Of zoals ik altijd zeg: zonder boottochtje is een reisje niet compleet. Al mocht het raam van het bootje waar wij mee reisden wel wat beter gekuisd worden. Nu was het foto’s nemen tussen de vlekken door. Jammer dat het te koud was om op het bovendek van het uitzicht te genieten.
Wie Budapest bezoekt, moet absoluut het Terror Háza of House of Terror bezoeken. Vrolijk zal je er niet buiten komen, deze plek was immers achtereenvolgens het hoofdkwartier van de fascistische en communistische geheime diensten. De kelders waar ‘staatsgevaarlijke’ individuen opgesloten en gemarteld werden is een plek die je bij de keel grijpt. De vele getuigenissen op video vertellen over gruwelen die niet te bevatten zijn: dodenmarsen, martelingen, strafkampen,… Als kritiek op het museum kan je misschien zeggen dat de zalen die aan het fascisme gewijd zijn de rol die Hongarije hier zelf in speelde als bondgenoot van de nazi’s onderbelicht laat. Mij stoorde dit minder. Wel jammer dat de meeste tentoongestelde voorwerpen enkel van Hongaarse tekst voorzien zijn. Gelukkig vind je in elke zaal een A4’tje met informatie in het Engels. De informatie is erg uitgebreid en vaak te veel om grondig te lezen. Naar het schijnt was er de mogelijkheid om een audioguide te huren, maar die plek zijn we dan toch voorbij gelopen.
Voor wie wel eens houdt van een beetje verdwalen is het Labyrinth onder de Budaváriheuvel een ideale plek. In de heuvel bevindt zich namelijk een grottenstelsel van meer dan een kilometer lang. De grotten zijn ontstaan door heetwaterbronnen en het werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt als schuilkelder. Het is ook mogelijk om zes uur ‘s avonds het Labyrinth met fakkels te bezoeken. Dat moet nog spannender zijn!
De plek waar in de 13de eeuw Boeda ontstaan is boven op een berg. De Burchtwijk gelegen op de Budaváriheuvel is in twee stukken op te delen: je hebt er enerzijds de oude stad met smalle straatjes en mooi gekleurde huizen, gelegen rond de Matthiaskerk en anderzijds het Boedapaleis van de Habsburgers. Jaja, Sissi en haar gemaal Franz Jozef drukten hen stempel op Budapest, of de Hongaren dit nu leuk vonden of niet. Het Oostenrijkse keizerspaar werd zelfs gekroond in de Matthiaskerk. De Burchtwijk is ideaal om rustig door te kuieren. Op de heuvel maakten we ook kennis met kürtős kalács, een typisch Hongaars lekkernij: een lange sliert deeg wordt om een houten kegel gewikkeld die vervolgens boven het vuur verwarmd wordt tot het deeg een goudgeel kleurtje heeft. Dan wordt de kalács door boter gerold en tot slot door een smaakje dat je zelf kan kiezen. Wij gingen voor kaneel.
Het verhaal wil dat Franz-Josef toenmalig keizer van Oostenrijk-Hongarije, ook wel bekend als de gemaal van Sisi, toezegde de bouw van een opera in Budapest te financieren op voorwaarde dat de opera niet groter zou zijn dan deze in Wenen. De Hongaren voerden dit bevel naar de letter uit. De opera was niet zo groot als die in Wenen, maar wel mooier. Althans dat vinden de Hongaren. Ik laat jullie zelf oordelen.
Széchenyi Bath & Spa is een historisch complex van een uitgebreid aanbod aan thermaalbaden. Er zijn sauna’s op alle mogelijke temperaturen, medicinale zwavelbaden en een schitterend buitenbad dat zomer en winter op 39 graden is. Al het water is afkomstig uit natuurlijke warmwaterbronnen. Volgens mijn gids is Széchenyi Bath & Spa gekend om de schakende mannen in het buitenbad. Wij slaagden er tijdens ons bezoekje in slechts één schakend koppel te spotten, dus misschien is de schaakinteresse van de gemiddelde Hongaar afgenomen.
Budapest is bekend om zijn uitgebreide aanbod aan badfaciliteiten. Als je deze stad bezoekt, moet je zeker de tijd uittrekken om minstens één bad te bezoeken. Széchenyi Bath & Spa is het grootste complex en bovendien volledig gemengd. Andere baden zijn beurtelings voor mannen en vrouwen geopend. De baden zelf waren prachtig, al had het toch ook iets van vergane glorie: douches die verroest waren of waarvan de doucheknop ontbrak, verkleedruimtes waar je zowel op blote voeten als op schoenen liep die niet regelmatig gepoetst werden, een algemeen gevoel dat het toch allemaal net iets beter onderhouden kon zijn.
En het allerergste: het feit dat je maar op één plek handdoeken kon huren. Dat huren verliep trouwens op een bijzonder inefficiënte manier die me deed terugdenken aan communistische tijden: een onvriendelijke madame die er helemaal alleen voor stond, van iedereen huurgeld én waarborg in ontvangst moest nemen en dan telkens ticketjes moest afprinten op een trage computer. De ticketjes mocht je zeker niet verliezen of je kreeg je waarborg niet terug. Tegen de tijd dat we eindelijk aan de beurt waren, waren de gewone sponzen handdoeken op en bleven er enkel nog een soort lakens over. Beter dan niets, zullen we maar denken zeker? De rij om onze lakens terug te geven was zo mogelijk nog veel langer.
Jammer, want met een beetje inspanning van de uitbaters kan zo’n bezoek aan een badhuis echt een onvergetelijke ervaring zijn.
Twee tips alvast voor een bezoekj: neem je eigen handdoeken mee en reserveer direct een cabine.
Borssó Bistro lag in dezelfde straat als onze B&B. Op aanraden van de uitbater van Butterfly Home belandden we hier de allereerste avond van onze Budapest trip. Dit eerste bezoek viel zo goed mee, dat we er terugkeerden op onze laatste avond. Die laatste avond was ook de enige avond dat ik mij aan alcohol gewaagd heb, wat ik me wel beklaagd heb achteraf. Borssó Bistro is een absolute aanrader voor wie houdt van verfijnde keuken. De foto’s van de mooi gepresenteerde gerechten spreken voor zichzelf.
Ik begin dit reeksje met het lof zingen van onze onvolprezen Bed&Breakfast Butterfly Home. Bijzonder vriendelijke en behulpzame uitbater. Zalig ontbijt (waarvan ik door mijn virusje) niet optimaal heb kunnen genieten. Dikke sappige persappelsienen om ‘s ochtends de dag mee te beginnen, niet goed voor de darmen, helaas. De kamers waren enorm groot, mooi ingericht en smetteloos. Alleen jammer dan dat te kleine en te korte dekbed. Mijn vriend en ik zijn gewoon om met aparte dekbedden te slapen waardoor menig nachtelijk getouwtrek vermeden wordt. Eén te klein dekbek en er ligt altijd wel iemand bloot. Maar verder geen klagen: rustige, verkeersvrije straat (al vermoed ik dat je in de zomer wel wat lawaai kan hebben van de terrasjes in de straat), gelegen vlakbij een metrostation en één van de beroemdste bruggen van Budapest. Absolutely charming.
Voordat ons Wizzair vliegtuig effectief opsteeg in Charleroi voelde ik me al niet te best: beetje misselijk, beetje koortsig, beetje hoofdpijn. Maar kom, niets wat niet zou overgaan na een goede nachtrust of onderdrukt kon worden met wat perdolan. Of althans dat dacht ik. De eerste dag voelde ik me echter niet veel beter en het werd nog erger toen ik de nacht van Paaszaterdag op Paaszondag meer op het toilet zat dan in mijn bed lag. Iets buikgrieperig had me te pakken gekregen en bleef hardnekkig sluimeren de rest van de trip, ondanks alle immodium die ik slikte.
Nu is mijn standaardmanier om om te gaan met ziek zijn, doen alsof er niet aan de hand is, het ongemak te negeren en verder te werken business as usual. Helaas bleek deze handelswijze ditmaal minder effectief. Dus werd het een soberder trip dan gewoonlijk. Vroeg in bed, geen alcohol (op de slotavond na, dat kon ik mezelf toch echt niet ontzeggen, al droeg ik de dag erna de gevolgen, de schuimwijn en de cosmopolitan hadden toch gesmaakt). Doodjammer, want het eten dat we in Budapest geserveerd kregen was uitstekend, alleen kon ik er niet ten volle van genieten met steeds de vrees elk moment naar het toilet te moeten hollen in het achterhoofd.
Ik zal nog eens terug moeten gaan om al die verschillende soorten dessertwijn (tokaji) en schuimwijn uit te proberen, nietwaar?
Terug van een vijfdaagse in Budapest. In tegenstelling tot wat jullie normaal van mij gewoon zijn, verschenen er de afgelopen dagen geen verslagen van onze belevenissen. Mijn gezondheid liet het een beetje afweten waardoor de energie mij ontbrak. Wat mogen jullie wel nog verwachten de komende dagen op yab.be? Een overzichtje van mijn persoonlijke Budapest highlights. Ik zal enkele plekken of momenten in de spotlights zetten die mij bijzonder geïnspireerd hebben. Een soort persoonlijke best-of, als het ware.