Monte SantʼAngelo – 10 augustus 2022

Het laatste ontbijt met een overdaad aan zoetigheden in onze masseria met de gezellige trullo. Ik snak echt naar iets hartigs! Na het ontbijt profiteren we ervan om nog een laatste keer te zwemmen in het biologisch gefilterde zwembad. Daarna pakken we onze valiezen bijeen om te beginnen aan de langste rit van onze reis: naar Monte SantʼAngelo, een rit van meer dan drie uur. Om 10.40u vertrekken we op de parking van de masseria en we zijn nog geen twee seconden vertrokken of ik krijg telefoon van mijn werk. De ontvangst is abominabel op deze locatie, maar ik slaag erin de dame aan de andere kant van de lijn door te verwijzen naar de juiste persoon. Alweer een zorg minder.

IMG_3773

De rit van Villa Castelli naar Monte SantʼAngelo is werkelijk prachtig. Het eerste stuk van de rit rijden we door mooie olijfboomgaarden om vervolgens af te buigen richting kust waar we langs eindeloze zoutwinningen rijden. We spotten onderweg veel flamingo’s en mijn vriend moet regelmatig stoppen omdat ik een fotootje wil nemen. We rijden een heel stuk van de rit op een kaarsrechte weg die door een brede strook met de ene na de andere camping van het strand en de zee gescheiden wordt. Dit is duidelijk de favoriete verblijfplek van heel wat Italianen die houden van kamperen.

IMG_5515

IMG_5516

IMG_5519

IMG_5524

IMG_5525

IMG_5527

IMG_5528

IMG_5529

IMG_5532

Voor het middagmaal stoppen we ergens vlak langs de weg bij een bakkerszaak voor een kleine snack: wat belegde minibroodjes en granita.

IMG_3852

Spijtig genoeg valt ons tijdens de rit op hoeveel zwerfafval er langs kant van de weg ligt. Sluikstorten lijkt hier wel een nationale sport. Jammer, want verder is het hier erg mooi. We spotten ook veel verlaten en vervallen huizen. Ondanks het toerisme lijkt Puglia niet meteen de rijkste regio van Italië is.

IMG_3868

IMG_5536

IMG_5537

IMG_5539

Het laatste stuk van onze rit krijgen we een flinke klim voor de wielen. Het Palace Hotel San Michele waar we de komende dagen logeren, bevindt zich bijna helemaal bovenaan de berg waarop Monte SantʼAngelo gebouwd is. Tijdens de klim worden we getrakteerd op werkelijk fabelachtige uitzichten. Vooral het uitzicht op Monte SantʼAngelo zelf met de mooie witte huizen en puntdaken met dakpannen is schitterend.

IMG_5541

IMG_5545

IMG_5551

IMG_5553

IMG_5557 Continue reading

Uitbollen op vrijdag?

Dan toch niet vandaag. De ganse voormiddag (en een klein stukje namiddag omdat de bus te laat was om ons te komen ophalen) geluisterd naar wisselend interessante uiteenzettingen over digitaal archiveren. Vooral onthouden dat het meeste werk kruipt in het voorbereiden van de documenten (lees, de nietjes eruit peuteren en de post-its eraf halen).

Prijs voor de meest boeiende uiteenzetting gaat naar de projectleider van het digitaliseringsproject in Alsace-Moselle. Men is daar volop bezig met het inscannen en digitaliseren van alle grondboeken (een systeem voor de registratie van eigendomsrechten op onroerende goederen). Een monnikenwerk voorwaar, omdat alles wat in die boeken staat met de hand geschreven is en na het inschannen overgetypt moet worden door typslaafjes in Madagascar. Ik heb wel even geslikt toen het prijskaartje vermeld werd.

De broodjes en de wijn die we na de uiteenzettingen kregen, vielen zeer in de smaak. Alleen het half uur ronddrentelen op de stoep voordat de bus kwam opdagen, mocht wat mij betreft overgeslagen worden. Door deze vertraging was ik natuurlijk te laat terug op het werk om de geplande vrijdagnamiddagvergadering bij te wonen (wie plant er nu in hemelsnaam een vergadering op vrijdagnamiddag, euh ja, ikke dus). Gelukkig was er nog een stukje bavarois over om te vieren dat ons departement na de Grote Hervorming net één jaartje bestaat. Elke reden is goed om een stukje (of twee of drie) bavarois te eten. 😉

En straks moet ik gaan eten bij vrienden in hun nieuwe stulpje, hopelijk heb ik tegen dan weer wat honger…