vrienden

September babyboom

Zo’n negen maanden geleden moet er iets speciaals in het water gezeten hebben, want voor de maand september verwachten we een serieuze piek in het geboortecijfer in onze vriendenkring. Of misschien zit de koude winter er voor iets tussen. De eerste baby hebben we vandaag bezocht in Gasthuisberg. Ok, strikt genomen is kleine Q geboren op de laatste dag van augustus, maar omdat de bevallingsdatum uitgerekend was voor september, is hij stiekem toch een septemberbaby. De ouders waren dolgelukkig. Al is heel het bevallingsproces al een beetje een routine voor hen, want kleine Q is hun derde zoon op rij.

En zondag staat het volgende kraambezoekje al ingepland. Mijn ex-vriend is voor het eerst vader geworden. Ik kan het zelf nog niet goed bevatten, maar ik twijfel er niet aan dat hij deze nieuwe rol in zijn leven uitstekend zal vervullen. Erg benieuwd om te zien op wie de baby lijkt. Al maakt het niet veel uit, want zowel de mama als de papa zijn mooie mensen. (Uiteraard heb ik alleen maar knappe ex-vriendjes.) 😉

Van ‘t één naar ‘t ander

Zondag lang in bed gelegen, maar niet goed geslapen. Ik steek de schuld op nét iets te veel drank zaterdagavond. Tegen de middag voelde ik me beter en vertrokken we naar de housewarming van een bevriend koppel. ‘t Was in Leuven te doen, altijd gemakkelijk als je met de fiets naar een feestje kan. We brachten (op verzoek) wat speciale biertjes mee en vlees voor op de barbecue. Eens daar leek het ruime aanbod aan quiches en rijstpap mij aantrekkelijker dan een stuk slecht gebakken vlees en bleef ons vlees onaangeroerd in de frigo liggen. We kenden buiten het koppel wiens huis gewarmd werd, niemand, maar gelukkig waren er onder de genodigden toffe en vlotte mensen en de bijna drie meter hoge zonnebloem op het balkon was een ideale gespreksopener. 😉

De housewarming zou nog tot ‘s avonds duren, maar we moesten al snel afscheid nemen om naar onze volgende afspraak te gaan: de familiebijeenkomst bij de oma en opa van mijn vriend. De achterkleinkinderen, die steeds talrijker worden, zogen naar goede gewoonte alle aandacht naar zich toe en voordat ik het wist, was ik verstoppertje aan het spelen met het oudste achterkleinkind. Al was het concept hem nog niet helemaal duidelijk. Want ik hoefde maar te vragen: “Waar zou B zich nu toch verstopt hebben?” en daar klonk een klein stemmetje uit een schuilplaats naar keuze: “Hier!” Super grappig.

Lasagne met spinazie en hazelnoten

Gisten hadden we vrienden L en J met hun schattige dochter V te gast. Een goede reden om eens wat nieuwe receptjes uit te proberen, die ik uiteraard graag met jullie deel. Als appetizer serveerden we verse (heel goed gewassen) groentjes met humus en een hapje met gemarineerde zalm. Het pièce de résistance was de lasagne die ik in de namiddag had bereid. Ik was zelf erg benieuwd of het zou meevallen en we waren het er allemaal over eens dat het recept nog een beetje tweeking kon gebruiken. Volgende keer leg ik geen lasagneblad meer tussen de kaas en de laatste laag en gebruik ik mascarpone in plaats van platte kaas om af te werken. Het dessert was weinig origineel, maar wel lekker: Chocoladefondue.

De ingrediënten voor vier personen:

  • 900 g verse spinazie
  • 3 dl groentebouillon
  • 1 ui, gesnipperd
  • 1 teentje knoflook, geperst
  • 75 g hazelnoten
  • 2 el fijngehakt vers basilicum
  • 6 lasagnebladeren
  • 400 g blokjes tomaat uit blik
  • 200 g vetarme roomkaas
  • zout en versgemalen zwarte peper

1. Verwarm de oven voor op 200 graden Celcius. Was de spinazie en doe hem met aanhangend water in een pan. Laat de spinazie afgedekt op een hoog vuur 2 minuten koken tot hij begint te slinken. Giet de groenten af en zet hem weg.

2. Verhit 2 eetlepels bouillon in een grote pan. Voeg ui en knoflook toe en smoor ze tot ze zacht zijn. Voeg spinazie, hazelnoten en basilicum toe.

3. Leg in een ovenschaal afwisselend een laag spinazie, lasagne en tomaten. Strooi op elke laag zout en peper (dit was ik een beetje vergeten). Giet de rest van de bouillon erover. Verdeel de roomkaas over de bovenkant.

4. Bak de lasagne ongeveer 45 minuten in de oven. Serveer hem heet.

PS: Neen, ik weet ook niet wat aanhangend water is.

Ons petekindje

Vorige week zondag reden we naar Den Haag om ons petekindje voor het eerst in ‘t echt te bewonderen. Zoals we dat gewoon zijn van onze vrienden in Den Haag werden we getrakteerd op uitmuntend eten en authentieke West-Vlaams/Poolse gastvrijheid. Ons petekindje bleek een dotje te zijn, mét een uitmuntende wijnkennis. We kwamen met cadeautjes voor haar en kregen meteen een prachtig cadeau terug. Bedoeling is de flessen wijn te openen als ze achttien wordt. Hopelijk ziet ze het dan zitten om een glas wijn te drinken met twee oude zakken. 😉

Oja, we hebben de ganse dag buiten gezeten zonder dat er ook maar een zonnetje te zien was en toch zag mijn decolleté knalrood op het einde van de dag. Achter de wolken schijnt de zon, een waarheid als een koe.

Heerlijk eten:

Cadeautje:

Barbecue

Gisterenavond waren we bij vrienden uitgenodigd voor een barbecue. Eindelijk eens een mooie zonnige zaterdag, ideaal barbecueweer dus. Ware het niet dat de barbecue nog ergens in een opslagplaats stond, al waren de gastheer en gastvrouw daar helemaal niet zeker van, want het kon ook zijn dat ze hem hadden weggegeven.

Enfin, geen barbecue dus, maar wel een erg lekkere maaltijd met pasta, kerstomaatjes en verse vis. De vier kinderen (twee meisjes van de gastheer en de gastvrouw en twee jongens van het andere koppel dat uitgenodigd was) kocht ik om met boekjes en de avond werd afgesloten onder de sterrenhemel in een gezellig stadstuintje met plastieken gras en een glas Russisch wodka.

Meer moet dat niet zijn.

Feestje – the day after

De keuken is een puinhoop, de vloer plakt van de gemorste drank en ik denk dat we wat betreft het aantal alcoholische dranken geëindigd zijn met meer dan we begonnen zijn (dat geldt niet voor frisdranken, want cola was by far het populairste drankje van de avond). Het was met andere woorden een geweldig feestje. Ik denk dat er in totaal bijna vijftig man is langsgekomen, wat zorgde voor enkele piekmomenten aan de cocktailbar. 😉 Ik heb geshaket alsof mijn leven ervan afhing. Het nadeel van zoveel volk is dat je er niet toe komt diepgaande gesprekken te voeren en dat de mensen die wat langer blijven plakken, meer aandacht krijgen dan mensen die vroeger doorgaan, omdat de babysit nu eenmaal niet zo lang kan blijven. Spijtig, maar weinig aan te doen.

Nieuwtjes van de avond: één koppel trekt voor 9 maanden naar Kopenhagen (we hebben al beloofd om op bezoek te gaan), iemand gaat trouwen in Japan (jay, een Japans trouwfeest!) en er komen wat baby’s aan, maar dé verrassing van de avond was toch wel het onverwachte bezoek van kameraad K uit Baton Rouge. Hij was een paar dagen in België om hier te solliciteren voor een nieuwe job. Een echte verrassing, want ik dacht dat ze ginder helemaal hun draai gevonden hadden.Binnenkort zullen we dus niet meer door de Atlantische oceaan van elkaar gescheiden zijn.

Twee keer feest

Deze voormiddag waren we te gast op een verjaardagsontbijt. Een heel tof concept. Met z’n allen in de tuin (gelukkig bleef het droog) genieten van het ongelooflijk uitgebreide ontbijtbuffet dat de jarige gastvrouw samen met wat helpende handen in mekaar had gebokst: fruitsla, smoothies, zachtgekookte eitjes, koffiekoeken, kaas, confituur, chocopasta, broodjes, zelfgebakken taart, kersen in chocolade gedoopt (zalig, ga ik zeker zelf ook eens maken) en nog veel meer. Een fijn alternatief voor een avondlijk feestje en dus perfect combineerbaar met het feestje dat mijn vriend en ik vandaag zelf geven. Nog een paar uurtjes voorbereiden en het is zover. Ik kijk er al naar uit!

Zaadjes

Een jaar of wat geleden kregen we een cadeautje van vrienden. Een minimoestuintje bestaande uit vier vierkante potten met bijhorende aarde en zaadjes om in die aarde te planten. De potten passen mooi op een onderlegger, waardoor er geen lekkage kan ontstaan. Ideaal om kruiden te kweken op balkons of in appartementen.

Enfin ja, het cadeau werd dankbaar aanvaard en het goeie voornemen om snel de zaadjes te planten werd gemaakt. Maar hoe gaat dat? De daad van het zaadjes planten bleef maar uitgesteld worden. Totdat we beseften dat de vrienden waarvan we het cadeau kregen aanwezig zullen zijn op ons feestje komende zaterdag.

In aller ijl werden de zaadjes geplant. Al is de kans dat er komende zaterdag iets groen de kop zal opsteken uit de zwarte aarde bijzonder klein, we kunnen maar hopen op een plotse groeispurt.

Baby’s, baby’s

Zaterdagavond waren we te gast bij vrienden die onlangs een tweede zoontje gekregen hebben. Het kind had dezelfde naam als mijn broer. En aangezien ik lang, lang geleden verantwoordelijk was voor de keuze van de naam van mijn broertje, kon ik hen alleen maar feliciteren met hun goede smaak. 😉

Grappig hoe verschillend kinderen van dezelfde ouders kunnen zijn. De eerste jongen was een echte huilbaby, terwijl de tweede een modelbaby is: goed eten, braaf slapen en altijd goed gezind. Nu konden onze vrienden smakelijk lachen met de wallen op de foto’s van na de geboorte van de eerste, maar ik herinner me dat bezoek aan hun eerste kindje nog goed: we moesten onze stem de ganse tijd verheffen om het gekrijs te overstemmen. Dan zit je er als ouder toch even door, kan ik me voorstellen.

Ondertussen is hun eerstgeborene uitgegroeid tot een flinke kerel vol energie wiens mond geen moment stil stond tijdens ons bezoek. Het klikte meteen tussen ons en hij heeft mij een hele uiteenzetting gedaan over maaidorsers. En ik mocht zelfs met zijn autootjes en zijn pop spelen! Een hele eer, want zo goed kent het jongetje ons eigenlijk niet.

En nu zijn we alweer op weg naar een babyborrel. De opvolging is verzekerd.

Waterpijpdate

Zo stond het in mijn agenda genoteerd. Ik heb van mijn leven nog nooit een sigaret aangeraakt. De geur alleen al stoot me af, maar kameraad E wist ons te overtuigen dat een waterpijp iets helemaal anders was. Het zou naar appeltjes smaken en helemaal niet zo ongezond zijn als een sigaret. Van dat laatste ben ik niet echt overtuigd, maar mijn vriend wilde het graag een keertje proberen. Dus maakten we een afspraak om de in Egypte gekochte waterpijp van kameraad E aan een test te onderwerpen.

We aten eerst samen mosselen op een terras in Heverlee, gelukkig zonder dat de donkere wolken boven ons hun natte lading losten. Na het avondmaal zakten we af naar het studiootje van E en na wat gepruts om de kooltjes te laten branden, lukt het hem om de waterpijp aan de praat te krijgen. Als backup hadden mijn vriend en ik een flesje schuimwijn en een fles wodka met karamelsmaak meegenomen. Een beetje anticiperend op het feit dat we het waarschijnlijk niet zo lekker zouden vinden.

En tja, wat kan ik zeggen. De geur is inderdaad fruitiger en niet zo afstotend als sigarettenrook en het kruipt niet zo erg in je haar en kleren, maar het smaakt vies en verbrand. Al beweerde kameraad E dat zo’n waterpijp in Egypte veel beter smaakt. Na drie trekjes had ik het wel gehad. Niet voor herhaling vatbaar. Wel voor herhaling vatbaar: het gejuich van de OHL supporters dat ons door het open raam bereikte na de overwinning op Anderlecht. Wat een debuut in eerste klasse!

En de wodka en de schuimwijn zorgden ervoor dat het toch een gezellige avond werd waarop we klonken op het leven en de overwinning.