leuven

Wat een tamme bedoening

Zei de Nederlandse dame die in mijn buurt naar de Leuvense carnavalstoet stond te kijken. En ik kon haar geen ongelijk geven. Sommige carnavalisten liepen erbij alsof ze zich stierlijk verveelden. Geen zot en uitbundig gedrag, neen, hier en daar een mooi ingestudeerd dansje, maar het merendeel van de stoet slofte gezapig voort.

Ik herinner mij dat ik als kind dol was op het bijwonen van de stoet en dan vooral op het verzamelen van alle snoep en prulletjes die de heren en dames carnavalisten naar het talrijk op gekomen publiek smeten. Vooral popcorn was zeer gegeerd. Niet omdat ik zo’n popcornliefhebber ben, integendeel, ik lust het goedje nog steeds niet, maar wel omdat ik de zakjes de maandag erna altijd uitdeelde aan mijn vrienden op school. Vaak was het vechten op leven en dood om een snoepje vast te krijgen. En je moest zorgen dat je goed op tijd was om een zo strategisch mogelijke plek te bemachtigen. Natuurlijk zijn deze herinneringen vervormd door de tijd, dat besef ik maar al te goed. Maar vandaag zag ik zelfs snoepjes die eenzaam alleen op straat bleven liggen. En iedereen had plaats zat om de stoet bewonderen. Alles verliep zo verschrikkelijk beschaafd. Ik heb zelfs niemand zijn duwen of trekken. De tijden veranderen.

Hopelijk gaan de carnavalisten vanavond op het Prinsenbal eens goed uit de bol, want dat is toch de essentie van carnaval.

Valentijn

Mijn vriend en ik zijn niet zo romantisch ingesteld, maar toch kunnen we het niet laten elk jaar op Valentijn een restaurantje aan te doen. Bourgondiërs als we zijn, hebben we niet veel excuses nodig om lekker te gaan eten. We kozen voor de Oesterbar, omdat dit piepkleine restaurantje in de Muntstraat meedeed aan de Leuvenkooktkunst-actie.  Onze keuze bleek een schot in de roos. Een echter aanrader.

Al dan niet romantische dingen die we gisteren nog deden: winkelen in de Delhaize (naar het schijnt mankeren daar wat Unilever-producten, ik kan niet zeggen dat we daar veel last van ondervonden hebben) en doorheen Leuven lopen om wat cultuur op te snuiven tijdens Kulturama en Artefact. Hoogtepunt was het onverwachte concert in de universiteitsbibliotheek, waar we twee prachtige stukken meepikten uitgevoerd door het Emanon ensemble. Vooral het speciaal voor de gelegenheid gecomponeerde stuk van beeldend kunstenaar George De Decker was magnifiek.

Nieuwe aanwinsten

Jaja, binnenkort gaat onze boekenkast nog te klein zijn. 😉

Aanwinst nummer 1: Het 3D-boek van Leuven (gedoopt met rode wijn door één helft van de Stew-crew, al een geluk dat er geen wijn op de foto’s kwam) met prachtige 3D-foto’s van fotograaf Frank Matthys. Vooral de luchtfoto’s zijn fenomenaal, alleen dat stomme 3D-brilletje is er wat te veel aan:

3d-boek Leuven

Aanwinst nummer 2: oogverblindend boek met 360graden-foto’s van Jan Hoogsteyns. Een cadeautje van de provincie Vlaams-Brabant, waarvoor dank. En kijk eens, die professor die daar vooraan staat les te geven, komt die mij niet verschrikkelijk bekend voor? (klik voor groter)

Analyse

Shopping saturday

Omdat we toch vroeg uit bed waren, besloten we maar ineens door te bijten en de aankopen voor Australië te doen die al een tijdje op ons lijstje stonden. De eerste stop van de ochtend leverde de meeste aankopen op. Na een gigantische omleiding bereikten we de D’Store alwaar we de trend voor de dag zetten: we liepen er de neef van mijn vriend tegen het lijf, net toen ik aan het bedenken was welke kleurtjes er nog ontbraken in mijn Sloggi hot hips collectie. Weet die neef meteen wat mijn favoriete ondergoed is. 😉 Verder kochten we nog een paars topje, twee fleeces (een rode en een gifgroene) voor mij en een fleece voor mijn vriend (een rode). De wandelsandalen die we zochten, waren helaas uitverkocht, maar verder waren we tevreden met onze aankopen en dan vooral met de korting die we kregen.

Daarna trokken we het stadscentrum van Leuven in. Daar liepen we werkmens tegen het lijf. Dat schijnt een zaterdagse gewoonte te worden. 😉 Na een kort babbeltje namen we afscheid om vijf meter verder tegen vriendin H op te botsen. H vertelde ons dat zij en C op dezelfde dag als wij op reis vertrekken. We vliegen dan wel tegenovergestelde windrichtingen uit, maar er is een kans dat we mekaar eventjes zien in de luchthaven van Londen. We gaan alleszins ons best doen om daar een ontmoeting te regelen. It’s a small world afterall.

H was onderweg naar het huisje waar zij en C wonen en vertelde ons dat C ergens wandelschoenen stond te passen. We vermoedden dat die ergens wel eens de A.S. Adventure zou kunnen zijn, de winkel waar wij een tweede poging wilden doen om wandelsandalen op de kop te tikken. En jawel, bij het binnenstappen sprong meteen de verwarde haardos van C in ons blikveld. Hebben we fijn naast mekaar schoenen zitten passen. Mijn vriend en ik schaften ons twee paar teva’s aan. Ik vind die van mij oerlelijk, hopelijk betekent dat dat ze oerdegelijk zijn. 😉

Daarna begaven we ons richting het Besloten Land. Ik kon niet langer wachten om mijn verjaardagscadeautje te verzilveren. En ja, op weg naar de Parijsstraat kwamen we T tegen, broer van mijn goede vriendin T. Hij vertelde ons dat hij volgende week op vakantie vertrekt, richting Toscane. Het lijkt wel alsof iedereen België ontvlucht. 😉 In het Besloten Land konden we ons dankzij de Besloten Feesten helemaal uitleven. Dit was het resultaat:

Daar zullen we wel eventjes zoet mee zijn.

Op weg naar huis hielden we een kleine tussenstop om een smoothie te drinken. Kwestie van wat energie op te doen om al die strips en twee paar sandalen naar ons appartement te sleuren. Strips zijn verdorie zwaar! En daarmee was de namiddag ook alweer om…

Chocoladetaart

Gisterenavond bevonden mijn vriendje en ik ons in de Rodins, alwaar vriendin D verrast werd voor haar dertigste verjaardag. Het aperitief hadden we op het terras genomen, maar het lawaai van Leuven kermis dreef ons naar binnen voor het diner. Jammer, want het weer was zeker terrasjeswaardig.

De splinternieuwe man van D had het allemaal perfect geregeld. D had niets door en was erg in haar nopjes. Hoe zou je zelf zijn als je op één en dezelfde dag een nieuwe auto gekocht hebt, de akte van je pas aangekochte stuk bouwgrond verleden hebt en dan nog eens onthaald wordt op een etentje in gezelschap van vrienden?

Ja, the big 3-0, dat moest natuurlijk gevierd worden. Dat deden we dan ook met heerlijke zalm en voortreffelijke wijn. En toen kwam het dessert: een dessertbordje (met enkele minder geslaagde creaties) en een prachtige chocoladetaart met passievruchtenmousse. Lekker, maar zwaar! Ik ben er zelfs niet in geslaagd mijn stuk taart helemaal op te krijgen en dat voor een chocoladeliefhebber als mezelf. Achteraf toen ik in bed lag met het gevoel een baksteen ingeslikt te hebben, bekloeg ik me die paar happen te veel wel.

En zaterdag zitten we weer achter de feestdis. Ik moet dringend wat meer sport aan mijn weekplanning toevoegen…

Moe

Maar erg tevreden. Ik vond het een bijzonder geslaagde Marktrock. Vrijdag kwam het allemaal wat traag op gang, maar eens CPeX op het podium stond, schoot het festival in een tweede versnelling. Ik ben ongelooflijk tevreden dat ik twee van mijn favoriete nummers: ‘One way’ van the Levellers en ‘Nobody’s wife’ van Anouk (oh my god, what was she wearing?) live heb kunnen horen. Jammer van die gigantische plensbui tijdens the Levellers. Gelukkig konden we schuilen in het Marktrockcafé.

Ik ben ook supertevreden dat ik met de nieuwe zoomlens enkele zeer geslaagde foto’s van de artiesten heb kunnen nemen. Respect voor concertfotografen, dat lijkt mij geen gemakkelijke discipline. Al zal het waarschijnlijk iets comfortabeler fotograferen zijn vanuit de frontstage dan van tussen het publiek (tijdens Anouk werd ik bijna geplet).

Marktrock

Het komende weekend zal geheel en al in teken van Marktrock staan, het Leuvense stadsfestival dat alweer een facelift kreeg (hopelijk een betere dan die van vorig jaar, toen had de chirurg van dienst een beetje te veel weggesneden).

Nu moet ik jullie iets verklappen: ik ben helemaal geen festivalliefhebber en van wat hip en cool is in het huidige muziekwereldje heb ik totaal geen kaas gegeten. Mijn muzieksmaak is blijven steken ergens in de jaren 90′. Al een geluk dat Isabelle A, Anouk en the Levellers komen, die ken ik nog van vroeger. En wie weet kan ik dit weekend keihard “One way” meebrullen, da’s ook al ettelijke jaren geleden.  😉