20 kilometer in de benen

Deze zondag hadden mijn vriend en ik ons voorgenomen om een stevige wandeling te maken. Ons oog viel op een wandeling van bijna veertien kilometer die ons van de Abdij van Vlierbeek naar het Linden- en Chartreuzenbos zou brengen. Een beetje een combinatie van een aantal eerdere wandelingen. Tja, het wordt moeilijker en moeilijker om in de omgeving van Leuven nog door ons onbewandelde bos- en veldwegels te vinden en we hadden geen van beiden zin in een fietstocht. We stapten daarom de afstand van ons appartement naar de Abdij van Vlierbeek en konden zo onderweg genieten van wat mooie street-art.

Voor een stevige wandeling heeft een mens natuurlijk energie nodig, die werd geleverd door de heerlijke zarzuela van de 3 Tonghen. De anijszaad in de soep zorgde voor een bijzondere toets. Heerlijk!

IMG_8129

IMG_8133

IMG_8134

IMG_8135

IMG_8136

IMG_8138

IMG_8139

Déjà vu:

IMG_8141

IMG_8142

IMG_8143

IMG_8144

De nog kale wijngaarden, die wij in de herfst in volle glorie konden bewonderen:

IMG_8145

IMG_8146

IMG_8147

IMG_8148

IMG_8149

IMG_8150

IMG_8152

IMG_8153

IMG_8154

IMG_8155

IMG_8156

IMG_8157

IMG_8160

Ondertussen de tel kwijt van het aantal keer dat we de Chartreuzenberg beklommen hebben:

IMG_8161

IMG_8162

IMG_8163

IMG_8164

IMG_8165

Volgens mijn app hadden we op het einde van de wandeling iets meer dan twintig kilometer in de benen. Niet slecht! Alvast reden genoeg om ons te trakteren op de laatste restjes van de 3 Tonghen. Nuja, wat heet restjes… Met die gehaktballetjes en lasagne hadden wij alvast stevig gegeten!

Albondigas met een glaasje rode wijn:

IMG_8170

Lasagne met witte en groene asperges:

IMG_8174

IMG_8176

Een zondagse wandeling in het Provinciedomein

Het wordt steeds moeilijker om originele verhalen te vertellen op deze blog. Uiteindelijk komt het steeds op hetzelfde neer: de lockdown heeft mijn actieradius enorm verkleind en alle plekken in Leuven die zich lenen tot aangename wandelingen heb ik ondertussen al tientallen keren bezocht. Maar hey, dat neemt niet weg dat ik niet kan genieten van een zonnige zondag in het Provinciedomein en de Abdij van Vlierbeek. En dat geldt dubbel wanneer zich vlak vóór de abdij een prachtig zonnebloemenveld bevindt. Dat deze zonnebloemen niet geplukt mochten worden, was blijkbaar niet algemeen bekend, want we zagen redelijk wat mensen met bloemen terugkeren.

IMG_4614

IMG_4618

IMG_4620

IMG_4624

IMG_4625

IMG_4627

IMG_4628

IMG_4630

IMG_4632

IMG_4633

IMG_4634

IMG_4635

IMG_4638

Op de terugweg van onze zondagse wandeling liep ik een oude bekende tegen het lijf: een oud-klasgenootje Spaans die, net als wij, samen met haar Griekse vriend van het zachte herfstweer aan het genieten was. Dat global warming een realiteit is, valt niet meer te ontkennen, maar tegelijkertijd kan ik niet ontkennen dat het fantastische lenteweer en deze zonnige herfst tijdens deze pandemie een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan mijn welbevinden. Maar hey, laat dat geen excuus zijn om dat streven naar klimaatneutraliteit overboord te gooien!

De Abdij van Vlierbeek

Zaterdagmiddag profiteerden mijn vriend en ik van het prachtige lenteweer om via het Provinciaal Domein naar de Abdij van Vlierbeek te wandelen. De Abdij van Vlierbeek is voor ons beiden de minst gekende abdij van Leuven. In mijn hoofd lag deze abdij ook heel ver van ons appartement verwijderd, maar dat bleek uiteindelijk helemaal niet zo te zijn. We waren er verrassend snel. Ofwel zijn we ondertussen goed getraind in het wandelen, dat kan ook, natuurlijk. Zó blij dat de zon schijnt, trouwens, een letterlijk lichtpunt in deze moeilijke tijden.

Nog een lichtpunt: op het grasveld bij de abdij ontmoetten we een collega met haar echtgenoot en twee kindjes. Zo fijn om een babbeltje te kunnen slaan. Ik begin zelfs helemaal te wennen aan het concept van anderhalve meter afstand. Je voelt trouwens dat iedereen oprecht blij is wanneer ze een bekende ontmoeten. Er is ook veel meer oprechte interesse in hoe het met mensen gaat, of die indruk heb ik althans. Ik vermoed dat dit komt omdat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Dat schept een band. En natuurlijk stof genoeg om over te babbelen. 😉

IMG_8465

IMG_8466

IMG_8470

IMG_8473

IMG_8476

IMG_8477

IMG_8478

IMG_8479

IMG_8481