Een LAO-concertje in de namiddag, daarna in zeven haasten (ok, dat was iets minder) naar huis gefietst, in de auto springen en dan naar Limburg rijden om door onze vrienden verwend te worden met een zalige vismenu, Portugese schuimwijn, zelfgemaakte kaastaart en een subliem Portugees digestief: Licor Beirão. Een echte ontdekking! Ik kende het persoonlijk niet, maar ik weet al wat ik op mijn aankooplijstje ga zetten, mocht ik ooit nog eens in Portugal komen.
culinair
Geroerbakte eend met peultjes en groene asperges
Een overweldigend succes, mag ik wel zeggen, ons zaterdags diner met vrienden. Dit keer verliep alles vlekkeloos. De voorgerechtjes waren perfect, het hoofdgerecht was subliem (de allereerste keer dat we eraan dachten om de munt eraan toe te voegen en ‘t moet gezegd, dat gaf het gerecht toch nog iets extra) en het dessert was lekker makkelijk.
Geen stress, alles onder controle. De perfecte avond.
Familiebezoek
Gisterenavond hadden we mijn vader, mijn broertje en zijn vriendin op bezoek. We besloten het onszelf niet te moeilijk te maken en serveerden als voorgerecht wat rauwe groentjes met humus, miniquiches uit de Delhaize en vishapjes van De Walvis. Voor het hoofdgerecht kozen we een simpel gerecht uit één van de kookboeken van Jamie Oliver: kip in papillot met witte wijn, tijm en paddenstoelen. Supergemakkelijk: je kiepert alles in zo’n aluminiumzakje en schuift de zakjes op een bakblik in de oven.
Totdat er een zakje scheurt natuurlijk. Wat gevloek, overladen naar een nieuw zakje, de wijn bijvullen en de timer van de oven opzetten. Wat we even uit het oog verloren waren, was dat we de stukken vlees iets groter genomen hadden dan in het recept en dat we dus de baktijd moesten verlengen. Uiteraard viel onze euro pas toen de zakjes al geopend op de borden lagen en de kip van binnen nog rozig bleek te zien.
Flater, flater. Al een geluk dat wij geen ambitie hebben om aan kookprogramma’s deel te nemen. De kippenborsten werden uit de kapotte zakjes gevist, in stukken gesneden en vervolgens in de microgolfoven opgewarmd, terwijl ik inwendig vloekte om zoveel stommiteit. Zeven minuten langer in de oven was waarschijnlijk voldoende geweest om een goed gare kip te verkrijgen en ondertussen koelde de pasta af op de borden.
Enfin, de kip raakte warm en zelfs met koude pasta viel het nog wel te eten. Maar we hebben beslist geen professionele indruk gemaakt.
Als dessert stonden een chocoladetaartje en appeltaartje van bij Demeestere op het menu. Tussen het eerste en het tweede stuk chocoladetaart en het tweede en het derde glas Drambuie liep het ergens mis met de maag van mijn broertje. Waardoor hij weeral een deel van de avond op het toilet kon doorbrengen. Het was minder erg dan de vorige keer, maar wegens de herhaling voelde ik mij dubbel zo schuldig. De volgende keer krijgt hij enkel nog maar water van mij. Beloofd.
Alweer een memorabele avond ten huize yab.
Change of plans
Niet één, maar twee afspraken werden dit weekend afgezegd, waardoor we onverwacht een zaterdagavond doorbrachten met een ex-collega van mijn vriend en zijn vrouw in hét beste Italiaanse restaurant van Leuven (een gelukkig toeval dat ze nog niets in hun agenda hadden staan). Het eten was alweer subliem en de glazen wijn werden overvloedig bijgevuld. Zondag werd een rustige dag op het appartement: mijn vriend gaf de badkamer een grondige beurt, we namen op het gemak een bad (zo relaxerend dat ik in slaap viel), er werd een beetje geknabbeld aan de fotoachterstand, de was werd gedaan en ik deed een heel klein beetje voor het werk (I know).
Een goed gevuld weekend
Gevuld met goed gezelschap en heel veel lekker eten. Zaterdag hadden we een blogdelegatie (Lucie, Lime en souvenir, boskabout en ntone) over de vloer en zetten we onszelf aan het werk. Nuja, ik geef toe dat we ons er voor het hoofdgerecht nogal gemakkelijk vanaf gemaakt hebben door naar de wild en gevogelte traiteur om de hoek te gaan. Maar ‘t was wel lekker (fazant in een sausje van boschampignon, selderpuree, spruitjespuree, peertje, veenbessen)! En bananenclafoutis blijft een superdessert om mee af te sluiten. Al zat er deze keer wat te veel citroenzest in naar mijn smaak (een verbeterpunt voor mijn vriendje). De avond vloog alleszins veel te snel voorbij en ik had het gevoel dat er nog veel meer bij te praten viel. (En ik was ook onder de indruk van de coca-coladrinkcapaciteit van boskabout.)
Zondag waren we uitgenodigd door mijn squashpartner voor een diner in de Ming, een garantie op veel en lekker eten. Dus beperkte ik me zondag in de loop van de dag tot een paar boterhammetjes. En zoals altijd na zo’n all you can eat maaltijd, heb ik last van een te volle maag en een knagend schuldgevoel. Deze week een beetje matigen dan maar.
Dit weekend
Hadden mijn vriend en ik speciaal vrijgehouden om nog wat schilderwerken in ons appartement uit te voeren, maar hoe dichter de datum van de schilderwerken naderde, hoe minder zin we erin hadden. En toen bleek dat ik een ganse zondag zou moeten werken om een stapel dossiers te beoordelen, zakte de moed me compleet in de schoenen. Change of plans dan maar. Zo zwart ziet dat plafond nu ook weer niet en het meeste bezoek krijgen we toch ‘s avonds over de vloer…
Dus lunchten we zaterdagmiddag (en een flink stuk van de namiddag) voor de allereerste keer in ons leven bij Couvert Couvert. Zo vierden we mijn verjaardag alvast een beetje op voorhand, want er doemt alweer een helse werkweek aan de horizon op. Dit aten wij:
- sint-jakobsnoten met lijnzaad, schorseneren en verse curry
- vis volgens dagaanvoer : zwarte bessen, bieten gegaard in de grond
- grijze garnalen, pompoen “butternut” en spek gerookt met hooi
- jong everzwijn uit de Ardennen, kumquat en koffie
- appel en kweepeer, citroen met zout en ras el hanout
- chocolade, melk en hazelnoten
Enfin, ik hoef jullie niet te vertellen dat onze smaakpapillen weer enorm verwend werden.
Zaterdagnamiddag/-avond werd er wat adminstratie weggewerkt en sloten we de avond af met een filmpje, want dat komt er anders nooit meer van.
En vandaag worstel ik mij door een berg dossier die wemelen van de typfouten. Mensen, die spellingcorrectie in Word, is echt geen overbodige luxe. Gebruik het ding a.u.b. Ik dank u.
Tagliatelle met champignonragout
Dit was één van onze favoriete gerechten, back in the day toen we nog op kot zaten en onze etentjes nog niet zo gesofisticeerd waren. Het recept is poepsimpel: gooi wat champignons of andere paddenstoelen in een pan met knoflook en ui, laat inkoken met witte wijn en room en klaar is kees. Je hoeft er alleen nog maar wat gekookte pasta aan toe te voegen. Het leek me het perfecte gerecht voor een zaterdagavond met zes volwassenen en twee kleuters. Toch viel het gerecht me tegen. De pasta had meer al dente mogen zijn (verse pasta goed klaarmaken, ik krijg het maar niet onder de knie) en ik vond de saus pit misschien, ofwel is mijn smaakzin wat verfijnder geworden nu de dagelijkse Almamaaltijden al enkele jaren achter ons liggen.
Gelukkig maakten de voorgerechtjes en het dessert (you can’t go wrong with chocoladefondue) veel goed. Niemand is met honger van tafel gegaan en de kinderen hebben zelfs gezegd dat ze het lekker vonden.
Aux petits oignons
Deze zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Waals-Brabant. Omdat ze echter midden in de verbouwingen zaten (hun derde verbouwing al, waar ze de energie vandaan blijven halen, het is mij een raadsel), konden we ditmaal niet genieten van de uitmuntende kookkunsten van vriendin Q. Maar niet getreurd, ze verrasten ons op een etentje bij Aux petits oignons, een klasse-restaurant in Jodoigne.
Het werd een zalige avond, met heerlijk eten en veel nieuwtjes om uit te wisselen: zij een nieuwe, uitdagende job die helemaal geknipt is voor haar, hij een dikke promotie en wij onze fonkelnieuwe bvba. Geen wonder dat we als allerlaatsten het restaurant verlieten, terwijl het personeel al bezig was de tafels te dekken voor de volgende dag.
Dit aten wij:
Opeenstapeling van eendenlever en zachte appels, gekarameliseerde brioche, luchtige melk met gegrilde nootjes
**
Smeltende rogvleugel op waterzooise wijze, groentenvocht, mousseline van worteltjes en selder, geplette ratte aardappelen met gerookte boter
**
Suprême van geel gevogelte, verse pasta met spek en uitjes, aardappelen cappuccino en zachte geitenkaas, ingekookte vleesjus
**
Boterham met boeren reblochon en coppa, sjalotten mousseline, gekrulde sla en groene appel
**
Cannelloni van mango’s met vanille en groene citroen, passie ijs en sorbet, gel van basilicum en agastache (kruid)
Volgepropte weekends
Zaterdag naar het verre West-Vlaanderen alwaar we op gourmet getrakteerd werden door onze vrienden L en S en ik kleine I hielp haar eerste foto’s te maken. Al vrees ik dat een reflexcamera met externe flits toch net iets te zwaar is voor een meisje van bijna tweeënhalf. 😉 Zondag van het rusthuis in Hasselt waar mijn fysiek onverwoestbare, maar mentaal niet meer helemaal bij de zaak zijnde oma onverstoorbaar een stukje wafel at. Alsof haar leven ervan afhing. Daarna naar de Kempen om de nog steeds in het ziekenhuis verblijvende oma van mijn vriend een hart onder de riem te steken om te eindigen bij zijn zus en schoonbroer een dorp verder, alwaar ik het petekindje van mijn vriend iphone-gewijs rond mijn vinger draaide. De wonderen van de moderne technologie! Elk kinderleed kan ermee bezworen worden.
Lasagne met spinazie en hazelnoten
Gisten hadden we vrienden L en J met hun schattige dochter V te gast. Een goede reden om eens wat nieuwe receptjes uit te proberen, die ik uiteraard graag met jullie deel. Als appetizer serveerden we verse (heel goed gewassen) groentjes met humus en een hapje met gemarineerde zalm. Het pièce de résistance was de lasagne die ik in de namiddag had bereid. Ik was zelf erg benieuwd of het zou meevallen en we waren het er allemaal over eens dat het recept nog een beetje tweeking kon gebruiken. Volgende keer leg ik geen lasagneblad meer tussen de kaas en de laatste laag en gebruik ik mascarpone in plaats van platte kaas om af te werken. Het dessert was weinig origineel, maar wel lekker: Chocoladefondue.
De ingrediënten voor vier personen:
- 900 g verse spinazie
- 3 dl groentebouillon
- 1 ui, gesnipperd
- 1 teentje knoflook, geperst
- 75 g hazelnoten
- 2 el fijngehakt vers basilicum
- 6 lasagnebladeren
- 400 g blokjes tomaat uit blik
- 200 g vetarme roomkaas
- zout en versgemalen zwarte peper
1. Verwarm de oven voor op 200 graden Celcius. Was de spinazie en doe hem met aanhangend water in een pan. Laat de spinazie afgedekt op een hoog vuur 2 minuten koken tot hij begint te slinken. Giet de groenten af en zet hem weg.
2. Verhit 2 eetlepels bouillon in een grote pan. Voeg ui en knoflook toe en smoor ze tot ze zacht zijn. Voeg spinazie, hazelnoten en basilicum toe.
3. Leg in een ovenschaal afwisselend een laag spinazie, lasagne en tomaten. Strooi op elke laag zout en peper (dit was ik een beetje vergeten). Giet de rest van de bouillon erover. Verdeel de roomkaas over de bovenkant.
4. Bak de lasagne ongeveer 45 minuten in de oven. Serveer hem heet.
PS: Neen, ik weet ook niet wat aanhangend water is.