Na de uitspattingen van gisteren zo lang in bed blijven liggen dat het niet meer de moeite was om nog te ontbijten. 😉 Want voor de lunch hadden we voor onze groep van veertien personen een reservatie bij Le Cor de Chasse in Wéris. Het bleek nog een heel gedoe om die reservatie vast te krijgen, want normaal accepteerden ze geen reservaties voor grotere groepen. Gelukkig slaagde één van de vriendinnen van onze jarige (een advocate uiteraard) erin het personeel te overtuigen onze groep te ontvangen.

En amai, wat een geweldige lunch was dat! We zaten aan twee lange tafels in een aparte ruimte waardoor we de rest van de klanten niet konden storen. De ruimte was voorzien van een prachtige houtkachel die zo goed werkte dat de temperaturen op een bepaald moment bijna tropisch waren. Als aperitief dronk ik een mocktail met kombucha en appel, die werkelijk uitstekend was. En ook de rest van de maaltijd was een culinair hoogstandje. Wat een verwennerij!

Na deze bijzonder uitgebreid lunch maakten we een klein uitstapje naar de megalieten van Wéris. Alwaar we omstaanders vroegen om een foto van onze groep te maken. Een mooie herinnering!

Het hele gezelschap keerde terug naar vakantiehuis Manoir du Notaire. En mijn vriend en ik besloten een korte wandeling in Érezée te maken om te genieten van de frisse winterlucht en al dat eten wat te laten te zakken.

Want ‘s avonds ging het feest onverminderd door. Onze gastheer trakteerde op kaasfondue voor het ganse gezelschap, inclusief twee zwangere dames waarvoor hij gepasteuriseerde kaas had voorzien. Amai, dat smaakte! Bij de kaas dronken we crémant en Franse wijn uit Bordeaux.

Na de kaasfondue speelden we spelletjes. Hét spel van de avond was “De Drie Rondes”. Bij dat spel schrijft iedereen een drietal namen op papiertjes (bekende mensen, fictieve figuren, vrienden,…). Die namen gaan vervolgens in een kom en moeten door de aanwezigen geraden worden. Wij deelden ons voor het spel op in vier groepen. In de eerste ronde kreeg iedereen een halve minuut om de persoon op het briefje dat hij of zij getrokken had te omschrijven, in de tweede ronde moest je de persoon op het briefje uitbeelden en de derde ronde mocht je enkel één woord gebruiken om jouw ploeg de persoon te laten raden.

Doordat de namen elke ronde terug komen, weet je op den duur welke namen er nog in de kom zitten en wordt het raden makkelijker. Ik vond het een heel vermakelijk spel, maar laat ons zeggen dat door de alcoholcomsumptie de gemoederen nogal hoog opliepen. Dé quote van de avond was alleszins: “Studio SPATIE honderd”. Hi-la-risch!