Maar ook een grijze hemel mocht de pret niet drukken. Vandaag hadden mijn vriend en ik immers een cambio geboekt om een bezoekje te brengen aan het meest romantische kasteel van Vlaanderen: het Kasteel van Gaasbeek. Nog open tot eind augustus om vervolgens voor tweeënhalf jaar te sluiten voor een zeer grondige renovatie.

Toegegeven, het was een beetje raar om na zo lang alleen gefietst en gewandeld te hebben opnieuw in een wagen te kruipen. Maar hey, onze cambio zag er helemaal spik en span uit. Niets om ons zorgen over te maken dus.

Na een rustige autorit (hoera voor weinig verkeer op de weg) parkeerden we onze cambiowagen op de parking en liepen we langs de prachtige beukendreef naar het kasteel. Aan de ingang stond een dame met een mondmasker ons op te wachten. Het duurde even voor ze onze namen op de reservatielijst terugvond en ik begon al te vrezen dat ik me van dag had vergist, maar hey, we stonden er toch op. Ik betaalde onze tickets aan het onthaal en voorzag mijn vriend en mezelf van een sticker om het kasteel te bezoeken. Maar eerst moesten we nog snel wat foto’s maken van de prachtige pauw die zijn staartveren maar ál te graag aan de wereld wilde tonen.

Opeens hoorden we achter ons echter een alarmerend gepiep. Bleek dat drie kuikens van mama-pauw in een houten bak in de grond terecht waren gekomen, waar ze onmogelijk uit konden ontsnappen. Mama-pauw over haar toeren, want ze kon haar piepende kuikens niet redden uit deze val. Mijn vriend en ik overwogen even om de kuikens achterna te springen, te vangen en ze zo met hun mama te herenigen, maar plots herinnerden we ons dat pauwen niet zo vriendelijk zijn als ze eruit zien. Toch maar de bewaking gealarmeerd, die ons verzekerde dat ze de kuikens zouden redden.

En zo konden mijn vriend en ik met een gerust gemoed het kasteel bezoeken. Echt, het loont de moeite om op dit moment een museum of een andere erfgoedlocatie te bezoeken. Je zal nog nooit zo ongestoord van al dat moois hebben kunnen genieten. Mijn vriend en ik waren telkens de enige in de kamers die we bezochten. Wat maakte dat we elke detail op ons gemak in ons konden opnemen. En ja, ik besef maar al te goed hoe deze crisis inhakt op onze samenleving, maar soms heeft een crisis ook onverwachte voordelen. Al zou ik bij een toekomstig bezoek mijn mondmasker toch uit laten. Zo oncomfortabel dat die dingen zijn!

Na het kasteel stond de Museumtuin op het programma, waarvan ik alleen nog maar een klein stukje gezien had. Ik was echt onder de indruk van deze indrukwekkende en perfect onderhouden tuin. Vooral het leifruit zal me bijblijven. Ik kan me amper voorstellen hoe arbeidsintensief het onderhoud van deze prachtige tuin moet zijn. Al merkten we ook hier dat de natuur naar regen snakte. En zelfs al was het de ganse namiddag zwaar bewolkt er viel amper een druppel of twee uit te lucht.

Na ons bezoek aan de museumtuin was het tijd voor een pauze. Een ijsjes-pauze bij de Krijmerie. Mijn vriend en ik waren net een grote groep voor, die ongetwijfeld dachten dan de regels van social distancing niet op hen van toepassing waren en kochten ons allebei een ijsje met twee bolletjes. Yummie!

Omdat we langer dan gepland over ons bezoek aan de museumtuin gedaan hadden, bleef er niet meer zoveel tijd over voor een wandeling rondom het kasteel. Nuja, geen erg, dat geeft ons een reden om nog eens terug te komen wanneer de renovatie van het kasteel voltooid is.

En ja, omdat decadent zijn geen zeer doet, sloot ik het weekend af met een gegrilde kreeft van Van de Weyer.

Teamdag in X-beek

Na de ontwikkeldag op vrijdag bevond ik mij maandag alweer op weg naar Gaasbeek. Ditmaal voor onze jaarlijkse teamdag. Door ziektes was ons team helaas niet volledig (maar liefst vier mensen ontbraken). Laten we hopen dat we volgend jaar wel voltallig zijn! Ondanks het feit dat ons team iet of wat uitgedund aan de dag begon, zat de sfeer er goed in. Tegen alle verwachtingen in scheen de zon zelfs bij aankomst.

Nadat ik iedereen had welkom geheten, begonnen we aan de voormiddag met drie presentaties. De ene kort, de andere wat langer. Naar goede gewoonte liep de timing al van bij de eerste presentatie in het honderd. Tijdens de presentaties brak er een hevige regenbui los boven Gaasbeek en even vreesde ik dat de rest van de dag letterlijk in het water zou vallen. Gelukkig bleek de bui snel voorbij en tegen dat de presentaties afgerond waren, scheen de zon alweer. Uiteindelijk begonnen we met een uur vertraging aan de gegidste rondleiding door het kasteel. Ondertussen heb ik het kasteel natuurlijk al een paar keer bezocht, maar ik moet zeggen dat ik elke keer weer betoverd raak door het eclectische interieur met schitterende wandtapijten en houtsnijwerk. Mijn collega’s waren eveneens onder de indruk.

Omdat we er niet in geslaagd waren onze opgelopen vertraging in te lopen, hadden we het restaurant verwittigd dat we wat later zouden zijn. Onze tafel stond klaar in de zonnige veranda van restaurant Noa in Dilbeek. Ondanks het feit dat de deur van de veranda wagenwijd open stond, was het er flink warm. Iets waar niemand in ons gezelschap op gekleed was. En met een glaasje schuimwijn achter de kiezen zaten we al snel te zweten. Maar het eten was heerlijk en de bediening vriendelijk en efficiënt. Dat durfde in het verleden al eens anders te zijn…

Na de middag stond er een wandeling in Dilbeek op het programma. Niet zomaar een wandeling, neen, we gingen zowaar Bruegel achterna! De Blik van Bruegel: reconstructie van het landschap is een openluchttentoonstelling met vijftien interventies van kunstenaars, designers en architecten, in het Dilbeekse landschap dat Bruegel inspireerde. Door de opgelopen vertraging konden we helaas niet de ganse route doen, maar ik overdrijf niet als ik zeg dat iedereen ervan genoten heeft. Ook van de drassige gedeeltes van de Dilbeekse kleigrond. 😉 Aangezien één van mijn medewerkers aan de tentoonstelling had meegewerkt, nam zij de rol van gids op. Wat de wandeling nog een extra persoonlijke dimensie gaf.

We startten de wandeling bij de kerk van Sint-Anna-pede (te zien op het schilderij ‘De Parabel van de blinden’) en eindigden bij de watermolen van Pede (te zien op ‘De ekster op de galg’). De weergoden bleven ons goedgezind en de voorspelde regen bleef uit. Oef, want anders was het wel een héél modderige bedoening geworden. 😉 Mijn favoriete werken waren TOPOgrafie van Filip Dujardin, Exit van Koen van den Broek en Sint-Anna-Pede 2019 van Georges Rousse. De tentoonstelling loopt nog tot 31 oktober, dus haast je!

De namiddag eindigde voor mij met een korte briefing door één van mijn medewerkers op de banken voor het station van Brussel-Noord ter voorbereiding van een stuurgroepvergadering op dinsdagochtend, waar ik mijn baas moest vervangen als voorzitter. Een beetje een surreëel einde van een fijne dag.

Laatste dag ontwikkelen

Met frisse tegenzin stond ik vorige vrijdag vroeger dan gewoonlijk op om samen met een collega te carpoolen naar het Kasteel van Gaasbeek. Ik keek niet bepaald uit naar de laatste dag van ons ontwikkeltraject als teamverantwoordelijken. Voor mij had dit gerust een half jaar eerder stopgezet mogen worden. Maar goed, het is altijd plezierig om te kunnen genieten van de omgeving van het meest romantische kasteel van Vlaanderen, zelfs op een grijze en druilerige dag.

Zoals verwacht kon ook deze laatste lesdag de verwachtingen niet inlossen (niet dat ik niet graag ga wandelen met mijn peer coach of kastanjes raap, maar moeten we daar nu echt een consultant duur voor betalen?). Al neem ik wel de tip i.v.m. met impactgericht denken mee.

Wel positief aan deze laatste lesdag: nadat we onze dure consultant zonder spijt hadden uitgewuifd, trokken we met ons groepje naar Café De Pajot, een echt authentiek volkscafé, om daar de goedkoopste cava van gans België te drinken (3,5 euro en het was nog goeie ook). Vervolgens zakten we met een uitgedund groepje van vier die hards af naar restaurant Molensteen, alwaar we eerder al lekker gegeten hadden. Ik liet me verleiden om een klassieker te nemen die tegenwoordig niet meer zo vaak op de kaart staat: paling in’t groen. En jawel, het smaakte mij!

Ochtendwandeling in Gaasbeek

Mijn collega en ik hadden, vooruitziend als we zijn, een hotelletje geboekt om na het openingsfeest van Feast of Fools in de buurt overnachten. Dit bleek bij nader inzien niet nodig te zijn, want aangezien we geen van beiden bier lusten, kwamen we bloednuchter en totaal verkild terug van de receptie. Gelukkig was de taverne bij ons hotel nog open en konden we daar opwarmen met een glas gluhwein. Man, en óf dat deugd deed. We praatten nog een beetje na, dronken een glaasje prosecco en sloten de avond af met een warme thee om goed te kunnen slapen.

Helaas bleek mijn zwaar verkouden collega nogal hard te snurken en schoot ik gedurende de nacht regelmatig wakker. Gelukkig brachten mijn wireless earbuds in combinatie met mijn favoriete podcasts soelaas.

We startten de ochtend met een naar mijn normen (ik weet het, dik verwend) vrij basic ontbijt. Gelukkig was er vers fruit en actimel! Na het ontbijt maakten we een mooie knooppuntenwandeling doorheen het glooiende pajottenland. Jammer dat de zon zich schuil hield achter de wolken, maar de mistige ochtend had zo ook haar charmes.

Als afsluiter van de voormiddag aten we een heerlijk ijsje van de Krijmerie. Al goed dat ik niet in Gaasbeek woon of werk, want anders zou ik zeker vaste klant zijn. 😉

Feast of Fools. Bruegel herontdekt

Na een iet of wat avontuurlijke rit dwars door Brussel (met dank aan de GPS die de Wetstraat de meest ecologische route vond), woonde ik gisteren in het fabuleuze Kasteel van Gaasbeek de opening van de tentoonstelling Feast of Fools bij. Feast of Fools is een tentoonstelling die helemaal rond Bruegel draait zonder ook maar één schilderij van Bruegel te tonen. In de vele vertrekken van het kasteel konden we werk ontdekken van Belgische en internationale kunstenaars tijdens het interbellum en later (o.a. James Ensor, Gustave van de Woestyne, Jean Brusselmans, Constant Permeke,…) die zich door Bruegel lieten inspireren. Deze werken werden op hun beurt geconfronteerd met werk van hedendaagse kunstenaars. Dit leverde soms geslaagde combinaties op, maar vaak ook niet.

Als ik eerlijk moet zijn: de nieuwe hedendaagse kunstenaars die ik in Gaasbeek ontdekte, werden moeiteloos in de schaduw gezet door klassebakken als Ensor, van de Woestyne en Permeke. Bij momenten was het contrast tussen de werken zelfs pijnlijk. En ook het nieuwe werk van Rimini Protokoll, ‘Global Village. After Bruegel’, kon me slechts matig bekoren. Maar misschien kwam dat ook doordat er zoveel volk was dat er amper tijd was om dit werk grondig te laten doordringen. Het hedendaagse werk dat mij het meest aansprak waren de goudstaven van Leo Copers met de stempel van de duivel.

Gelukkig maakte het lekkere op Bruegel geïnspireerde eten op de receptie veel goed. Al had ik wel liever een glaasje wijn gehad in plaats van bier om dit alles door te spoelen. Ik probeerde een slokje kriek en gevolgd door drie slokken framboise, maar neen, bier, het is en blijft niet mijn ding. Om mezelf te troosten at ik dan maar een extra rijstpapje.