Toegegeven, ik schreef me vooral in voor de Explorateurs de(n)vies meetup om wille van de originele naam, want ik was niet helemaal zeker of dit wel een goede match was. Dat vermoeden werd helaas bevestigd naarmate de avond vorderde. Het begon allemaal wat chaotisch, bij Foound, een creatieve locatie niet ver van station Cornavin. De spreker was een uur te laat en de twee gastvrouwen probeerden de tijd wat te rekken door over zichzelf te praten en alvast de brainstorm oefening uit te delen. De locatie was ook verre van ideaal: we hadden geen apart zaaltje en er was nogal wat achtergrondlawaai van de kapper en het café die zich in dezelfde ruimte bevonden.
Uiteindelijk kwam de spreker toch opdagen om zijn verhaal te doen. Spreker Sophea Sok (ok, ik ben zijn naam moeten gaan opzoeken, want totaal gemist tijdens het moment dat hij voorgesteld werd) bracht een voor mij heel onsamenhangend en warrig verhaal. Tot nu toe heb ik hier in Genève weinig problemen met het Frans ondervonden, maar Fransman Sophea Sok sprak zo onduidelijk dat ik maximaal 50% van zijn relaas verstond. Ik denk dat hij ook veel argot termen gebruikte, al kan het gewoon het omgevingslawaai zijn dat de klanken vervormde. Enfin ja, ik deed dapper mijn best, maar op het einde van de uiteenzetting had ik, buiten het feit dat hij een artiest was, nog altijd niet door wat hij nu eigenlijk deed om de kost te verdienen.
Ik was alleszins blij dat we aan de brainstorm konden beginnen. Ik kwam terecht aan een tafeltje met nog vier andere personen: een dame die voordien in de communicatiesector werkte en die een website opgestart heeft om haar authentieke zelf te vinden, een dame van Spaanse afkomst die in maart voor een half jaar naar Spanje verhuist om zich daar te concentreren op het dansen van de flamenco, een architect met een voorliefde voor minimalisme en tiny houses die de wereld wilde rondtrekken en een psychologiestudente van Russische afkomst geïnteresseerd in beeldende therapie. Oja, en ikzelf, die gewoon simpelweg zo snel mogelijk een job wil, eender welke job.
Enfin ja, ik was dus een beetje de vreemde eend in de bijt. Mij konden mijn tafelgenoten helaas weinig tips geven, maar ik had wel het gevoel dat ikzelf enkele waardevolle suggesties heb kunnen aandragen. Alleszins was een brainstorm van zeven minuten per persoon veel te kort.
Uiteindelijk was het de bedoeling dat om af te ronden één iemand per groep samenvatte wat er besproken was en dit aan de andere aanwezigen zou terugkoppelen. Toen ik de samenvattingen van de andere groepen hoorde, realiseerde ik me dat dit honderd procent zeker niet de bijeenkomst was die me aan een job zou helpen. Maar hey, ik heb er wel wat nieuwe facebookvriendjes aan overgehouden. 😉