Soms…

Moet een mens verstandig zijn en de eerder gemaakte plannen bijstellen. Ik had deze avond immers gepland om naar de lezing van Emanuel Christ in CIVA te gaan, maar toen ik zag dat ik bijna veertig minuten onderweg zou zijn met het openbaar vervoer, voelde ik mijn enthousiasme onder het nulpunt dalen. De grote hoeveelheid werk op de plank in combinatie met het feit dat ik deze week nog twee andere avondactiviteiten in mijn agenda had staan, maakte dat ik het verstandiger vond om gewoon naar huis te sporen en een avond te werken.

En eerlijk, blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Dit was duidelijk het engagement te veel deze week.

Receptie voor een halfbakken succes

Deze namiddag werden mijn collega’s en ik door één van de opdrachtnemers van een belangrijk IT-project getrakteerd op een kleine receptie om het succesvol afronden van het project te vieren. Aangezien het een lang en moeilijk proces was en het project ergens in de helft door een eigen interne medewerker moest rechtgetrokken worden, had ik een dubbel gevoel bij deze receptie. Zeker omdat we nu nog maar de eerste mijlpaal bereikt hebben en er nog heel veel tijd en energie zal moeten geïnvesteerd worden om deze IT-toepassing effectief te laten renderen.

Maar goed, halfbakken successen mogen ook gevierd worden, nietwaar? En ik bleef zelfs langer hangen dan oorspronkelijk gepland. Gelukkig waren er zoveel hapjes dat ik geen nood meer had aan een avondmaal.

Onderweg van ons kantoorgebouw naar Brussel-Noord werd ik overvallen door een stevige regenbui. Gelukkig was het warm genoeg zodat dat dikke regendruppels die mijn kleren doorweekten mij niet echt konden deren. Terug op ons appartement werd ik als afsluiter van de avond nog getrakteerd op een dramatische zonsondergang. Een voorbode voor de verderzetting van dit project?

Reünie bij Strofilia

Deze avond hadden mijn drie collega’s en ik afgesproken met ons voormalig afdelingshoofd, de dame wiens positie ik in 2021 heb overgenomen toen ze de laatste twee jaar van haar carrière voor een andere jobinvulling koos.

Het was niet echt makkelijk om een datum te vinden die voor iedereen paste, want die gepensioneerden van tegenwoordig hebben zo mogelijk een nog drukkere agenda dan werkende mensen.

Uiteindelijk vonden we een geschikt moment en zo kwam het dat we deze avond met vijf vrouwen aan een mooie ronde tafel konden genieten van de lekkere Griekse mezze van Strofilia, vergezeld van een glaasje Griekse wijn, uiteraard.

De ober gaf met veel plezier uitleg bij de mezze op de kaart. Hij suggereerde om te starten met dips (tarama, tzatziki en pikante feta) en vis en vervolgens als hoofdgerecht de gegrilde groenten en vlees te bestellen.

Het leuke aan dit concept is dat je van alles wat kan proeven. Elke mezze was om duimen en vingers af te likken, maar mijn persoonlijke favoriet waren de gegrilde inktvis en de kavourmas (rundvlees met kruiden met artisanale pasta en verse schapenkaas).

Een aanrader voor liefhebbers van de Griekse keuken.

In de reeks: waar was yab vandaag?

In het Amerikaans theater! Een stuk Expo 58 erfgoed!

Lunch in Gare Maritime

Een lunchafspraak met een oud-collega bracht mij terug naar de food court van Gare Maritime. Mijn vorige ervaringen daar waren eerder gemengd. En ook nu was ik enigszins teleurgesteld in de cauliflower nirvana curry van Curry Karma die ik besteld had. 14,5 euro voor een beetje bloemkool met rijst is toch echt wel overdreven. Het gerecht was zelfs niet de moeite om een foto van te nemen. En het duurde dan ook nog eens heel lang voordat het klaar was en dat terwijl het heel rustig was in de Gare Maritime. Gelukkig maakten het uitstekende gezelschap en de mooie omgeving veel goed! Jammer, want deze food market zou zo succesvol kunnen zijn als de gerechten nét iets beter zouden zijn en de service vlotter.

Gelukkig kon ik op de terugweg naar kantoor genieten van prachtige bloesems.

Business lunch bij The Chairman

Dankzij mijn petekind/collega-afdelingshoofd een nieuwe lunchplek ontdekt in Brussel. The Chairman is een groot, fancy nieuw restaurant dat duidelijk mikt op een iets kapitaalkrachtiger publiek. Mijn collega en ik bestelden stiekem een Moscow Mule als aperitief, maar hielden het de rest van de maaltijd bij water.

De vitello tonnato die we als voorgerecht bestelden, was heel lekker en de kabeljauw die ik als hoofdgerecht had ook. Al was ik wel teleurgesteld in de spinaziesalade. Ik had toch net iets creatiever verwacht dan gewoon wat spinaziebladeren met wat dressing. Gezien de locatie en de massale aanwezigheid van personeel snap ik dat de prijzen iets hoger liggen, maar daar mag dan wel een iets grotere culinaire inspanning tegenover staan.

Niet dat ik klaag, want het gezelschap maakte veel goed!

Hania Rani & Ensemble in het Koninklijk Circus

Gisteren spoorde ik met onze Leuvense kameraad en zijn twee dochters richting Brussel-Centraal om een concert van Hania Rani bij te wonen. Een tijd geleden liet onze kameraad ons haar muziek horen en vertelde hij dat hij een grote fan was van deze pianiste/zangeres. Dus voegde ik wat nummers van Hania Rani toe aan mijn Spotify playlists en kreeg ik niet veel later de melding dat ze naar Brussel kwam voor een concert. Meteen tickets gekocht voor mijn kameraad en zijn twee dochters en nu was het dan eindelijk zover.

Voordat we naar Brussel vertrokken aten we op mijn appartementje samen afhaalspaghetti van Bavet en deelden mijn kameraad en ik een flesje rode wijn. Alles was perfect geregeld voor een fijne avond, al was ik alleen even uit het oog verloren dat de NMBS vanaf 22u opnieuw staakte en we dus na het concert niet met de trein terug in Leuven zouden geraken. Gelukkig bestaat er zoiets als TaxisVerts!

Vanaf Brussel-centraal wandelden we door het Warandepark richting het Koninklijk Circus en jawel, vlak voordat we daar aankwamen werd ik zowaar aangevallen door een verdwaald paaltje. En voordat ik het wist lag ik op de grond. Dat begint zo langzamerhand een traditie te worden! Zal me leren om in de toekomst voor mij te kijken!

Het concert zelf was echt fenomenaal. Ik had een sobere voorstelling verwacht met enkel Hania Rani en haar piano, maar ze had een heel ensemble aan muzikanten mee, één vleugelpiano, één buffetpiano en een keyboard. Door gebruik te maken van loops wist ze het Koninklijk circus moeiteloos in te pakken met haar bijzondere klanken

Betoverend.

En dankzij TaxisVerts geraakten we zonder problemen op een deftig uur weer in Leuven!

Vip-avond Klarafestival 2025

De afspraak om bij te praten met mijn vriendin uit Kruibeke stond al een tijdje in mijn agenda, maar had nog geen concrete invulling gekregen. Dus toen de uitnodiging voor de Vip-avond van het Klarafestival in mijn mailbox viel, contacteerde ik haar met de vraag of ze zin had om mijn plus one te zijn. Aangezien ze zelf lang een instrument gespeeld heeft, zei ze meteen ja.

En dus troffen we elkaar rond half zes in Brussel-centraal om samen naar het walking dinner in de Warande te gaan. Het was de eerste keer dat ik naar dit evenement ging, dus ik wist niet goed wat te verwachten. We werden gelukkig alles behalve teleurgesteld. Eén blik op de menukaart die op elke receptietafel stond, maakte duidelijk dat we een culinair hoogstaande avond tegemoet gingen. En de champagne smaakte ook naar meer.

Na de speeches en het dessert wandelden we in groep naar de Henry Le Beoufzaal in Bozar voor het concert van het Gürzenich-Orchester Köln onder leiding van Emmanuel Tjeknavorian. We genoten van het muzikale programma met muziek van Chatsjatoerjan, Moessorgsksi en Ravel. Het hoogtepunt van de avond was het pianoconcerto van Ravel met pianist Bertrand Chamayou aan de toetsen. Prachtig.

Na het concert genoten we van een glaasje wijn op de afsluitende drink in het Fumoir en namen we de tijd om uitgebreid bij te praten over de grote veranderingen in het leven van mijn vriendin. Een avond om in te kaderen.

Een bijzondere performance

Vandaag had ik de eer om de ontmoetingsdag die mijn collega’s organiseerden te mogen openen. Voor deze bijzondere gelegenheid had ik mijn mooiste blauwe kleedje aangetrokken om de speech te brengen die mijn collega’s geschreven hadden. Ik kan niet ontkennen dat ik wat zenuwen had om de grote aula met meer dan honderd aanwezigen toe te spreken, maar gelukkig verliep alles vlot.

Jammer genoeg kon ik door mijn drukke agenda enkel het eerste gedeelte van de dag bijwonen. Maar ik was oprecht blij dat ik toch een paar interessante sprekers kon horen spreken en vooral dat ik de live performance van het werk VOICE WITH NOISE van theaterregisseur en componist Leon Rogissart kon meepikken. Deze bijzondere performance vond plaats in ons eigen kantoorgebouw en toonde een livestream van een optreden van twee operazangers in onze inkomhal, terwijl wij als publiek in de aula toekeken. De stemmen van de operazangers werden gemengd met stadsgeluiden uit het archief van BNA-BBOT wat een bijzondere combinatie opleverde.

Het duurde een dikke tien minuten om het geluid van de livestream aan de praat te krijgen en ik zag de nervositeit van mijn collega’s stijgen, maar dan vond iemand van de techniek toch de juiste instellingen zodat we van de performance konden genieten. Het was heel bijzonder om de operazangers zich te zien bewegen in ons vertrouwde kantoorgebouw terwijl het leven rondom hen gewoon zijn gang ging. Zo nu en dan stopten er mensen om te luisteren naar het gezang, maar de meesten liepen gehaast door, wellicht op weg naar hun volgende vergadering. Ik vond de performance fascinerend, al mocht het voor mij wel een tikkeltje minder lang geduurd hebben.

Klinken op de vriendschap in Victor Bozar Café en BrewDog

Gisterenavond had ik afgesproken met een oud-studiegenoot die nu in Mechelen woont, maar net als ik in Brussel werkt. Origineel kon je de plek die ik had uitgekozen voor het diner niet echt noemen, want net als bij onze vorige afspraak had ik een tafel voor twee in het Victor Bozar Café gereserveerd. Naar goede gewoonte was ik eerst op de plek van afspraak en maakte ik van die gelegenheid gebruik om nog wat mails te beantwoorden. Een paar minuten later wandelde mijn date het restaurant binnen met een prachtige bos bloemen! Helaas waren de bloemen niet voor mij bestemd, maar voor zijn vrouw. Ze vierden namelijk de volgende dag hun huwelijksverjaardag. Wat een romanticus!

Mijn oud-studiegenoot wilde de bloemen eerst gewoon naast mij op de zitbank leggen, maar dat leek me toch geen goed idee. Ik vroeg heel vriendelijk aan onze ober of we een emmer voor de bloemen konden krijgen en prompt verscheen er een met water gevulde ijsemmer aan onze tafel. Wat een service!

Vervolgens genoten we samen van een lekker hoofdgerecht en omdat de porties bij Victor Bozar heel redelijk zijn, hadden we allebei nog plek voor een dessert. Want ja, hoe kon ik neen zeggen tegen het dessert van de dag? Een overheerlijke sabayon!

Terwijl ik en mijn date gezellig aan het eten zaten, was mijn vriend met Swissair onderweg naar België. Ik had mijn vriend op voorhand gezegd dat ik een afspraak had met onze kameraad en dat ik hem van zodra hij geland was zou laten weten of het nog de moeite was om te vervoegen. Dus na het dessert vroeg ik of onze kameraad nog iets wilde drinken. En jawel, dat was het geval. We zakten met ons tweetjes af naar de Brewdog vlakbij Brussel-centraal en, na ongetwijfeld een memorabele spurt om de trein in Zaventem te halen, sloot mijn vriend rond kwart na negen aan bij ons gezelschap. Onze kameraad en ik hadden al een flesje witte wijn achter de kiezen, dus mijn vriend had een lichte achterstand, die hij snel wegwerkte met een speciaal biertje. 😉

We bleven nog meer dan een uur plakken in de Brewdog om vervolgens ietwat aangeschoten de trein terug naar Leuven en Mechelen te nemen. Echt een supertoffe avond. Voor herhaling vatbaar!

Yet Another Blog

Life on my side

brussel