winkelen

Een weekendje Ardennen – vrijdag

Mijn vriend en ik verbleven dit weekend samen met zijn neven en nichten en hun nakomelingen in Sunparks in Vielsalm. Hoofddoel van dit weekendje was gezellig samen zijn. Dit keer had ik de organisatie van het weekend niet op mij genomen wegens te weinig tijd en vooral te weinig goesting. Mijn vriend en ik hadden wel aangeboden om de boodschappen te doen voor het ganse weekend.

Omdat mijn vriend en ik het de laatste tijd ontzettend druk hebben op het werk, waren we later dan wenselijk in de Colruyt in Leuven. We winkelden al hollend door de Colruyt op basis van een onvolledig boodschappenlijstje dat ons door één van de nichtjes bezorgd was. Het was al half acht voordat we richting Vielsalm konden vertrekken. Al een geluk dat we ons oorspronkelijk plan om pas in Luik te gaan winkelen veranderd hadden.

Het geluk was echter niet aan onze kant, want vlak voor Luik bleek er een tunnel gesloten zijn, waardoor we een omleiding moesten volgen doorheen Luik. Het pluspunt: ik zag voor de eerste keer de overdonderdende schoonheid van het station Luik-Guillemins in het echt. Het minpunt: het verkeer ging stapvoets en we zagen heel onze timing overhoop gehaald. Onze eigen magen begonnen ondertussen serieus te rammelen en we vermoedden dat het bij de neefjes en nichtjes die op onze boodschappen zaten te wachten niet anders zou zijn.

Uiteindelijk waren we pas rond half tien in Vielsalm en bleken we zowat de laatsten te zijn. Gelukkig waren er onder de deelnemers twee professionele koks die het heft in handen namen en in een mum van tijd overheerlijke pannenkoeken op tafel toverden. Na een eerste hap van mijn pannenkoek met appeltjes voelde ik de stress in mijn lijf afnemen.

De rest van de avond babbelden we en speelden we spelletjes. We kropen vroeg in bed, een beetje bang gemaakt door het vooruitzicht van wenende baby’s in de ochtend.

Twintig procent korting

Sinds kort ben ik ook gezwicht voor de commercie en heb ik zo’n Galleria Inno Advantage kaart. U weet het of u weet het niet, maar deze week waren het dolle dagen in de INNO en speciaal voor mij, goeie klant en Advantage kaarthouder, hielden ze hun winkel op zondag open én ik kreeg er nog eens twintig procent korting bovenop. Alstublieft, dankuwel.

Omdat ik een nieuw stukje stof ter ondersteuning van mijn boezem nodig had, dacht ik, laat ik eens op een rustige zondagmorgen gaan winkelen en fijn twintig procent korting opstrijken. Want hoe kleiner het stukje stof, hoe duurder. Zo gaat dat met spitstechnologie die Geweldig Goeie Ondersteuning Biedt en Perfect Aansluit Bij Je Huid. Mijn goede humeur daalde al een graadje of wat toen ik de rij aan de pashokjes zag. Ik was blijkbaar niet de enige die nood had aan een nieuw ondersteunend stofje. Toch maar in de rij gaan staan en na een minuut of tien een pashokje gescoord. Een geschikte BoezemHouder vinden, is altijd een heel avontuur. Maar gelukkig vond ik een modelletje dat mij paste. Het was wel wat duurder dan de prijs die ik normaal aan zo’n miniem kledingstuk wil geven, maar allez vooruit, twintig procent korting.

Tot ik aan de kassa stond mét mijn Galleria Inno Advantage Kaart. “Oja, op dit artikel is geen korting.” Wat gedaan? Terughangen? Mijn mooi, goed passend stukje textiel afgeven na al die moeite? Ik dacht het niet. En zo stapte ik buiten, mét een stukje stof extra, maar zonder twintig procent korting. Awoert INNO.

En ik die dacht…

Dat alleen vrouwen een schoenenfetisjisme hadden.

Deze middag zijn we iets gaan eten in de Improvisio met een Healthy lunch-bongobon. Of tonijn met lintpasta echt zó healthy is, weet ik niet, maar ik vond alleszins dat we veel te lang op ons eten moesten wachten. Nu geef ik toe dat we in Amerika op dat vlak verwend zijn, maar drie kwartier voor een simpele lunch is toch echt te veel. Vooral als je zag dat mensen die na ons aangekomen waren, eerder bediend werden.

Na het eten sprongen we nog even binnen bij onze favoriete kledingzaak in Leuven (Ritss boetiek in de Mechelsestraat). Solden zijn altijd een goeie aanleiding om de kleerkast van mijn vriend wat aan te vullen. Twintig minuten later, was hij met vijf hemden (drie met lange, twee met korte mouwen) rijker. En nog eens tien minuten later hadden we een nieuw paar schoenen voor hem gekocht. Efficiënt winkelen, ik blijf een fan.

Nieuwe kleren betekent natuurlijk dat er plaats gemaakt moet worden in de kleerkast, dus haalde ik er alles uit wat hij al meer dan een jaar niet meer had aangedaan. De mensen van ‘t Spit zullen ons dankbaar zijn. Nu ik toch bezig was, onderworp ik ook de schoenen aan een opruimactie. Schoenen die niet meer gedragen werden en te versleten waren, gooide ik weg, andere gingen in de zak voor ‘t Spit. Toen ik het echter waagde om voor te stellen dat heel oude en versleten paar bergschoenen met de opzichtige gele veters weg te gooien, brak de hel los. Hij had al wat geprutteld bij sommige schoenen en kledingstukken, maar de bergschoenen stootten op een resoluut njet. Na een kleine fysieke worsteling heb ik het dan maar opgegeven. De bergschoenen blijven.

Volgend jaar nog eens proberen.

Records verbreken

Mijn vriend en ik zijn een aanhanger van het snelwinkelen-principe. Vandaag hebben we echter ons eigen record verbroken. Een fonkelnieuw kostuum gekocht op tien minuten. En een bijhorend paar schoenen op vijf minuten. Qua efficiëntie kan dat tellen. (Daarna heb ik mezelf even laten gaan en in dezelfde winkel ook een paar schoenen gekocht. Nuja, schoenen heeft een mens nooit te veel, nietwaar?)

Een nieuwe lente – een nieuwe outfit

Vier nieuwe outfits om juist te zijn. Drie rokjes, drie topjes, vier golfjes en één kleedje. Mijn portemonnée kon er alvast niet mee lachen. Gelukkig betekent dit dat ik nu kledingwinkels weer enkele maanden heerlijk links kan laten liggen. Wat een opluchting!

PS: Ritss Boetiek in de Parijsstraat, het blijft een aanrader. De mevrouw van de winkel weet er altijd die stuks uit kiezen die mij flatteren.

Curry van struisvogel met groene appel

Vijf winkels hebben we in totaal bezocht om alle ingrediënten voor de maaltijd van gisterenavond bijeen te sprokkelen. Eerste halte: de Delhaize (waar het wijnfestival was, ik vermoed dat menig bejaarde na het wekelijkse winkelen met een stuk in de kraag achter het stuur gekropen is). Blijkbaar waren net gisterenmiddag de struisvogelfilet en de rode currypasta uit de rekken verdwenen (is currypasta een Unilever-product?). En laten deze twee ingrediënten net cruciaal zijn voor het hoofdgerecht dat we wilden bereiden. Geen erg. Boodschappenlijstje verder afgewerkt en naar de dichtsbijzijnde Colruyt getrekken. Die van Heverlee. Bleek dat men daar net met grote verbouwingen begonnen was en de winkel nog enkele weken gesloten zal zijn. Goed, de Carrefour dan maar, waar we wel struisvogelfilets op de kop tikten, maar geen rode currypasta. Geen nood, we waren toch nog van plan om in het Besloten Land strips te gaan kopen en niet ver daarvandaan is een Aziatische supermarkt in de Naamsestraat, die, jawel, juich, juich, rode currypasta hadden.

‘s Avonds waren we net aan het hoofdgerecht begonnen, toen mijn vriend mij nogal beteuterd kwam meedelen dat we geen rijst meer hadden. Even twijfelden we nog om het gerecht met pasta te serveren, maar bij een echte curry hoort nu eenmaal rijst. Naar de nachtwinkel dan maar (die godzijdank op vijf minuutjes stappen van ons appartement is). En zo slaagden we erin vijf winkels aan te doen voor één gerecht. Maar lekker was het wel. En onze gasten beaamden dat.

PS: Het voorgerecht was ook erg geslaagd: tonijnhapjes met chili, misschien plaats ik het recept bij gelegenheid op deze blog.

Deprimerend

Tijdens de middagpauze hebben we het uitgebreid gehad over de toestand van deze wereld (gaza, global warming, procedurefouten, rechtvaardigheid,…) Vrolijk wordt een mens daar niet van. Ter compensatie heb ik dan maar een nieuw paar laarzen in de solden gekocht. Kwestie van mijn steentje bij te dragen ter stimulering van onze economie.