suisse

Geneva Lux

Na het uitdelen van de dossards had ik om 18u afgesproken met mijn vriend om samen naar de opening van het Geneva Lux festival op het Île Rousseau te gaan. Geneva Lux is een festival dat 22 lichtkunstwerken tentoonstelt doorheen de stad Genève. Na wat speeches, werd het festival officieel geopend met de vertoning van het indrukwekkende projectiekunstwerk Seasons van Yan Nguema. Uiteraard vergat de stad Genève de inwendige mens niet: er was focaccia, glühwein en heerlijke brownies als dessert. Voldoende om alweer een avondmaaltijd uit te sparen. 😉

Ter gelegenheid van de opening waren er gratis rondleidingen langs een aantal van de kunstwerken. Aangezien zo’n rondleiding normaal 15 CHF per persoon kost, grepen we deze opportuniteit met beide handen. In de loop van de dag was echter de befaamde bise opgestoken, waardoor de gevoelstemperatuur opeens een stuk lager lag dan we gewoon waren. Bijgevolg hadden de meeste aanwezigen na hun laatste kop glühwein niet meer veel zin om zich aan een avondlijke wandeling doorheen de koude te wagen. Resultaat: mijn vriend en ik hadden een gids helemaal voor ons alleen. Geweldig!

De dame in kwestie bleek van Zweedse afkomst en was als kind samen met haar ouders naar Genève verhuisd. Ze voerde ons langs een mooie selectie kunstwerken:

Het was erg inspirerend om de gids vol enthousiasme over de kunstwerken te horen spreken. Op zich heb je uiteraard geen achtergrondinformatie nodig om van deze kunstwerken te genieten, maar het is wonderbaarlijk hoe een klein beetje uitleg meteen een nieuwe dimensie geeft aan een kunstwerk. Ik wist trouwens niet dat het elegante edelweiss bloemetje een nationaal symbool van Zwitserland was. Weer iets bijgeleerd.

Ik had enkel mijn iphone bij, dus veel foto’s heb ik niet genomen van de kunstwerken. Maar één van de komende avonden trek ik erop uit om de kunstwerken vast te leggen met statief en digitale reflex. Ik voel me alvast geïnspireerd.

Dossards uitdelen voor de Course de l’Escalade

Gisteren stond ik vijf en een half uur lang (een kleine pauze om snel een soupe de l’Escalade te drinken niet meegerekend) met een sportieve glimlach dossards (startnummers) uit te delen voor hét sportieve evenement van het jaar in Genève, de Course de l’Escalade. Stipt om 12u mochten de eerste deelnemers, die al ongeduldig stonden te wachten, hun startnummers in ontvangst nemen. Geen spoor van de overrompeling en lange wachtrijen waaraan ik mij, op basis van de via e-mail ontvangen briefing, verwacht had. En dat bleef zo voor de rest van de namiddag. Soms was het zelfs wat te rustig naar mijn goesting. Ik sta namelijk niet graag met mijn vingers te draaien. Maar dikke pluim voor de organisatie dat alles zo vlot verliep, uiteraard. Laat er geen twijfel over bestaan dat deze veertigste editie tot in de puntjes was voorbereid.

De meeste vrijwilligers die in mijn buurt stonden, waren gepensioneerden, waardoor ik het niet zo gemakkelijk vond om aanknopingspunten te vinden om een praatje te doen. Gelukkig stond ik naast een vriendelijke dame, die me zo nu en dan allerlei verhalen kwam vertellen, die ik helaas de helft van de tijd niet goed kon volgen. Ook de andere vrijwilligers waren vriendelijk (de oudere heer die het nodig vond om mij telkens aan te raken als hij iets kwam zeggen, vond ik zelfs iets té vriendelijk).

Het merendeel van deelnemers stond ik in het Frans te woord, en voor die paar Engelstaligen die echt niet uit hun woorden geraakten haalde ik graag mijn beste Engels boven. Het grappigste moment was de interactie die ik had met een dame die duidelijk een nanny was en enkel Spaans kon. Ze wilde een startnummer voor een familielid komen ophalen, maar kon geen identiteitsbewijs nog inschrijvingsnummer meegeven. Op een gegeven moment kreeg ik zelfs een gsm in mijn hand gedrukt om het familielid in kwestie in het Spaans te woord gestaan. Waardoor ik toch lichtelijk overrompeld was. Uiteindelijk moest ze onverrichter zaken terugkeren. Hopelijk heeft het familielid in kwestie de tijd gevonden om zelf om zijn inschrijvingsnummer te komen.

Speed meeting du Bénévolat

Na de superleuke avond op de prijsuitreiking van Fengarion, was ik benieuwd welke nieuwe opportuniteiten er zich zouden aandienen op de speed meeting du Bénévolat, waarvoor ik me enkele weken geleden had ingeschreven. Door wat pech met fiets en bus arriveerde ik meer dan een half uur te laat op het evenement, maar omdat het concept gebaseerd was op het speed dating principe, maakte dit niet zoveel uit. Verspreid over de ganse zaal stonden maar liefst 69 organisaties die allemaal op zoek waren naar vrijwilligers. De organisaties kregen 7 minuten de tijd om zich voor te stellen aan geïnteresseerde vrijwilligers en omgekeerd.

Ik sprak met (niet in volgorde):

De organisaties met een sterretje achter hun naam, zijn de organisaties die mij het meeste aanspraken om vrijwilligerswerk voor te doen. Het viel me tijdens de gesprekken trouwens op hoeveel deze organisaties van hun vrijwilligers verwachten. Ik kan natuurlijk niet vergelijken met de situatie in België, want daar had ik geen tijd voor vrijwilligerswerk (of gebruikte ik mijn vrije tijd voor andere zaken), maar veel organisaties vragen echt bijna een halftijdse inzet van hun vrijwilligers. Te oordelen aan de grote opkomst voor het evenement, zijn er dus ofwel heel veel gepensioneerden ofwel heel veel werklozen in Genève.

IMG_6433

IMG_6434

Na met 11 organisaties gesproken te hebben, vond ik het welletjes. Ik had al genoeg vrijwilligerswerk bijeen gesprokkeld om vier voltijdse jobs mee te vullen. Tijd om een babbeltje te doen met mijn sympathieke Fengarion mede-vrijwilligers, die ook wat overdonderd waren door het aanbod.

En jawel, uiteraard had de stad Genève gratis eten en drinken voorzien voor alle aanwezigen. Er zijn nog zekerheden in het leven. 😉

Volunteering for Fengarion

Een dikke week geleden zag ik op de Glocals Geneva Volunteering Group een oproep passeren voor vrijwilligers om mee te werken aan de prijsuitreiking van de Prix Mireille Caloghiris door Fengarion. Nu had ik nog nooit van Fengarion gehoord, maar een kleine zoektocht leerde me dat Fengarion een platform is dat schenkers toelaat specifieke projecten van non-profit organisaties te sponsoren, met garantie dat al het geschonken geld effectief naar het goede doel in kwestie gaat. Een organisatie waar ik me bijgevolg volledig achter kan scharen. Ik stuurde dus direct een mailtje om te laten weten dat ik vrij was op woensdagavond en graag een handje wilde toesteken.

Het evenement vond plaats in het Casino du Lac Meyrin, aangezien er hier in Genève na al de maandelijkse kosten niet veel centjes overblijven om te gokken, was dit een locatie die ik nog niet eerder bezocht had. Ik vond het gebouw waarin het casino zich bevond vrij gemakkelijk, maar daarna moest ik maar liefst twee keer vragen waar het Casino zelf zich bevond. Uiteindelijk vond ik de ingang op niveau -2, overdadig gedecoreerd met kerstversiering. Ik maakte kennis met Christine, de organisatrice van de avond en mijn collega-vrijwilligers Paula en Katerina, een Roemeense en een Tsjechische. Het klikte meteen met de andere vrijwilligers, een goed begin.

Ik moet zeggen dat ik toch wel onder de indruk was van de locatie. Het casino zelf was heel groot en bruiste van het leven. De overdaad aan lichten in combinatie met de kerstversiering overal waren bijzonder indrukwekkend. Het was duidelijk dat dit casino een bijzonder gevarieerd publiek aantrok, van mensen die zich een beetje opgetut hadden voor een avondje uit tot ronduit slonzig geklede mensen die wellicht op hun eentje een ganse avond achter een slotmachine zouden doorbrengen. Voor ons evenement konden we gebruik maken van de VIP ruimte van het Casino, een zeer mooie met houten lambriseringen afgewerkte zaal, eveneens overdadig versierd met kerstornamenten. Zeer sfeervol.

IMG_6407

IMG_6409

IMG_6410

Vanaf 18u tot 19.45u ontvingen mijn drie collega-vrijwilligers en ikzelf de gasten. Paula vulde de aanwezigheidslijst aan en Katerina en ik brachten de gasten in kleine groepjes naar de zaal, die niet zo makkelijk te vinden was als je nog nooit in het casino geweest was. Onze taak was minder voor de hand liggend dan je zou denken, want ook de gewone klanten van het casino kwamen langs dezelfde ingang binnen. Wij stonden met z’n drieën aan een klein rond tafeltje met daarop een afbeelding van nog geen A4 groot om aan te geven dat de gasten zich bij ons moesten aanmelden voor het Fengarion evenement. We moesten dus een beetje inschatten wie voor Fengarion kwam, want het risico bestond dat de gasten ons zouden voorbij lopen. Op den duur werd het een spelletje om te gokken wie voor Fengarion kwam en ik moet zeggen, ik heb me niet vaak vergist. 😉

In het begin van de avond hadden we een klein akkefietje met de persoon die het onthaal voor het casino bemande. Voordat iemand een casino mag betreden, moet die persoon zijn of haar identiteitskaart tonen. Dit om na te gaan of de persoon in kwestie niet op een zwarte lijst staat. Eén van onze gasten was echter binnen geglipt zonder zijn identiteitskaart te tonen en de casino-medewerker had hier Paula nogal hard over aangepakt. Ik was op dat moment net een groepje aan het begeleiden, dus hoorde het pas toen ik terug was. Paula haar Frans was niet zo goed en de casino-medewerker kon geen Engels, dus de communicatie verliep sowieso nogal stroef, maar ik was vooral verontwaardigd dat de casino-medewerker zijn fout in de schoenen probeerde te schuiven van een jong meisje dat als onbetaalde vrijwilliger werkte. Ik stelde Paula gerust dat het helemaal haar fout niet was, suste de casino-medewerker en vroeg aan Katerina (die hem begeleid had) om de heer in kwestie te vragen terug te komen en zijn identiteitskaart te presenteren. Deze heer had hier uiteraard geen enkel bezwaar tegen en het incident was snel afgehandeld. Maar toch, behoorlijk onprofessioneel van die casino-medewerker.

Verder verliep alles vlotjes. Rond 19.45u onthief Christine ons van onze opdracht en konden we zelf genieten van de rest van de avond. We waren alledrie hongerig en waren blij te zien dat er nog heel veel hapjes over waren. Ik genoot van een bordje met lekkere kazen en charcuterie, maar voor Paula, die vegan was, waren de opties nogal magertjes. De obers konden niet meer doen dan twee magere broodjes met geroosterde groenten aanbieden. Ik signaleerde het probleem aan Christine en zij zorgde ervoor dat er een extra schotel voor Paula werd klaargemaakt. Tegelijkertijd suggereerde ik om bij de inschrijvingen voor een volgend event specifiek na te vragen of de deelnemers diëtaire restricties hebben. Uiteindelijk kreeg Paula een mooi groot bord met warme linzen aangeboden. Heel sympathiek.

We genoten van de rest van de avond, maakten kennis met de vierde vrijwilliger, Yue, een Chinese man die verantwoordelijk was voor de verkoop van de wenskaarten en de boeken, en applaudisseerden voor de winnaars van de Prix Mireille Caloghiris: Ecole Bansalourngnork Amphur Mae Rim in Chiang Mai, Thailand. Een mooi project dat verdiend de hoofdprijs van 5000 euro mee naar huis mocht nemen. De projecten die op de tweede en de derde plaats eindigden, moesten echter niet met lege handen naar huis gaan, ook zij kregen een mooie geldsom aangeboden.

IMG_6422

IMG_6426

Toen de avond op zijn einde liep, besloten Paula, Katerina, Yue en ik om de cadeaubon van het Casino ten gelde te maken die we gekregen hadden als bedankje. Wij dames slaagden er alledrie in om de tien CHF in een mum van tijd kwijt te spelen aan één van de slotmachines,  maar Yue daarentegen kon zijn beginnersgeluk verzilveren en met 60 CHF naar huis terugkeren. Het geluk was aan zijn kant!

We namen samen de bus terug naar het centrum, maar na amper één halte moest ik al afscheid nemen van mijn mede-vrijwilligers omdat ik de andere kant uit moest. Een fijne avond waarop ik met plezier kan terugkijken.

Genève, de place en parc

Twee weken na de vorige rondleiding, ontdekten we, begeleid door een professionele gids, een gans ander gedeelte van Genève. Het contrast met de vorige wandeling had amper groter kunnen zijn, want deze  koude, maar zonnige wandeling bracht ons naar het historische hart van Genève. We startten aan het Monument Brunswick, een mausoleum voor hertog in ballingschap, Charles II de Brunswick. De hertog liet zijn ganse fortuin na aan de stad Genève op voorwaarde dat de stad een monument voor hem optrok. Aan het monument te oordelen (een replica van de graftombe van de familie Della Scala in Verona) zat de man er warmpjes bij… Naar het schijnt was zijn familie minder opgezet met dit genereuze gebaar.

We wandelden verder langs de Quai du Mont-Blanc naar het Île Rousseau, het oudste en kleinste park van Genève, genoemd naar filosoof en schrijver Jean-Jacques Rousseau, die er een bijzonder tumultueus leven op nahield.  Daarna ging het verder naar de Place du Molard, waarvan ‘s nachts de straatstenen oplichten en woorden bevatten in het Engels, Frans, Spaans, Russisch, Chinees, Japans en Arabisch. Bijzonder is ook de uit 1591 daterende Tour du Molard met een reliëf van Lenin dat de rol van Genève als vluchtelingenstad in de verf wet.

IMG_6376

IMG_6377

De volgende halte op onze wandeling was de beroemde Horloge Fleurie in de Jardin Anglais, waarvan de splinternieuwe wijzers geschonken werden door horlogemaker Patek Philippe. Vervolgens wandelden we via de Place de la Madeleine naar het historische centrum van Genève. De gids toonde ons de plek waar vroeger de gevangenis stond en gaf ons wat meer achtergrond over de rol die het protestantisme gespeeld heeft in Genève.

IMG_6379

IMG_6380

Natuurlijk kon de gids niet anders dan een woordje wijden aan de bijzondere kathedraal van Genève, een nogal eclectisch geheel van architecturale stijlen. We eindigden onze wandeling in Maison Tavel, de oudste bewaard gebleven privéwoonst van Genève die nu dienst doet als stadshistorisch museum. Absoluut een bezoek waard, al is het maar om het relief Magnin te bewonderen, de bijzonder indrukwekkende maquette van de stad Genève in 1850 gebouwd door architect August Magnin.

Wij werden echter begeleid naar de kelderverdieping waar de muntcollectie van Maison Tavel geëxposeerd wordt om te genieten van, jullie raden het nooit, een aperitief met een glaasje Zwitserse wijn en bladerdeeghapjes! Qua gratis eten en drinken, hebben we hier alvast niet te klagen.  😉

IMG_6381

IMG_6383

Geneva welcome!

Ja, de Genevois willen zich duidelijk profileren als een gastvrij volkje, zoveel is ons ondertussen al duidelijk. Zaterdagavond was echter de kers op de taart: alle nieuwkomers werden verwacht in de Salle communale de Plainpalais voor de officiële welkomstplechtigheid.

De grote zaal zat ongeveer halfvol toen mijn vriend en ik er iets voor 16.30u arriveerden na een fietstocht door de regen. We werden onthaald op de vrolijke klanken van het Ensemble de Jazz des Nations Unies en hoorden achtereenvolgens speeches van Rémy Pagani, de burgemeester van Genève, en Jean-Charles Lathion, de voorzitter van de gemeenteraad. De speeches waren kort en to the point. Uiteraard werd verwezen naar de link met de internationale organisaties in Genève en werd de gastvrijheid voor politieke vluchtingen in de verf gezet. Ik onthoud vooral dat Genève trots is op haar multiculturaliteit. Maar liefst 1 op 2 inwoners van Genève heeft een andere nationaliteit.  Het officiële gedeelte werd afgesloten met een getuigenis van Isabelle Gattiker, de directrice van het Festival du film et forum international sur les droits humains. Een zeer welbespraakte vrouw die met haar ouders gans de wereld rondreisde alvorens zich definitief te vestigen in Genève. Gebracht met passie en overtuiging. Echt knap.

IMG_6369

Het officiële gedeelte was strak getimed en maar goed ook, want er mochten dan wel tolken (Spaans, Italiaans, Duits, Arabisch, Portugees, Albanees) in de zaal aanwezig zijn, die konden onmogelijk alle aanwezigen tegelijk te woord staan. Ik ben er zeker van dat de meerderheid van de aanwezigen in de zaal niet veel begrepen heeft van al die Franstalige speeches. Gelukkig was de receptie achteraf meer dan dik in orde. Wat een overdaad aan hapjes! Mini croque monsieurs, mini worstenbroodjes, gefrituurde garnalen, mini belegde broodjes, truffelrisotto, en taartjes met citroen en praliné. Uiteraard vergezeld van, hoe kan het ook anders, Zwitserse wijn.

IMG_6373

We raakten aan de praat met een oudere dame van Geneefse afkomst die met gepaste trots vertelde over haar dochter die dezelfde haarkleur had als ik. Wellicht ook de reden waarom ze met ons is komen praten, vermoed ik. 😉 We hadden een kort babbeltje met de Chinese dame en haar zoon die we al eerder ontmoet hadden bij het Visite du Quartier en ontmoetten een Fransman met de dubbele nationaliteit (Zwitsers-Frans) gehuwd met een Spaanse. We lieten ons glas nog eens bijvullen met Zwitserse Chasselas en schoven geduldig aan voor een foto als aandenken. Van zodra ik de digitale versie heb, publiceer ik deze uiteraard op deze weblog.

Een geslaagde avond, zo bleek, want we waren bij de laatsten om onze jas bij de vestiaire op te halen. 😉

Première édition d’Explorateurs de(n)vies

Toegegeven, ik schreef me vooral in voor de Explorateurs de(n)vies meetup om wille van de originele naam, want ik was niet helemaal zeker of dit wel een goede match was. Dat vermoeden werd helaas bevestigd naarmate de avond vorderde. Het begon allemaal wat chaotisch, bij Foound, een creatieve locatie niet ver van station Cornavin. De spreker was een uur te laat en de twee gastvrouwen probeerden de tijd wat te rekken door over zichzelf te praten en alvast de brainstorm oefening uit te delen. De locatie was ook verre van ideaal: we hadden geen apart zaaltje en er was nogal wat achtergrondlawaai van de kapper en het café die zich in dezelfde ruimte bevonden.

Uiteindelijk kwam de spreker toch opdagen om zijn verhaal te doen. Spreker Sophea Sok (ok, ik ben zijn naam moeten gaan opzoeken, want totaal gemist tijdens het moment dat hij voorgesteld werd) bracht een voor mij heel onsamenhangend en warrig verhaal. Tot nu toe heb ik hier in Genève weinig problemen met het Frans ondervonden, maar Fransman Sophea Sok sprak zo onduidelijk dat ik maximaal 50% van zijn relaas verstond. Ik denk dat hij ook veel argot termen gebruikte, al kan het gewoon het omgevingslawaai zijn dat de klanken vervormde. Enfin ja, ik deed dapper mijn best, maar op het einde van de uiteenzetting had ik, buiten het feit dat hij een artiest was, nog altijd niet door wat hij nu eigenlijk deed om de kost te verdienen.

IMG_6360

Ik was alleszins blij dat we aan de brainstorm konden beginnen. Ik kwam terecht aan een tafeltje met nog vier andere personen: een dame die voordien in de communicatiesector werkte en die een website opgestart heeft om haar authentieke zelf te vinden, een dame van Spaanse afkomst die in maart voor een half jaar naar Spanje verhuist om zich daar te concentreren op het dansen van de flamenco, een architect met een voorliefde voor minimalisme en tiny houses die de wereld wilde rondtrekken en een psychologiestudente van Russische afkomst geïnteresseerd in beeldende therapie. Oja, en ikzelf, die gewoon simpelweg zo snel mogelijk een job wil, eender welke job.

Enfin ja, ik was dus een beetje de vreemde eend in de bijt. Mij konden mijn tafelgenoten helaas weinig tips geven, maar ik had wel het gevoel dat ikzelf enkele waardevolle suggesties heb kunnen aandragen. Alleszins was een brainstorm van zeven minuten per persoon veel te kort.

Uiteindelijk was het de bedoeling dat om af te ronden één iemand per groep samenvatte wat er besproken was en dit aan de andere aanwezigen zou terugkoppelen. Toen ik de samenvattingen van de andere groepen hoorde, realiseerde ik me dat dit honderd procent zeker niet de bijeenkomst was die me aan een job zou helpen. Maar hey, ik heb er wel wat nieuwe facebookvriendjes aan overgehouden. 😉

Visite du quartier

Alhoewel onze ervaringen hier in Genève niet honderd procent positief zijn, moet ik zeggen dat de stad Genève heel veel moeite doet om de nieuwkomers zich welkom te laten voelen. Het is duidelijk dat de stad het belangrijk vindt dat nieuwkomers zich zo goed mogelijk integreren. Of de stad hier volledig in slaagt, daar kan ik vanuit mijn positie moeilijk over oordelen, maar ik apprecieer al de gratis rondleidingen en de gratis wijn enorm. 😉

Zaterdagochtend stonden vriend en ik op tijd op om deel te nemen aan het Visite du quartier dat begon in de Bibliothèque municipale de la Servette. We werden onthaald met koffie, thee, fruitsap en cakejes. Alvast een goed begin. 😉 Daarna nam een zeer sympathieke dame ons op sleeptouw doorheen het quartier. Ze besteedde veel aandacht aan het tonen van de instellingen die specifiek gericht zijn op nieuwkomers en op mensen met problemen (bvb een jeugdinstelling voor verslaafde jongeren, een instelling voor alleenstaande ouders, opvoedingsondersteuning, kinderopvang, sociale diensten,… Ze gaf ons zelfs mee op welke plek mensen die het moeilijk hebben, gratis maaltijden kunnen krijgen (te onthouden voor als ik binnen een paar maanden nog altijd geen werk heb ;-)). En ze toonde ons ook de Migros, de Coop en de Denner, de drie grote supermarkten hier in Zwitserland. Die hadden mijn vriend en ik ondertussen al wel op ons eentje ontdekt. 😉

Het enthousiasme van de dame over de schitterende buurt waarin we wonen, kon ik helaas niet volledig delen. In mijn ogen valt de architectuur in onze buurt nog het best te vergelijken met die lelijke grijze blokken die na de Tweede Wereldoorlog in de Oostbloklanden opgetrokken werden, met dat verschil dat de huidige ex-Oostbloklanden ten minste moeite doen om die lelijke blokken op te frissen en van wat kleur te voorzien. Maar het was wel leuk te ontdekken dat er hier en daar een mooi authentiek Zwitsers huis aan de bouwwoede had weten te ontsnappen.

Na de rondleiding wachtte ons in het Espace de quartier Grottes naar goede gewoonte een aperitief! We werden vriendelijk welkom geheten door één van de medewerkers van de stad, waarna de burgemeester himself kort een woordje tot de nieuwkomers richtte. Vervolgens konden we genieten van een re-enactment door Balades Touristiques Théâtralisées van het proces van de anarchist Luigi Lucheni, de moordenaar van de beroemde keizerin Sisi. Een boeiende voorstelling die echter een beetje te lang duurde, zeker voor de Engelstaligen in ons gezelschap die geen woord Frans verstonden…

IMG_6338

We konden ook kennismaken met een aantal andere verenigingen die activiteiten organiseerden in het Espace de quartier. Tot onze grote verbazing ontdekten we er ook een Magic the Gathering club. Dit alles uiteraard onder het genot van een heerlijk glaasje Zwitserse Chasselas. 😉

IMG_6339

Genève internationale et humanitaire

De stad Genève organiseert rondleidingen voor nieuwe inwoners. Een ideale manier om de stad en haar geschiedenis wat beter te leren kennen, dus schreven mijn vriend en ik ons in voor enkele rondleidingen. De eerste misten we helaas door een misverstand, maar voor de tweede waren we, ondanks het iet of wat twijfelachtige weer, op post. De rondleiding met als thema ‘Genève internationale et humanitaire’ begon aan Palais Wilson, de eerste zetel van de League of Nations, nu het hoofdkwartier van de Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights en bracht ons via Campus Biotech, de wijk waar mijn vriend werkt, langs de onvermijdelijke Broken Chair (symbool van de strijd tegen landmijnen en clusterbommen) naar Musée Ariana, oorspronkelijk gebouwd om de collectie van Gustave Revilliod tentoon te stellen en genoemd naar diens moeder. De gids vertelde ons dat al de mooie parken langs het meer door een landruil met de UN in handen van de stad Genève zijn gekomen. Als deze ruil niet had plaatsgevonden, zouden die schitterende parken nu volgebouwd zijn met UN gebouwen en niet langer toegankelijk voor het publiek. Gelukkig is dat niet gebeurd.

Tijdens de wandeling werden we opgeschrikt door het afvuren van een kanon aan de oevers van het meer van Genève. Blijkt dat ondanks het feit dat Zwitserland zijn neutraliteit tijdens gans de eerste wereldoorlog wist te behouden, de wapenstilstand van 11 november toch herdacht wordt. Dit ter ere van de Zwitsers die meevochten aan Franse zijde tegen de Duitsers.

We sloten de best wel lange wandeling af met een aperitief op zijn Zwitsers in het mooie Musée Ariana: we werden getrakteerd op Zwitserse wijn met bladerdeeghapjes en broodstengels. Meer dan voldoende om dienst te doen als middagmaal. 😉

IMG_6267

IMG_6271

IMG_6273

World Usability Day @ Impact Hub

Sinds ik in Genève woon, volg ik aandacht de meetup bijeenkomsten op hier in Genève. Als werkloze is het naar mijn aanvoelen belangrijk om deel te nemen aan sociale activiteiten, omdat je anders dreigt geïsoleerd te geraken. Een tijdje geleden zag ik dat in de Impact Hub vlakbij het treinstation een Digital Strategy UX meetup georganiseerd werd in het kader van de World Usability Day, gesponsord door Telono. Een uitgelezen kans om nog wat te netwerken en wie weet ontmoet ik op die manier wel iemand die mij aan een job kan helpen.

IMG_6240

Na een kort inleidend woordje kregen we twee vrij korte presentaties voorgeschoteld. De eerste presentatie ging over de bouw en de evolutie van het e-voting platform van het kanton Genève. De tweede presentatie behandelde de principes van universal design. Ik moet zeggen dat ik de eerste presentatie nogal droog vond en de link met world usability day soms niet heel duidelijk was. De presentatie over universal design sloot veel nauwer aan bij het thema, maar bleef naar mijn aanvoelen te veel aan de oppervlakte, maar het was wel interessant om de 7 principes van universal design op een rijtje te zien:

  • equitable
  • flexible
  • simple & intuitive
  • perceptible
  • tolerates error
  • low physical effort
  • size and space for approach and use

Het fijnste gedeelte van de avond volgde na de presentaties: de receptie! Ik had er niet al te veel van verwacht, omdat het een gratis evenement was, maar sponsor Telono was duidelijk niet gierig geweest: kleine finger sandwiches belegd met zalm, asperges, garnalen,… mini-broodjes en een heel assortiment aan mini-taartjes als dessert. Heel lekker en uitermate verzorgd. Uiteraard ben ik vergeten een foto te nemen van al dat lekkers, maar geloof me, we kwamen niets te kort. En ook de (uiteraard Zwitserse) wijn vloeide rijkelijk.

Mijn vriend en ik maakten kennis met een hele hoop fijne mensen: een Fransman die als freelancer werkte en momenteel op zoek was naar een nieuwe opdracht, een Italiaan, een Mexicaan (goed voor mijn Spaans!), een Hongaar en een heel toffe Ierse die voor Médecins Sans Frontières werkte. Juist, alweer geen Zwitser te bekennen in heel dit lijstje. Heel grappig: de Ierse sprak tot onze grote verbazing een aardig mondje Nederlands. Bleek dat haar vriend een Antwerpenaar was. Het klikte heel erg goed met de Ierse jongedame, helaas, haar contract bij MSF loop af eind dit jaar en in januari verhuist ze naar België, de liefde achterna. Jammer voor ons, maar uiteraard blij voor haar.

Het gesprek dat ik had met de Italiaan, was wel een beetje ontnuchterend. Hij vertelde dat hij ook nog steeds op zoek was naar werk en voorspelde mij dat het wel eens tot 18 maanden kon duren voordat ik in Genève werk zou vinden. 18 maanden! Het spijt me heel erg, maar ik denk niet dat ik in staat ben om hier 18 maanden werkloos rond te hangen. Daarvoor zijn er hier gewoon niet genoeg opportuniteiten om aan vrijwilligerswerk te doen. Enfin ja, reden te meer om nog een glaasje Zwitserse wijn te drinken…