Dan we bij de nonkel van mijn vriend geslapen hebben. Vandaag verhuizen we! Hoera! Het appartement is nog niet honderd procent af, maar we kunnen er in leven. We hebben een bed en twee bureaus, stromend water, verwarming en elektriciteit. Er moet nog heel wat heen en weer versleurd worden, maar we zorgen dat we het hoogst noodzakelijke hebben.
Eindelijk!
Druk, druk vandaag. Maar ik klaag niet. Het is fijn om als vanouds van hot naar haar te hollen. Van al dat binnenzitten en studeren raakt een mens een beetje afgestompt.
Mijn dag begon met een vergadering van twee uur. Daarna heb ik een fijne wandeling gemaakt tijdens mijn (altijd te korte) middagpauze om ‘s namiddags fris aan de volgende vergadering te kunnen beginnen beginnen.
Gelukkig had ik daarna betere vooruitzichten: de nieuwjaarsreceptie van onze geliefde outsourcer (ik ben zó gemakkelijk omkoopbaar met spijs en drank). De drank was ok, de hapjes waren een beetje verlept en de kip-op-een-stokje was bepaald taai. De locatie was daarentegen top: de hoogste verdieping van het Sheraton. Jammer dat het zo mistig was, want het uitzicht was werkelijk de moeite.
Er was niet zo heel veel volk op de receptie, maar genoeg interessant volk om mee te netwerken en om interessante nieuwe weetjes van te vernemen. Ik heb echt mijn best gedaan om zoveel mogelijk handjes te schudden. Je weet nooit wanneer mijn toepassing weer eens de geest geeft. ‘t Is altijd handig om iemand rechtstreeks aan te kunnen spreken voor een probleem.
Na de receptie en lichtelijk aangeschoten na een tikkeltje te veel schuimwijn, had ik afgesproken met mijn vriendje om in de Mediamarkt een wasmachine en een droogkast voor ons bijna-klaar-appartement te kopen. Op een recordtempo onze keuze gemaakt, zodat we nog mooi op tijd in Leuven waren voor mijn afspraak.
Alweer een vergadering, deze keer niet for work maar for pleasure. In samenwerking met een aantal studentenverenigingen gaan we een lezing over een IT-gerelateerd onderwerp organiseren en dit was de eerste brainstorm. Het is allemaal nog vaag, maar we hebben al een richtdatum vastgelegd. Handig als je sprekers moet contacteren. 😉 En we zijn her erover eens geraakt dat we beslist een receptie achteraf moeten organiseren. 😉
Anyway, een aangenaam gevulde dag.
Barkrukken verdorie pokkeduur kunnen zijn? Sorry, maar 500 euro voor één barkruk vind ik toch een beetje van het goede te veel. Je hebt voor dat geld natuurlijk wel een heel mooie design barkruk. Maar djezus, 500 euro!?
Allez, toch op examenvlak. Vandaag mijn laatste examen van deze zittijd gehad. Denk dat het in het algemeen niet zo schitterend geweest is. Deze examenperiode kan met recht en rede de geschiedenis ingaan als de examenperiode met de minste motivatie ooit. Al een geluk dat de CLT-exaampjes wel heel goed meevielen. Een schrale troost, maar kom beter dan niets.
Nu een paar uurtjes ontspannen en dan morgen op jacht naar een wasmachine en droogkast voor ons appartement-dat-al-een-hele-tijd-bijna-af-is-maar-toch-niet-helemaal.
Komen ze ons bed leveren. Dan staat er al één meubelstuk in een voor de rest leeg appartement. Het einde is in zicht.
Ons laminaat ligt er! Nooit gedacht dat ik dat nog zou mogen meemaken. Snif.
Deze zaterdag tijdens de pauze van de Italiaanse les een kennis van ons tegengekomen die ons vertelde dat ze, surprise, surprise, samen met haar vriend een huis gekocht had. En ja, ze woonden er al in. Ik, jaloers? Ge moogt er zeker van zijn.
Een tijdje geleden hadden we met twee bevriende koppels afgesproken op de kerstmarkt van Leuven. Na de wandeling langs kraampjes met prullaria allerhande, kwam achteraf bij een troostend glas rode wijn weer de never-ending-story van ons appartement ter sprake.
Er werd toen afgesproken dat, als we niet vóór 20 januari in ons appartementje zaten, mijn vriend en ik op een uitgebreid diner getrakteerd zouden worden door L en U (waarschijnlijk uit puur medelijden). Als we daarentegen wel vóór 20 januari in ons appartement zaten, moesten wij trakteren op een diner in ons kakelverse appartement.
Ik begin er een beetje voor te vrezen dat L en U zullen mogen opdraaien voor dat diner…
‘t Is 2007 en we zitten nog steeds niet in ons nieuwe appartement. Een pyrrusoverwinning. 
Vandaag werd, wonder boven wonder, de elektriciteit en het aardgas aangesloten in ons appartementje-to-be. Het ziet ernaar uit dat we binnen een paar weken _eindelijk_ kunnen verhuizen. Dat die verhuis dan midden in de examenperiode valt, neem ik er met de glimlach bij. We zijn er bijna!
(Nu is het alleen nog wachten op het laminaat in de slaapkamers en de aansluiting van het water. Binnendeuren zijn voor watjes.)