Een fietstocht met culinair resultaat

Na onze wandeling naar de Abdij van Vlierbeek sprongen mijn vriend en ik rond een uur of half vijf op de fiets voor een tochtje naar Wakkerzeel en terug. Waarom specifiek naar Wakkerzeel, vragen jullie je ongetwijfeld af. Wel, daar ligt het onvolprezen restaurant Dumon en wat meer is: Dumon biedt een afhaalmenu aan! Hoera!

Het was heerlijk fietsen met de zon op ons gezicht, langs het kanaalen vervolgens door de Wakkerzeelse velden. Uiteraard werden we naar goede gewoonte weer supervriendelijk onthaald door de gastvrouw, die helemaal in haar eentje de bestellingen uitdeelde. Wel vreemd, zo’n leeg restaurant, terwijl het daar onze zo gezellig is. Gelukkig zagen we dat er veel bestellingen klaar stonden. Dumon heeft trouwe klanten! We deden een gezellige babbel en maakten vervolgens rechtsomkeert naar ons appartementje. Logistiek was de tocht terug een beetje een uitdaging: mijn vriend had een grote boodschappentas aan zijn stuur hangen met daarin de bakjes met eten, maar omdat de tas zelf op de bakjes duwde, vreesden we een beetje voor het resultaat op het einde van de rit.

En effectief: toen we op ons appartement aankwamen, bleek het prachtige dessert helemaal in stukken uiteen gevallen te zijn. Nuja, geen erg, het zou zeker nog lekker smaken. De rest van de bakjes hadden de tocht gelukkig wel goed overleefd. Misschien toch eens investeren in fietstassen?

Het was even puzzelen om uit te vissen welke bakjes bij mekaar hoorden, maar daarna was het easy peasy. Gewoon opwarmen in de oven en genieten. Uiteraard met een lekker flesje wijn erbij!

Hapje Noordzee vissla:

Asperge velouté met Pietermanfilet (iets te veel soep uitgeschonken, waardoor de visfilet een beetje verdronken is):

Aspergestoofpotje met noordzeegarnaal:

Zalmfilet mi cuit met asperges en safraanpuree:

En ik slaagde er zelfs in één van de twee chocolade verrassingen te reconstrueren zodat het eindresultaat er toch nog presentabel uit zag:

En de heerlijke bordeaux die we dronken:

Mijn vriend en ik zijn nogal topchefs, he? 😉

Kerstlunch bij Dumon

Gisteren had mijn vriend een tafeltje voor twee gereserveerd bij restaurant Dumon, het restaurant waar we ons ondertussen zo’n beetje deel van de familie voelen. En jawel, ook nu werden we hartelijk welkom geheten door de gastvrouw. We kregen een gezellig tafeltje bij het haardvuur toegewezen en begonnen aan een ware culinaire ontdekkingsreis. Geniet even mee!

Kersthapjes:

Salsa Schotse zalm met groene boontjes, spekjes en bieslook vinaigrette:

Cappucino van grondwitlof, venkel, pompoen en Sint-Jacobsvrucht:

Risotto van bospaddenstoelen, truffel en traag gegaarde zeebarbeel:

Grietbot filet à la nage op puree van spinazie en waterkers en mousseline:

Droomeiland van zoetigheden:

Mignardises:

De menukaart was een soort best of van al mijn favoriete gerechten (zalm! sint-jacobsvruchten! risotto! bospaddenstoelen! truffels!). Elke gang overtrof de vorige, al denk ik dat de risotto de hoofdprijs verdiende. Hemels lekker. Enorm genoten ook van het weerzien met de vroegere sommelier van Dumon. Ondertussen is hij elders aan de slag, maar zo nu en dan springt hij nog bij. Sympathieke gast die goeie wijntjes weet uit te kiezen en er een vlotte babbel op nahoudt.

Naar goede gewoonte kregen we na de maaltijd nog een drankje van het huis aangeboden. Een limoncello voor mijn vriend en een coupe champagne voor mezelf. Om in schoonheid af te sluiten.

Aangezien we met de fiets waren gekomen, reden we na al die overdaad op het gemak terug naar Leuven. Nagenietend van al dat lekkers en hier en daar onderweg stoppend om de mooie valavond in beeld te brengen. Qua kerstuitspatting kon dit wel tellen…

Feestelijk dineren bij Dumon

De werkweek goed begonnen met een naar aloude gewoonte uitstekend diner bij Dumon met ons clubje Leuvense dames. Een heel bijzondere gelegenheid, deze keer, want we vierden de nieuwe job van onze lieve ex-collega. Logistiek was het een heel geregel, maar naar goede gewoonte kwam alles goed. We spoorden met vier dames van Brussel naar Leuven en troffen op dezelfde trein richting Leuven onze ex-collega die al eerder in Gent opgestapt was. We zagen haar al zitten toen de trein Brussel-Centraal binnen reed.

Met z’n vijven kwamen we aan in Leuven, alwaar een andere collega (die momenteel in zwangerschapsverlof is) ons met de wagen stond op te wachten. Aangezien deze collega maar drie plaatsen in haar wagen had, nam ik samen met onze ex-collega een taxi vanaf het station van Leuven naar Wakkerzeel. Ondertussen had ik aan één van de andere collega’s mijn ticketje voor de locker meegegeven, alwaar ik ‘s ochtends vroeg het cadeau voor onze vriendin had achter gelaten.

Mijn ex-collega en ikzelf arriveerden het eerst in restaurant Dumon, gevolgd door een collega die met de fiets uit Wijgmaal kwam en als laatsten stapten de vier collega’s die met de wagen gekomen waren binnen. Normaal bestaat ons groepje uit acht dames, maar als jullie goed geteld hebben, hebben jullie ongetwijfeld gemerkt dat we maar met zeven waren. Dat kwam omdat één van onze collega’s een paar dagen voordien bevallen was. Een goed excuus om afwezig te zijn, uiteraard! En dus alweer een babybezoek in het vooruitzicht.

Met ons groepje van zeven brachten we een super gezellige avond door bij Dumon. Het eten was heerlijk, de wijn vloeide rijkelijk en het gezelschap excelleerde in wellevendheid. Grappig detail: onze ex-collega had niet eens gemerkt dat de andere collega’s met die gigantische plantenmand waren binnen gekomen. De overhandiging was dus een echte verrassing.

We keerden terug , zoals we gekomen waren, in gespreide slagorde met fiets, auto en taxi. Hopelijk kunnen we deze fijne traditie in ere houden nu onze ex-collega een nieuwe job heeft.

Party @Dumon!

Na het bijzonder fantastische feestje vorig jaar sprak ik het voornemen uit om over te vliegen vanuit Genève voor de volgende editie. Toen had ik er uiteraard nog geen vermoeden van dat mijn avontuur in Genève op een mislukking zou uitdraaien. Maar hey, Antwerpen is een pak minder ver dan Genève. 😉

Geleerd uit mijn ervaringen vorig jaar, zorgde ik dat ik een hotelkamer in Leuven gereserveerd had en nam ik de voormiddag vrijaf, kwestie van letterlijk tot ‘s middags in mijn bed te kunnen liggen. En dat bleek een uitstekende beslissing te zijn, want uiteindelijk lag ik pas rond vier uur in bed.

Samen met mijn collega fietste ik van het station van Leuven naar restaurant Dumon in Wakkerzeel. Lang leve mijn blue bike abonnement!

En jawel, het werd zoals verwacht een memorabele avond. Al dreigde de nakende uitschakeling van de Rode Duivels heel even roet in het eten te gooien. Je voelde de gemoedsbarometer van de aanwezigen met de minuut dalen. De gelaatsuitdrukking op het gezicht van de broer van Dries Mertens, die naast mij zat, kan ik niet anders omschrijven dan als gepijnigd. Gelukkig tartten de laatste twintig minuten van de match alle verbeelden en kwamen de Rode Duivels terug vanuit een quasi verloren positie. Goed gespeeld jongens, bedankt om de avond te redden!

En oja, het eten was ook lekker, al ging de meeste aandacht helaas naar dat tv-scherm om de match te volgen. 😉

En naar goede gewoonte sprong ik in het zwembad. De collega waarmee ik vorig jaar in het zwembad sprong, wilde dit jaar haar kapsel sparen, gelukkig vond ik een andere collega bereid met mij het ruime sop te kiezen. 😉

Na mijn verfrissende zwembadduik worden de herinneringen ietwat vager. We hebben gedanst, geapplaudisseerd voor mijn geweldig collega die zo mooi kan zingen en heel veel (te veel) wijn gedronken. Hoe ik erin geslaagd ben die blue bike terug in het station af te leveren, het is mij eerlijk gezegd een raadsel, maar ik zag de dag nadien bij het uitchecken van het hotel nergens een verfrommelde blue bike liggen, dus ik neem aan dat hij veilig naar zijn standplaats is terug gekeerd.

Misschien de volgende keer toch maar een taxi terug nemen. 😉

Restaurant Dumon viert feest!

Ondertussen zijn we al enkele jaren trouwe klant bij restaurant Dumon. Dus toen ik op hun instagram account de aankondiging voor hun jaarlijkse verjaardagsfeest zag passeren, trommelde ik meteen mijn vriendenclubje Leuvense dames op. Niet iedereen kon zich vrijmaken, maar we waren toch met z’n zessen (inclusief de dochter van de eigenaar). Helaas moest één van onze vriendinnen last minute afhaken wegens ziekte. Natuurlijk net die vriendin die zou blijven slapen op ons appartementje. Had ik dus de hele zondagavond voor niks zitten kuisen met een kater. 😉

We zouden ietwat in gespreide slagorde naar Wakkerzeel trekken. Ik nam samen met een vriendin de trein en we hadden afgesproken samen op mijn appartement te wachten tot een derde vriendin ons met de wagen zou komen oppikken. Een twintigtal minuten later waren we in een blitse witte mini op weg naar Wakkerzeel. Popelend van ongeduld om er een fantastische avond van te maken.

Een prachtig opgedirkte feeërieke dame stond ons op te wachten met een glaasje champagne. Een goed begin van de avond! Rondom het zwembad stonden tenten opgesteld en de maaltijd werd opgeluisterd door een live band. Ons vriendinnenclubje kreeg een prachtige plek toegewezen vlakbij de band en we klonken op het mooie leven. Naar goede gewoonte was het eten uitstekend, maar het was het gezelschap dat er een topavond van maakte! Ik kreeg zelfs nog een afscheidsgeschenkje van één van mijn vriendinnen die door omstandigheden niet had kunnen bijdragen aan mijn afscheidscadeau: mooie theelichthoudertjes. Om het extra gezellig te maken in Genève!

Eén van de topmomenten van de avond was het optreden van onze vriendin, tevens dochter van de eigenaars, die een schitterende versie van Valerie van Amy Winehouse ten berde bracht. Het daverend applaus dat daarop volgde zei genoeg. Wat een podiumprésence! Spijtig dat haar groep ondertussen gesplit is.

En toen kwam het moment dat ik de week voordien al had aangekondigd op mijn afscheidsfeestje: de duik in het zwembad! Nu dit misschien mijn laatste bezoek aan Dumon voor lange tijd zou zijn, mocht ik dit niet langer uitstellen. Ik had mijn zwempak bij en ik kleedde me samen met mijn eveneens prettig gestoorde vriendin om in de toiletten. Klaar voor de grote jump! Wat een zaligheid in het frisse water te kunnen duiken en omhoog te kijken naar de nachtelijke hemel. Bij deze heb ik eens en voor altijd bewezen een vrouw van mijn woord te zijn! En daar is fotografisch bewijs van! 😉

Omdat we allemaal te veel gedronken hadden om nog veilig naar Leuven terug te rijden, belden we een taxi. Die maandagavond lag ik zo rond half twee ‘s nachts in bed. De werkweek goed ingezet, of zoiets. 😉 Ik denk dat ik volgend jaar speciaal ga overvliegen uit Genève om dit feestje nog eens dunnetjes over te doen.

Diner bij Dumon

Het plan werd gesmeed tijdens de beste cocktailparty van het jaar: een groepje bereidwillige collega’s optrommelen om één van de eerste dagen van het nieuwe jaar te gaan dineren bij Dumon, het restaurant van de ouders van een collega. Het kostte mij een paar sms’jes om de initiatiefnemer zover te krijgen om de uitnodigingsmail te sturen, maar daarna was het smooth sailing.

Onze groep bestond uiteindelijk uit maar liefst achttien personen. Alhoewel het oorspronkelijk de bedoeling was dat ook partners zouden aansluiten, haakten die uiteindelijk één voor één af, zodat enkel mijn vriend overbleef als de spreekwoordelijke vreemde eend in de bijt. No worries, ondertussen is hij al zowat geadopteerd door mijn collega’s. 😉

Het diner was echt een overdonderend succes. We kregen een aparte ruimte toegewezen, een heuse rondleiding in de keuken (één van mijn collega’s mocht zelfs een levende kreeft uit de bak vissen) en het eten was zoals we dat gewoon zijn, uitstekend. Bij Dumon heb ik ondertussen niet meer het gevoel dat ik op restaurant ben, het voelt bijna aan als een familiebijeenkomst. Het gebeurt immers niet zo vaak dat je welkom gekust wordt door de uitbaters van een restaurant. En dat je grapjes maakt over de instagram account van de chefkok.

Vanaf de eerste tot de laatste minuut werden we bij Dumon omringd door de beste zorgen en gastvrijheid. Echt hartverwarmend. En dat ik deze fijne ervaring kon delen met mijn collega’s, maakte het nog eens dubbel zo bijzonder.

Voorwaar een memorabele avond.

Verdreven van het terras

Met een bevriend koppel spreken we regelmatig af om samen lekker te gaan eten. Niets leukers dan onder het genot van goed eten en een lekker glas wijn bij te kletsen. Het lijstje van restaurants in Leuven en omgeving die we samen bezocht hebben, groeit gestaag. Maar er is altijd plek voor een nieuwe culinaire ontdekking.

Toen onze vrienden me tijdens onze vorige double date vertelden dat ze nog nooit bij restaurant Dumon geweest waren, was de keuze voor onze volgende afspraak snel gemaakt. Een beetje jammer dat deze afspraak net samen viel met de Langste Dag, maar hey, we zouden na de lunch nog naar het stadscentrum kunnen afzakken, als we daar zin in hadden.

Omdat mijn vriend noch ikzelf BOB wilden spelen, kozen we ervoor om met de fiets naar Wakkerzeel te rijden. Zoals gewoonlijk, was ik gebonden aan een strak tijdschema. Om mijn voetjes vakantieklaar te krijgen, had ik namelijk een afspraak bij de pedicure geboekt. Helaas lukte het mij niet om een afspraak om 10.00u vast te krijgen en werd het 10.30u. Nu, het was volgens Google maps exact 30 minuten fietsen vanaf de Brouwersstraat tot aan restaurant Dumon waar we om 12.00u verwacht werden. Wetende dat Google maps vaak wat optimistisch is (of ik een trage fietser met een oude, versleten fiets), had ik mijn vriend gezegd om rond 11.30u al zonder mij te vertrekken. Kwestie van onze vrienden niet alleen te laten wachten aan een tafeltje.

Ik bracht onze vrienden op voorhand op de hoogte van het feit dat ik wellicht tien minuten te laat zou zijn en vertrok mooi op tijd naar de pedicure. Helaas moest ik meer dan een kwartier wachten alvorens ik werd opgehaald voor mijn afspraak. Bam, dikke streep door mijn rekening. Whatsapp-gewijs hield ik mijn vriend op de hoogte van de vorderingen en van zodra de lak op mijn teennagels enigszins gedroogd was, spurtte ik de deur uit (ik was gelukkig vooruitziend geweest en had flipflops aangedaan om de lak niet te ruïneren).

Aan een ongezien hoog tempo (allez, toch voor mij) fietste ik op een krakende en steunende fiets eerst de stad door en dan verder langs het kanaal. De grijze wolken pakten zich samen boven mijn hoofd en die ene druppel die ik eerst probeerde te negeren, kreeg gezelschap van steeds meer vriendjesdruppels. Na een spurt van zo’n vijfendertig minuten kwam ik hijgend aan bij Dumon, net voor de regenbui volop losbarstte.

Mijn gezelschap zat op mij te wachten, schuilend onder een parasol op het terras. Even hielden we nog dapper vol. Maar de steeds sneller vallende regendruppels zorgen ervoor dat de temperatuur begon te dalen en na het aperitief hielden we het voor bekeken en verhuisden we naar binnen.

Een half uur lang waren we de enige klanten in het ganse restaurant, waardoor we de onverdeelde aandacht hadden van het personeel. Gelukkig kregen we daarna gezelschap van een pas getrouwd koppel en hun ouders. We wensten hen van harte proficiat en zetten onze conversatie over kleine blazen en plassen in de buitenlucht gezellig verder. 😉

Het eten was, zoals we dat van Dumon gewoon zijn, uitstekend. De met veel liefde geselecteerde wijnen vormden een perfecte symfonie met de gerechten. Topgerecht van de dag: de kalfszwezeriken, een specialiteit van de chef. Overheerlijk!

We bleven zo lang plakken dat, toen we het restaurant rond een uur of vier verlieten, we het volgende bruidspaar konden verwelkomen dat die avond hun feest bij Dumon vierde. Lichtjes beneveld wensten we het stralende koppel een gelukkig leven samen. Waarna we blijgezind terug naar Leuven fietsten.

Ik weet niet of het de drank was (en ja, ik weet dat je in principe ook niet beneveld op de fiets mag kruipen), maar de terugrit leek amper de helft zo lang als de heenrit. En we hielden het helemaal droog. Joy!

Dit aten wij:

APPETIZER

LANGOUSTINES
Carpaccio St Jacobsvruchten ‧ salsa groentjes ‧ sorbet jonge wortel

KALFSZWEZERIKEN
Oesterzwammen ‧ peterselie ‧ truffel ‧ bladerdeeg ‧ zalf tuinboontjes ‧ cognac

RIVIERPALING
Groene kruiden ‧ kervel ‧ spinazie ‧ zuring ‧ bieslook ‧ peterselie ‧ gerookte paling

IBÉRICO VARKENSOESTER
Savooikool ‧ spek ‧ artisjok ‧ choronsaus ‧ krieltjes ‧ courgette ‧ zilverui

AARDBEIEN
Vanille ‧ framboos ‧ coulis ‧ granité ‧ espuma ‧ sponge cake

A girl’s night out!

De drie trouwe lezers van deze blog zullen ongetwijfeld weten dat ik regelmatig een stapje in de wereld zet met de Leuvense dames van ‘t werk. Deze maandag hadden we een heel speciale avond in het vooruitzicht. We zouden namelijk gaan eten in restaurant Dumon in Wakkerzeel. Wat dit restaurant een extra streepje voor geeft, is dat het uitgebaat wordt door de ouders van onze jongste aanwinst bij de Leuvense dames. Tijdens één van onze vorige avondjes uit, vermeldde ze langs haar neus weg dat haar papa chefkok was. Het is niet moeilijk om één en ander op te tellen, met als resultaat een reservatie voor zes personen bij Dumon.

Tot mijn grote scha en schande moet ik toegeven dat ik tot het moment dat mijn collega erover vertelde, nog nooit gehoord had van restaurant Dumon. Een dik gat in mijn culinaire cultuur, want, oh my god, wat een geweldige avond hebben we daar doorgebracht!

Maar voordat we aan onze culinaire ontdekkingsreis zouden beginnen, stelde zich de netelige kwestie van hoe we in het restaurant in kwestie zouden geraken. De optie van de fiets vanuit Leuven station werd al snel verlaten. Voor de heenweg leek dit nog een redelijke optie, maar om vervolgens na een copieuze maaltijd met aangepaste wijnen helemaal terug te fietsen naar Leuven of Heverlee, dat leek toch een brug te ver. De oplossing die op tafel lag was een treinritje naar Wijgmaal en vervolgens ons met z’n zessen proppen in de wagen van onze collega die in Wijgmaal woonde. Het restaurant zou niet al te ver van Wijgmaal station zijn, maar ik ben nogal anaal als het aankomt op gordels dragen en veiligheid in voertuigen en zo, dus ik was toch niet helemaal gelukkig met de gekozen optie.

Toen we in Wijgmaal station aankwamen, bleek dat mijn collega vergeten was ‘s ochtends haar auto aan het station te zetten. Geen probleem, het was maar een korte wandeling naar haar huis en zo konden we haar woonst ook eens bewonderen. Net toen we haar straat in stapten, zagen we aan het andere uiteinde een auto de straat indraaien: de echtgenoot van onze collega uit Kessel-Lo die de man van de collega uit Wijgmaal kwam afzetten (kunnen jullie nog volgen?). Opeens hadden we dus twee auto’s te onzer beschikking, want het kostte weinig overtuigingskracht om de echtgenoot van de collega uit Kessel-Lo te overtuigen om een deel van ons groepje in Wakkerzeel af te zetten.

We brachten een blitzbezoekje aan het mooi verbouwde rijhuisje van onze collega en vertrokken met de eerste shift naar Wakkerzeel. In het restaurant aangekomen, werden we hartelijk ontvangen door de mama van onze collega. Restaurant Dumon is gelegen in een volledig gerenoveerde oude hoeve op een idyllisch plekje midden in het groen. Het enige nadeel is misschien de nabijheid van boerderijen waardoor je af en toe een vleugje mestgeur opvangt. Niet veel aan te doen, natuurlijk.

We kregen meteen een rondleiding door het pand. Prachtig ingericht met verschillende gezellige ruimtes. Ik was eerlijk waar onder de indruk. Ook van het enthousiasme en de warmte die de ouders van onze vriendin uitstraalden. We kregen een mooie ronde tafel toegewezen aan het zwembad (!). Heerlijk om buiten te kunnen eten en te genieten van het vallen van de avond. Gelukkig was ik voorzien, want naarmate de avond vorderde, daalde de temperatuur en bleek de fleece die ik had meegenomen goed van pas te komen. Als collega’s werden we natuurlijk extra verwend, met een aperitief van het huis, een korting op de verrassingsmenu en nog een afzakkertje als afscheid.

De avond vloog voorbij en ik heb van elke seconde genoten. Het eten was voortreffelijk, de aangepaste wijnen waren heerlijk, de bediening was erg attent en het gezelschap uitmuntend. Heeft er iemand nog wat superlatieven op overschot?

Enfin ja, ik laat jullie even mee genieten van wat er zoal op ons bord passeerde (er was zelfs glutenvrij brood!):

Natuurlijk werd het later dan gepland en reden er ondertussen geen treinen meer van Wijgmaal naar Leuven. Geen erg, ik had op voorhand al stiekem bij mijn vriend gepolst of hij het niet zag zitten om ons te komen ophalen. Omdat hij een schatje is, zag hij er geen graten in een aantal licht aangeschoten vrouwen te komen ophalen in Wakkerzeel. Hij kon zelfs nog even een theetje meedrinken op het schitterende terras!

Wij dropten achtereenvolgens onze licht aangeschoten en bijzonder goed gezinde collega’s af in Kessel-Lo en Heverlee en waren zo rond half één terug thuis. <3

Yet Another Blog

Life on my side

dumon