Door de hectische week heb ik nog geen tijd gevonden om hier een verslagje over te schrijven. Doordat onze gasten vanavond een uur later komen dan verwacht, heb ik wat tijd over om dit recht te zetten. Donderdag bevond ik me dus op het Creativity Forum van Flanders DC in Hangar 29 in Antwerpen. Ik moest er verschrikkelijk vroeg voor uit de veren, maar het was het meer dan waard. Aan de bushalte van Antwerpen Centraal kwam ik de lieftallige Katia A tegen. Samen trotseerden we de kou en de gigantische modderplassen om in een lekker warme Hangar onthaald te worden met broodjes en ontbijtkoeken.
De dag begon een kwartier te laat met een speech van minister Lieten. De opgelopen tijdsachterstand werd de rest van de dag, ondanks dappere pogingen van Marc Reynebeau, niet meer ingehaald. Wat een idee trouwens om Marc Reynebeau een event te laten hosten met enkel vrouwelijke sprekers. En in het Engels dan noch.
De eerste spreker was Randi Zuckerberg, jawel zus van. Het moet behoorlijk vervelend zijn als je altijd als de zus van wordt voorgesteld, maar daar liet Randi alleszins niets van blijken. Ze bracht een vlot, en bijzonder Amerikaans promopraatje over Facebook. Facebook is geweldig goed en innovatief bezig, foto’s en video’s zijn de toekomst, Randi kijkt elke dag wel vijftig keer naar wat er op het menu in het bedrijfsrestaurant staat en dankzij Facebook zal er binnenkort wereldvrede zijn, dat waren ongeveer de grote lijnen van haar betoog. Mark en Randi, als jullie erin slagen om wereldvrede te realiseren zijn al die privacyissues jullie meteen vergeven!
Vervolgens kwam Jane McGonigal aan het woord. Zij bracht een bijzonder boeiende uiteenzetting over hoe games de wereld aan het veranderen zijn en al veranderd hebben. Ik vond het bijzonder interessant, zij het ongenuanceerd. Want ja, ook games zullen hun steentje bijdragen aan de wereldvrede! Of wat had u gedacht? Misschien kunnen games ons ook aan een nieuwe regering helpen? Misschien moeten we al onze politici overtuigen om samen een spelletje Wii te spelen. En Bart De Wever mag op de Wii Fit spelen.
Na de break kwam Diane Nijs aan het woord. Om heel eerlijk te zijn, kreeg ik kop noch staart aan haar uiteenzetting. En dat was erg jammer, want ik had het gevoel dat de inhoud heel waardevol was. Alleen slaagde ze er niet dit over te brengen aan het publiek. Slecht Engels gecombineerd met slecht gestructureerde en overvolle slides. Doodjammer dat deze enthousiaste dame haar boodschap niet overgebracht kreeg. Het werd er alleen maar pijnlijker op toen ze zich na haar uiteenzetting omdraaide en de vernietigende commentaren op de twitterwall te zien kreeg. Diane, trek het je niet aan. Er zijn ergere dingen op de wereld.
Na de lunch waarbij we veel te lang moesten aanschuiven voor ons eten, kwamen Susan en Susan aan het woord. De eerste Susan, Greenfield, barones, maakte ons wegwijs in de kronkels van onze hersenen. Een zeer intelligente vrouw met een discours dat in mijn ogen soms erg anti-games klonk. De tweede Susan, Blackmore, geen barones, had het over meme’s en hoe wij als mensen slechts kopieermachines zijn ten dienste van deze meme’s. Wat haar bracht bij het uitroepen van Facebook tot een evolutionaire machine en religies tot virussen van de geest. Haar discours zal alleszins door de auteursrechtenverenigingen niet op gejuich onthaald worden, want het was een onverholen pleidooi voor de kracht van het kopiëren. Voor mij ging de theorie een beetje te ver.
Na de pauze (met de beste brownies ever), was het de beurt aan Jeanne Devos, die er in haar dooie eentje zonder slides in slaagde de zaal muisstil te krijgen. Ze bracht een indrukwekkend en doorleefd verhaal over verdoken slavernij in India. Levensomstandigheden die zo ver van mij afstaan dat het moeilijk is om ze volledig te bevatten. Maar wat een vrouw, wat een présence. En ik hoop dat de oproep om al die creativiteit in de zaal voor het goede in te zetten ook effectief resultaten zal opleveren. Marleen Temmerman is een al even grote dame. Haar discours begon even sterk als dan van Jeanne Devos, maar het begon te verwateren toen ze het over haar politieke carrière had en al helemaal toen ze al haar boeken begon op te sommen. Het geheel werd een soort best-of van de carrière van Marleen. Als derde spreker kwam Dorien Aerts aan bod, die de ondankbare taak had het over mobiele toepassingen te hebben na twee presentaties met loodzware onderwerpen. Het contrast was groot, maar ze deed dat prima, daar vooraan op dat grote podium. Chapeau!
Als hekkensluiter kwam Christie Hefner aan het woord. Dochter van en ex-CEO van Playboy, het bedrijf dat ze eigenhandig gered zou hebben. We leerden dan Playboy één van de pioniers van het vroege internet was en dat de haarlak van mevrouw Hefner van uitstekende kwaliteit was. Geen haartje dat bewoog op dat grijze hoofd. Indrukwekkend. Mij zei deze talk niet zoveel. Ik had het gevoel het allemaal al eens eerder gehoord te hebben. Maar misschien was ik gewoon moe na een lange dag geconcentreerd luisteren. De meningen op twitter liepen alleszins uiteen.
Na de laatste Q&A was het al zes uur en liet ik me verleiden om met Ellen, Dorien en Katia te blijven plakken op de receptie. Ik besefte dat de kans dat ik die avond nog in de Russische les zou geraken zeer klein was. Maar ach, die gemiste les haal ik later wel in. In Leuven liep ik nog vrienden L en J met hun schattige dochter tegen het lijf. L kwam net als ik van het station, maar hij had er een iets langere reis op zitten (helemaal vanuit Polen). Even daarvoor had ik een sms’je van mijn vriend gekregen dat hij in de Klimop zat en na een korte babbel met L en J, ging ik daar nog een glas drinken met hem en zijn collega’s. In de Klimop liepen we dan nog een oude kennis tegen het lijf die we beloofden binnenkort eens af te spreken. Binnenkort, meaning ergens in maart, want mijn agenda zit alweer stampvol.
Opvallend: het aantal opmerkingen dat er op twitter gemaakt werd over de outfit van de dames op het creativity forum. Zouden daar ook zoveel woorden aan besteed worden als het over mannen ging?
