Diner met een oud-studiegenoot

Altijd fijn om bij te praten met mensen die je al lang niet meer gezien hebt! Voor de gelegenheid had ik Victor Bozar Café uitgekozen: meeting in de middle, want mijn oud-studiegenoot werkt in de omgeving van Brussel-Zuid, terwijl ikzelf in de omgeving van Brussel-Noord werk. Het eten is altijd lekker bij Victor Bozar Café en de ligging vlakbij Brussel-Centraal is natuurlijk een extra troef.

Ondanks het feit dat we elkaar al meer dan twee jaar niet meer gezien hadden, leek het alsof er veel minder tijd verstreken was sinds onze vorige ontmoeting. Dat de tijd wel degelijk niet stil had gestaan, bleek uit het feit dat zijn twee zonen ondertussen allebei in de lagere school zitten. En dat terwijl de herinnering aan mijn fietstocht van Antwerpen naar Mechelen voor de babyborrel van zijn jongste zoon mij nog vers in het geheugen ligt.

Ik genoot alleszins van mijn hoofd- en voorgerecht, allebei met rijst in de hoofdrol.

Sint-Jakobsvruchten, kreeftenbisquerisotto met sjalot en prei, chips van boerenkool:

Rijstpap (amai, het duurde even voordat we begrepen dat de ober riz au lait zei toen hij het dessert van de dag voorstelde):

Opstartlunch!

Na de uitwuifreceptie van gisteren volgde vandaag de opstartlunch. Bedoeling was dat elk afdelingshoofd een elevatorpitch zou geven over de nieuwe afdeling. Met wat hulp van mijn collega’s en ChatGPT was ik tot een mooie pitch gekomen.

Alleen waren vier van de vijf leden van het management (waaronder ikzelf) te laat op het feestje, omdat we allemaal deel uitmaakten van de jury van dezelfde bevorderingsprocedure. Niet echt een ideale timing, maar goed, met wat vertraging kregen onze collega’s dan toch de elevator pitches te horen. En kon ik vervolgens genieten van een lekker slaatje en fijne babbels met de collega’s.

Uitwuifreceptie

Vandaag namen we afscheid van onze oude, vertrouwde afdeling, want vanaf morgen schudden we de teams en afdelingen eens goed door mekaar om te landen met een gloednieuw en verbeterd organigram. Ik geloof echt dat we met deze reorganisatie een aantal weeffouten uit het verleden kunnen rechtzetten. Ikzelf ben alvast bij met mijn nieuwe, vereenvoudigde functietitel. De vorige zorgde voor heel veel verwarring, vooral in internationale contexten.

Omdat we aan de andere kant zeer veel fijne herinneringen hadden aan onze oude afdeling en we tegelijkertijd moesten afscheid nemen van een team dat de oversteek naar een nieuwe afdeling waagt, vond ik het aangewezen om even het glas te heffen en terug te kijken op wat we de voorbije jaren gepresteerd hebben. En dat is best indrukwekkend.

Wat ik niet verwacht had, was dat ikzelf cadeautje zou krijgen: heerlijke chocolaatjes van Leonidas en Chocolatier Deduytschaever (de beste chocolatier van Gent) en een Leuvense cadeaubon. Ik was er echt van aangedaan. Een fijne appreciatie van mijn collega’s die me oprecht gelukkig maakt.

Yet another afscheidsfeestje

Hopelijk het laatste afscheidsfeestje van dit jaar. Zelfs al weet je op voorhand dat er een eind komt aan tijdelijke contracten, je hebt ondertussen wel een fijne band opgebouwd met de collega’s die vertrekken. Echt blij trouwens dat het me lukte om er vanavond bij te zijn, want de laatste collega die ons verlaat, heeft een speciaal plekje in mijn hart veroverd sinds onze gezamenlijke uitstap naar Film Fest Gent.

Voor de afscheidsdrink hadden de collega’s een zeer hippe plek uitgezocht in het Brusselse, een stad die mij toch altijd weer weet te verrassen. Brasserie Surréaliste was helemaal mijn ding. Een plek met een boeiende industriële geschiedenis die een hippe make-over kreeg en waar je de heerlijke cocktailcreaties van de barman kan proeven. Ook bier- en wijnliefhebbers komen hier aan hun trekken en toen wij er waren was er een live optreden. De tapas zagen er trouwens ook uitstekend uit. Alleen jammer dat deze brasserie zo ver ligt van onze huidige werkplek, anders zou je mij hier zeker vaker aantreffen.

Na de drukte van de voorgaande dagen hield ik het bij één cocktail (een werkelijk geweldige mezcal sour, met als ingrediënten Mezcal Nuestra Soledad, Amaro Montenegro, lime juice, egg white & bitter) en één orange wine. Ik bedankte vriendelijk voor het aanbod om nog samen iets te gaan eten. Een avond wat rustiger aan doen, mag ook wel eens.

Tip: bezoek zeker het toilet van Brasserie Surréaliste!

Netwerkdrink!

En jawel, we gaan verder op het elan van gisteren. Ook deze dinsdag stond in het teken van netwerken. Vandaag vond er immers een kennismakingsdrink plaats op onze verdieping om de medewerkers van de andere organisaties waarmee we onze werkplek delen beter te leren kennen. Na een paar korte speeches van de grote bazen werd het een heel fijne en ongedwongen kennismaking met een hoop nieuwe gezichten. Al vrees ik wel dat ik al die namen onmogelijk opnieuw ga kunnen uit mijn geheugen opdiepen als we elkaar toevallig tegen het lijf lopen aan de liften.

Personeelsmoment, afscheidvieruurtje en pensioenfeest op één dag

Amai, bijzonder hectisch dagje vandaag. Deze ochtend werden we immers al om 8.45u verwacht in Brussel voor verschillende groepsfoto’s. Op het programma stond een foto van het nieuwe managementcomité, de groep teamverantwoordelijken en vervolgens een groepsfoto met al het (aanwezige) personeel. Uiteindelijk hebben we langer staan wachten tot de fotolocatie open ging dan dat we effectief geposeerd hebben voor de foto’s. Enfin, ik ben alvast benieuwd naar het resultaat.

Aansluitend bij de fotoshoot volgde een belangrijk personeelsmoment waarbij onze baas de laatste puntjes op de i van de grote reorganisatie zette. Spijtig genoeg werd het personeelsmoment verstoord door het zoveelste brandalarm in ons splinternieuwe gebouw. Gelukkig bleek het (alweer) vals alarm te zijn, maar je merkt dat het na elk vals alarm moeilijker wordt om mensen aan te zetten om effectief te evacueren. Na het personeelsmoment volgde een broodjeslunch waarbij ik probeerde bij zoveel mogelijk collega’s mijn oor te luisteren te leggen om te horen of de boodschap goed was aangekomen. Dat bleek gelukkig het geval te zijn.

In de namiddag volgde een vergadering in het kader van de overdracht van één van mijn vroeger teams naar een nieuwe afdeling en vervolgens sloot ik aan bij het vieruurtje dat één van mijn nieuwe teams georganiseerd had om afscheid te nemen van een aantal collega’s die door de reorganisatie overgingen naar een ander team. Voor deze gelegenheid hadden de collega’s hun beste bakkunsten boven gehaald en ik proefde met veel plezier van al dat lekkers. Spijtig genoeg moest ik het vieruurtje een paar keer verlaten doordat ik enkele dringende vragen van een paar andere collega’s moest beantwoorden.

Na het vieruurtje werkte ik aan en hoog tempo achterstallige mails weg. Daarna nam ik de trein naar Berchem voor het pensioneringsfeestje van één van de sterkhouders van deSingel. Dankzij de blue-bike raakte ik vlot ter plaatse en ondanks het feit dat ik niet superveel tijd had (ik wilde op een maandagavond echt op een deftig uur de trein terug naar Leuven nemen), had ik enkele fijne gesprekken. Ik genoot van een glaasje schuimwijn en van de lekkere hapjes terwijl op het podium verschillende sprekers passeerden om het feestvarken in de bloemetjes te zetten. Dik verdiend, wat mij betreft! Leuke vondst: op elke tafel lagen stickertjes van de pas gepensioneerde die je als souvenir mee naar huis kon nemen, samen met een krantje dat een ludiek overzicht bood van zijn carrière. Nu nog een leuke plek bedenken om die stickers op te plakken!

Meeting with a view

Teamdag bij de VRT

Een dag om in te kaderen vandaag, prachtig zonnig weertje, interessante rondleiding op de VRT en een geweldige quiz door onze collega’s zelf in elkaar gestoken. Ook een bitterzoete dag voor mij, want de laatste teamdag die ik in gezelschap van dit geweldige team zal doorbrengen voordat ze mijn afdeling inruilen voor een andere. Ik ga ze stuk voor stuk missen!

Bij de VRT werden we, ondanks de huidige perikelen van onze openbare omroep, bijzonder vriendelijk onthaald met koffiekoekjes en yoghurt. Op een zonnige plek in het oude gebouw kregen we, uitkijkend op de werf van het nieuwe gebouw, wat meer toelichting over de toekomstplannen van de VRT. Want dat het huidige medialandschap voor ingrijpende veranderingen staat, zal ondertussen iedereen wel duidelijk zijn. Vervolgens werden we mee op sleeptouw genomen in het oude gebouw en maakten we kennis met verschillende team die met innovatie bezig zijn. Bijzonder boeiend!

Na ons bezoek aan de VRT namen we de tram naar het Josafatpark in Schaarbeek, een plek in het Brusselse waar ik nog nooit geweest was. We lunchten er bij de Melkerij. En alhoewel mijn avocadotoast met gepocheerde eitjes zeker lekker was, kon dat niet wegnomen dat de bediening ietwat chaotisch verliep. Ok, normaal is het self service bij de Melkerij, maar omdat wij met zo’n grote groep waren hadden ze voor ons gezelschap een uitzondering gemaakt. De gerechten en drankjes kwamen allemaal op zeer uiteenlopende tijdstippen en de bediening had er helemaal niet aan gedacht dat bestek en serviettes toch wel handig konden zijn. Enfin, we zaten gezellig buiten, dat was het belangrijkste.

Na de lunch volgde een quiz die onze collega’s zelf in mekaar hadden gestoken. Echt knap werk! Onze quizmaster had persoonlijke info van alle collega’s in de quiz verwerkt en wij moesten dan raden over welke collega het ging. Ik had tot mijn grote vreugde alle collega’s juist geraden. De quizvragen zelf gingen me dan weer iets minder goed af. Oh well, can’t win them all.

Na de quiz dronken we nog iets met de overblijvers in La Guinguette Populeir en wandelden van daaruit samen naar Brussel Noord om de trein te nemen.

En als kers op de taart van zalige zomerdag: een prachtige Leuvense zonsondergang!

Eerste afterwork na de zomervakantie

En er was massaal veel volk. Zoveel volk dat we ons noodgedwongen moesten opsplitsen in twee groepen op het terras van de Flamingo. Ik blijf ietwat mijn twijfels hebben bij de kwaliteit van de drankjes in de Flamingo (serieus, wie durft er tegenwoordig als zichzelf respecterende bar Recoda Cava van de Colruyt serveren?), maar hun terras met waterverstuiving is wel een fantastische plek om te genieten van een mooie zomeravond.

Boterhammen in het park

Een uitnodiging om als VIP een streepje muziek en een lekkere lunch mee te pikken tijdens Boterhammen in het Park? Daar zeg ik uiteraard geen neen tegen! Al moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik vooral gebabbeld heb met mijn collega’s en de andere aanwezigen in de VIP-ruimte en bijgevolg quasi niets van de muziek heb meegepikt. Oh well, there’s always next year.

Yet Another Blog

Life on my side

brussel