Vrijdag 9 juli – De rit naar Dresden

Veel valt er niet over te zeggen, eigenlijk. De rit was lang en saai. We zijn langs kilometers en kilometers wegenwerken gereden. Het is zalig om op de plaatsen waar dit toegelaten is het gaspedaal eens goed diep in te drukken en de kilometers op de GPS naar beneden te zien gaan.

Duitse wegrestaurants zijn superproper, zelfs de toiletten zijn onberispelijk schoon. Echt een plezier om een pitstop te maken. De mensen schijnen mijn pogingen tot Duits redelijk goed te begrijpen en ik versta de taal van Goethe beter dan ik had verwacht, want het is niet zo dat ik tegenwoordig nog veel met Duits in contact kom.

Het laatste uur van de rit kon ik mijn ogen echter niet meer open houden, zelfs al had ik me vast voorgenomen om wakker te blijven. Gelukkig had mijn vriend genoeg koffie gedronken om de rit tot een goed einde te brengen.

In het hotel aangekomen zag ik sterretjes van vermoeidheid. Het nachtleven van Dresden zouden we wel op een ander moment opzoeken. Niets is heerlijker dan de verlossing van de slaap na een vermoeiende dag.

Barcelona – 3 april 2010

We begonnen deze dag met een ontbijt bestaande uit enkele ontbijtkoeken die we nuttigden terwijl we onder een dreigende wolkenhemel naar het beroemdste gebouw van Barcelona stapten: de Sagrada Família. Mijn broer begon al te zuchten toen hij de lange, lange rij wachtenden zag staan. Maar we slaagden erin hem te overtuigen om in de rij te gaan aanschuiven. Gelukkig hadden we een laptopje bij en konden we het wireless signaal van de MacDonalds in de buurt oppikken. 😉

Al bij al ging het aanschuiven vrij vlot, vond ik, maar ik moet wel toegeven dat ik zo nu en dan de rij verlaten heb om foto’s te nemen en ik ondertussen ook info over de hop-on hop-off bus was gaan vragen. Toch handig zo’n place-holders. De Sagrada zelf maakte op mij minder indruk dan de eerste keer dat ik er was. Ondertussen heb ik al wat meer van de wereld gezien en ik vermoed dat mijn waw-grens waarschijnlijk een beetje is opgeschoven. Al is het uitzicht vanaf de torens uiteraard prachtig en blijft de geboortegevel met zijn vele details een wonder van vakmanschap.

Ons bezoek aan de Sagrada had, het aanschuiven inbegrepen, een ganse voormiddag geduurd. Tijd voor een snelle lunch met pizza in één van de toeristische eetgelegenheden vlakbij de Sagrada. Daarna sprongen we op de hop-on hop-off bus richting Park Güell. B, de vriendin van mijn broertje had vóór we op reis vertrokken te kennen gegeven dat ze dit park beslist wou zien. En wie ben ik om haar dit plezier te ontzeggen?

Tegen dat we in Park Güell waren, had de zon de donkere wolken verdreven en konden we genieten van schitterend lenteweer. Aan de ingangspoort van het park moesten we even naar adem happen. Zoveel volk! En uiteraard wilden alle toeristen op de foto met de bekende drakenfontein. Enfin, reden genoeg om er niet te lang te blijven plakken. Verder in het park was het al veel beter. We genoten van de wonderen van Gaudí, zochten een plekje op de beroemde terrassen, keken naar de straatartiesten en voelden de zon op onze huid prikken. We klommen tot aan het hoogste punt van het park: de Turó de les tres creus en genoten van het uitzicht.

Na een welverdiend ijsje sprongen we opnieuw de bus op voor een ritje door Barcelona. We passeerden langs Camp Nou waar er net die avond een wedstrijd was. De straten zagen zwart van het volk. Indrukwekkend. We lieten ons door de straten van Barcelona rijden en genoten van de avondbries. We stapten af aan la Pedrera, maar omdat er nog een gigantisch lange rij mensen stond aan te schuiven en sluitingstijd nog maar anderhalf uur van ons verwijderd was, stelden we ons bezoek uit tot de dag erna.

Er volgde een hele zoektocht naar een geschikt restaurant. Mijn gids raadde verschillende adressen aan, maar die bleken ofwel gesloten ofwel pas om half negen open te gaan (die Spanjaarden en hun vreemde eetgewoonten toch) ofwel volzet. Uiteindelijk kwamen we bij een Italiaan op de Passeig de Grácia terecht. Een goede keuze zo bleek al snel toen we de schattige tapas op stokjes in mooie glaasjes gepresenteerd kregen. En de cocktails waren duur, maar zalig lekker. Als dessert kreeg mijn vriend iets wat ik alleen maar kan beschrijven als hondendrollen op brownies, maar naar het schijnt smaakte het beter dan het eruit zag.

Een nachtelijke wandeling bracht ons terug naar ons hotel. Op naar de volgende dag.

Barcelona – 2 april 2010

Na lang overpeinzen, heb ik dan toch maar besloten een paar verslagjes van onze citytrip naar Barcelona te maken. Per slot van rekening was dit een historische reis: de eerste keer dat mijn vriend en ik vergezeld werden door mijn broer en zijn vriendin. Mijn broer is normaal niet zo aan reizen, maar hij liet zich verrassend gemakkelijk overhalen om samen met ons Barcelona te verkennen. Mensen die niet geïnteresseerd zijn in reisverhalen, sla deze en volgende blogstukjes gerust over.

Na een goede nachtrust en een verkwikkende douche trokken we de stad in. We waren de avond voordien laat aangekomen en hadden al een blik op nachtelijk Barcelona kunnen werpen. Voor mij was dit de tweede keer dat ik Barcelona bezocht. Op uitdrukkelijk verzoek van mijn broer had ik alle musea uit mijn planning geschrapt, want hij is niet zo’n kunstliefhebber. Jammer, want vooral het MNAC had mij bij mijn vorige bezoek erg weten te bekoren. Gelukkig heeft Barcelona meer te bieden dan musea alleen. Voor mijn broer bleef het allemaal gelijk wat we zouden doen, zolang hij maar gewoon kon volgen en niets moet regelen.

First things first: ontbijten! We hadden geen ontbijt in het hotel genomen omdat we 14 euro toch een beetje overdreven vonden voor wat brood en koffiekoeken. Na een zoektocht die voor mijn hongerige maag net een tikkeltje te lang duurde, kochten we voor geen geld wat koffiekoeken bij een plaatselijke bakker en netselden we ons op een bankje voor een kerkje in de Barri Gótic, het oudste gedeelte van de stad. Omringd door duiven die graag een kruimeltje meepikten, genoten we van de mooie zonnige ochtend.

Eerste halte: de kathedraal van Barcelona. De kathedraal is een wonderlijk samenraapsel van stijlen. De oudste elementen van de kathedraal dateren van de dertiende eeuw, de meest recente aanvulling (eind negentiende eeuw) is de lelijke gotische gevel die als een tang op een varken staat. Het mooiste aan de kathedraal is zonder twijfel de pandgang waar naar eeuwenoude traditie ganzen gehouden worden.

Eén van mijn favoriete pleintjes is de Plaça del Rei een plein waar zich vroeger het machtscentrem van de stad bevond. Met een slinkse smoes slaagde ik erin mijn broer toch een museum binnen te lokken, want die prachtige Romeinse ruïnes onder het huidige Barcelona die moest hij toch echt wel gezien hebben. De ruïnes bieden een verbluffend inzicht in het leven ten tijde van de Romeinen. Echt een aanrader voor iedereen die Barcelona bezoekt.

Tijd voor een snel middagmaal met een slaatje en dan verder naar de beroemdste straat van Barcelona: La Rambla, waar het zoals gewoonlijk erg druk was. We wandelden in de richting van de zee en maakten een korte tussenstop aan het momument a Colom. We konden het niet laten om de piepkleine lift naar boven te nemen om te genieten van het uitzicht over Barcelona. Voor mensen met claustrofobie is dit een te vermijden bezienswaardigheid, want niet alleen de lift is behoorlijk krap uitgevallen, ook boven is het drummen voor een plaatsje.

Daarna maakten we een boottochtje met de golondrinas.  Een stevig windje en een volle zon zorgden voor verwaaide haren en verbrande neuzen, al had het net een tikkeltje warmer mogen zijn. Moet heerlijk zijn om in de zomer af te koelen. Als echte Spanjaarden waagden we ons zo rond een uur of zes aan de tapas in de (zeer toeristische) keten Tapa Tapa. De bediening was ronduit slecht, maar de tapas waren ok, al had ik meer verwacht van de patatas bravas die iets te veel in de looksaus dreven.

Tijd voor een mooie wandeling in de avondzon langs het water en door Barceloneta op zoek naar het restaurant dat aanbevolen werd in mijn reisgids . Ei zo na zag ik het niet meer zitten, wegens een overvolle blaas, gelukkig kwamen we onderweg een ziekenhuis tegen waar ik mijn blaas kon ledigen. Meteen het smerigste toilet dat ik deze reis gezien heb.

In restaurant Agua was er nog net een tafeltje voor vier vrij met zicht op zee. We bestelden een flesje wijn en genoten van het eten. Omdat we nog niets gedaan hadden voor de verjaardag van de vriendin van mijn broer, maakten we er een etentje ter ere van haar verjaardag van. Ze was dan wel al drie maanden geleden verjaard, bestaat er een betere plaats om  je verjaardag te vieren dan Barcelona? Een mooie afsluiter van de dag.

Reislijstje

Ik zag bij Rozebril een lijstje met reizen die ze al gemaakt heeft en die ze nog wil doen. Het lijstje met bestemmingen die we al achter de kiezen hebben, zal ik jullie besparen. Her en der vind je daar wel iets over op deze blog. Maar ik houd dus al jaren in mijn pda een lijstje bij met vakantiebestemmingen die me de moeite lijken. Bij deze publiceer ik dit lijstje op het WWW, in willekeurige volgorde:

  • Japan
  • Moskou (Rusland)
  • Sint-Petersburg (Rusland)
  • Milaan (Italië)
  • Wrocław (Polen): gaan we deze zomer naartoe
  • Boedapest (Hongarije)
  • Trier (Duitsland)
  • Rijsel (Frankrijk)
  • Carcassonne (Frankrijk)
  • Berlijn (Duitsland): ook voor deze zomer gepland
  • Porto (Portugal)
  • Kroatië
  • Montenegro
  • Dresden (Duitsland): voor deze zomer
  • Noorwegen
  • Kopenhagen (Denemarken): bezoeken we deze zomer
  • Riga (Letland): u raadt het al, ook voor deze zomer gepland
  • Istanboel (Turkije)
  • Curaçoa
  • Costa Rica
  • Mauritius
  • Mexico
  • Peru
  • Argentinië
  • Madeira
  • Meersburg (Duitsland)
  • Canada (al geweest, maar enkel in Montréal en Toronto, ik zou ook graag de natuurparken zien)

Voor we naar de Spaans sprekende landen gaan, wil ik graag eerst wat Spaans gestudeerd hebben. Enfin, we weten nog wat doen, de komende jaren. 😉

Awoert Bank Card Company

Jawel, de VISA-kaart van mijn vriend is voor de verandering nog maar eens geblokkeerd. En denk je dat iemand de moeite neemt om dit te melden? Neen, je moet dat vaststellen wanneer je hotels zit te boeken voor je zomervakantie en je bericht terug krijgt dat de VISA-kaart geweigerd werd. Sympathiek. Al een geluk dat we ditmaal niet in het buitenland zaten. Heel betrouwbaar zo’n VISA-kaart. Om de haverklap wordt het ding achter je rug geblokkeerd. We kunnen moeilijk anders dan voor onze zomerreis een tweede VISA-kaart aanvragen, just in case.

Ditmaal werd de kaart geblokkeerd omdat de database van een site waar wij een betaling zouden uitgevoerd hebben, gehackt was. Uiteraard wil men niet vrijgeven welke site dit was. Een veiligheidsmaatregel. Ik begrijp dat men fraude met VISA-kaarten wil vermijden, maar een klein telefoontje of mailtje: hey, uw kaart is geblokkeerd, zou ik enorm appreciëren. En zelfs al kan je er totaal niks aan doen, je voelt je toch een beetje een oplichter.

Awoert Bank Card Company.

Hell has frozen over!

Mijn broertje heeft erin toegestemd om samen met ons en zijn vriendin naar Barcelona te gaan tijdens het paasweekend. Mijn ik-haat-reizen-broertje die nog nooit een voet in een vliegtuig gezet heeft. Mijn ik-blijf-liever-thuis-broertje-want-het-is-nergens-beter-als-thuis. Zonder al te veel tegenstribbelen, heeft hij ja gezegd op ons voorstel om samen vier dagen naar Barcelona te gaan. Dat ik dit nog mag meemaken!

Ik kijk er nu al naar uit om hem de stad te laten kennen die zo’n indruk op mijn gemaakt heeft. Hopelijk doet de zon die vier dagen extra haar best om Barcelona op z’n zonnigst te laten zien. (Ik heb trouwens ook nog wat foto’s nodig rond het thema kleur.)