cadeautjes

Mijn petekindje is vijf jaar!

Niet te geloven hoe snel de tijd gaat. Het lijkt nog maar gisteren dat ik hem als pasgeboren baby in mijn armen hield en nu is hij al vijf jaar!

Zo oud worden als de vingers van één hand is een goeie reden om een feestje te geven, nietwaar? Dus spoorden mijn vriend en ik vorige zondag naar Aarschot om de feestelijkheden in Tielt-Winge te vervoegen.

Mijn petekindje was in goede doen. Geen spoor van de verlegenheid die hem soms parten speelt. Het is fijn om hem langzaam te zien open bloeien en zijn eigen interesses te zien ontwikkelen. Al denk ik dat op dat vlak de appel niet ver van de boom gevallen is. Mijn petekindje is duidelijk een ingenieur in spé, altijd bezig met uit te vissen hoe de dingen in mekaar zitten en met een uitgesproken voorliefde voor bouwen en knutselen. Tja.

Omdat ik het soms moeilijk vind een gepast cadeau te verzinnen, vroeg ik wat tips aan de mama. Ze wist me te vertellen dat mijn petekindje tegenwoordig belangstelling voor gezelschapsspellen begint te ontwikkelen. Dat komt goed uit, want zelf ben ik een grote fan van gezelschapsspellen, dus ik kijk er al naar uit samen met hem te spelen. Ik kocht een Dreamlandversie van Jenga (al bij het uitpakken spijt van, maar ze hadden de originele versie niet), De Betoverde Doolhof (speelde ik zelf graag als kind) en een kakkerlakkenspel dat er grappig uit zag.

Mijn petekindje pakte alles met veel enthousiasme uit en we begonnen aan elk spel, maar er viel te veel te beleven op zijn feestje om zich lang op één spel te kunnen concentreren, dus we speelden niks uit. Geen erg, we hebben nog tijd zat om samen spelletjes te spelen nu ik terug in België ben. En de andere cadeautjes verdienden ook een beetje liefde, nietwaar? 😉

Voor het avondmaal hadden de ouders van mijn petekindje maar liefst vijf verschillende quiches voorzien. Allemaal zelf gemaakt. Toevallig ben ik een grote quicheliefhebber, dus ik kon het niet laten van elke quiche een stukje te proberen. Mijn favoriet was de quiche met roquefort, appel en witloof met als goeie tweede de quiche met spruitjes en spekjes.

Als dessert kregen we een bolletje ijs en mochten we plukken van de snoepjestaart die mijn petekindje zelf versierd had. Ik hield het bij een bolletje ijs en wat maltesers, wegens al te veel quiche gegeten.

IMG_5297

IMG_5318

De oma van mijn petekindje was zo vriendelijk om ons na het dessert terug naar het station van Aarschot te brengen, zodat mijn vriend en ik samen de trein konden nemen. Na onze laatste minuten samen op de trein doorgebracht te hebben, namen we afscheid en stapte mijn vriend af aan de luchthaven terwijl ik verder spoorde naar Berchem. Moe na een op alle vlakken goed gevuld weekend.

De cadeautjesratrace

Overal om me heen slaat de stress toe: de feestdagen zijn in zicht en er moeten nog zoveel cadeautjes gekocht worden! Toegegeve,n voor mij is de eindejaarsrush ook een stressy periode, maar op cadeautjesvlak kan ik alvast gerust zijn. Een tijd geleden spraken we af de cadeautjesratrace een halt toe te roepen.

Kerstmis vieren we bij de ouders van mijn vriend en daar wordt met een lotjessysteem gewerkt: iedereen koopt één cadeautjes voor één andere persoon ter waarde van 25 euro. Er wordt gewerkt met een wish list die lang genoeg op voorhand ter beschikking is. Makkelijk zat. Verder kopen we altijd nog iets voor de gastheer en gastvrouw, één of andere plaatselijke specialiteit om te eten of te drinken, daar kan je niet veel verkeerd mee doen.

Nieuwjaar vieren we bij mijn vader en ook daar is de cadeautjesgekte aan banden gelegd. Ik koop pralines voor mijn vader, een boek voor mijn tante en één of andere drank voor mijn nonkel. Ok, origineel is het niet, maar wel zo makkelijk. En meer hoeft dat toch niet te zijn? Draaien de feestdagen niet gewoon rond gezellig samenzijn? Voor mij hoeven al die cadeautjes echt niet, zolang het eten maar lekker is en het gezelschap aangenaam!

Kerstfeestje #5

Na kerstavond al vastend doorgebracht te hebben, was mijn maag- en darmsysteem voldoende hersteld om er op kerstdag weer in te vliegen. De ouders van mijn vriend hadden, naar goede traditie, overvloedig veel eten in huis gehaald. Nochtans hadden ze een vooraf samengestelde Colruyt menu gekocht, bedoeld voor een bepaald aantal personen. Ik denk dat de samenstellers van die menu’s bij de Colruyt allemaal grote eters zijn, want hoewel ik echt mijn best gedaan heb, na het tweede voorgerecht (de paté met veenbessen), zal ik eigenlijk al vol.

Tussen de gangen door werden er ook nog pakjes uitgewisseld. Via een elektronisch lootje, had iedereen op voorhand een persoon toegewezen gekregen waarvoor hij of zij een pakje moest kopen. Een prima systeem, vind ik persoonlijk, want zo vermijd je een cadeautjesoverdaad. Alleen de kleine nichtjes van één en twee jaar oud ontsnapten aan dit systeem en die werden dan ook rijkelijk overladen met cadeaus. En het is nog maar pas Sinterklaas geweest! De jeugd van tegenwoordig verdrinkt in het speelgoed. Ze hebben zoveel speelgoed dat ze niet meer kunnen kiezen met wel stuk eerst te spelen. Misschien moeten we ons toch eens de vraag stellen of dat allemaal wel nodig is. En dat terwijl er elders kinderen zijn, waarvan de meest rudimentaire dagdagelijkse behoeften niet vervuld worden.

Enfin, dezelfde vraag kan je je natuurlijk stellen bij al dat overdadig schransen. Niet dat ik niet hou van de gezelligheid rond kerstmis, integendeel. Maar het kan geen kwaad om ook eens stil te staan bij wat er elders in deze wereld mis gaat.

Ik weet alvast wat ik volgend jaar op mijn verlanglijstje voor kerstmis zet: een HappyPack! (En ja, natuurlijk is dit slechts een manier om mijn Westerse geweten te sussen, maar alle beetjes helpen, nietwaar?)

Een kinderhand…

Eergisteren nam de oudste van de drie bij het naar bed gaan afscheid met de gevleugelde woorden: “Jullie mogen nog eens terugkomen. Maar wel cadeautjes meebrengen, he!”

Gisteren zat ik tussen twee kindjes van drie en vierenhalf jaar oud, terwijl ze rustig aan het luisteren waren, terwijl ik uit het boekje voorlas dat we net cadeau gegeven hadden. Superbraaf.

En toch ben ik telkens opgelucht als de kindjes naar bed zijn en we onder volwassenen een goed gesprek kunnen voeren.

Kerstcadeautjes!

Vandaag hebben ik en mijn houten kop kerst gevierd bij de familie van mijn vriend. Gezellig samen rond de tafel, babbelen, lekker eten en braafjes water drinken om mijn houten kop te sussen. 😉 En een kerstfeest is natuurlijk niet volledig zonder cadeautjes!

De oogst van vanavond:

cadeautjes

‘k Moet er misschien bij zeggen dat ik “De naam van de roos” en “De verborgen geschiedenis” al gelezen heb, maar ik wilde beide boeken graag toevoegen aan mijn (nog zeer bescheiden) bibliotheek. Mijn vriend kreeg sokken, sexy boxershorts en een bongobon. Cadeautjes waar ik ook plezier aan kan beleven (ok, aan de sokken niet echt).