Overdaad schaadt, maar dat gezegde gaat, wat mij betreft, niet op wanneer we het over recepties hebben. En zo begon ik mijn donderdagavond met een glaasje witte wijn en een zalmwrap na een conferentie in Antwerpen die ik mee hielp organiseren, miste ik bijna mijn trein naar Leuven om op tijd op de TweetMeetLeuven te zijn, dronk ik aldaar een glaasje schuimwijn en pikte ik twee talks mee om de avond te eindigen met de voortreffelijke wijn en hapjes van de Faculty Club. Luxebeest dat ik ben!
Lousy weather this weekend, maar dat hield ons niet tegen om te barbecuen. Alleen werd het resultaat van de barbecue wel binnen verorberd.
Gisteren tijdens het bezoek bij vrienden E en T heeft het kind in mij zich eens goed kunnen uitleven. Eerst samen met de twee blonde godinnetjes (drie en zes jaar) boekjes gelezen, daarna piraat gespeeld in hun kamertje en op schattenjacht gegaan (goudstukken dat we gevonden hebben, niet te doen!) en dan gedanst op hun lievelingsliedjes (een ‘romantisch’ liedje, zo zei de oudste het). Wat erop neer kwam dat er superveel moest rondgedraaid worden en ik op het einde helemaal duizelig was.
En oja, we werden ook nog eens verwend met lekkere zalm en risotto en genoten daarbij van een flesje rode wijn uit 2005 met een heerlijk volle smaak. Spijtig dat ik geen foto van de fles genomen heb, want zo’n flesje zou in ons wijnrek ook niet misstaan.
Alleen jammer dat onze jongedames één van de twee boekjes die we als cadeautje mee hadden al in hun bezit hadden. Nuja, Floddertje van Annie M.G. Schmidt is dan ook een klassieker van formaat die in geen enkele kinderbibliotheek mag ontbreken. In het Paard van Troje trouwens een geweldig leuk kinderboek gevonden: Dagboek van een Wombat. Werkelijk hilarisch boekje, al vermoed ik dat kleine kinderen de dubbele bodems niet echt zullen snappen, volwassenen zullen er des te meer plezier aan beleven.
De voorbije dagen van het ene feestje naar de andere receptie gehold. Ja, het leven kan zwaar zijn.
Hmm, we zullen het de komende dagen toch maar een beetje soberder aan doen.
Zoals de Engelsen dat zo mooi weten te zeggen. Gisteren hadden mijn vriend en ik twee bevriende koppels bij ons op bezoek. Het was al even geleden dat we nog eens gasten over de vloer hadden met al die uitstapjes van de laatste tijd, maar de timing kon moeilijk beter: één van onze gasten had pas haar doctoraatsthesis ingeleverd bij de jury. Daar dronken we met z’n allen (minus de geheelonthouder) een glaasje champagne en vervolgens een glaasje cava op!
Omdat we sinds onze roadtrip naar Duitsland zonder auto zitten, trokken we met de fiets de stad in om inkopen te doen voor het avondmaal. Wie heeft de Delhaize nodig als je elke zaterdag een geweldig marktje hebt in de Brusselsestraat? We kochten er de groenten en fruit voor het recept en maar liefst twee soorten desserts: verrukkelijk biologisch gebak zonder suiker (!) en koekjes en macarons (helaas met suiker) om de gaatjes op te vullen. In het Marokkaanse winkeltje Saha kochten we met fetakaas gevulde pepers (echt een grote hit bij onze gasten), houmous en pesto. Het rundsvlees voor het wokgerecht haalden bij artisanale beenhouwerij Rondou, waar men het vlees al mooi in reepjes sneed, superhandig.
Als backup dessert haalde ik nog snel wat ijs in de Spar in de Diestsestraat, samen met cashewnoten en wat diepvrieshapjes als voorgerecht (soms mag een mens het zichzelf al eens makkelijk maken). Thuisgekomen realiseerden we ons dat we alcoholvrije dranken vergeten waren (één van onze gasten was geheelonthouder en ik bied graag iets meer aan dan water en cola). Nog even naar de Smatch aan het station dus. Het was daar akelig leeg voor een zaterdagmiddag, maar ik was daardoor wel snel weer buiten. Al mag ik hopen dat het cliënteel in de nabije toekomst zal toenemen, want anders vrees ik voor het voortbestaan van deze nochtans mooie, goed gelegen en gezellige supermarkt.
Het biologische gebak bleek ideaal te passen bij onze rode Italiaanse schuimwijn en we genoten terwijl pasgehuwd koppel X en T uitleg gaven bij de foto’s van hun huwelijksreis naar Australië. Een goeie reden om de projector nog eens van onder het stof te halen, want films kijken, dat komt er tegenwoordig niet echt meer van.
Tot voor kort kende ik fudge alleen maar door erover te lezen in Engelstalige boeken. Welke smaak en substantie ik me bij dit goedje moest voorstellen, ik had geen idee. Totdat ik dit weekend kennis maakte met fudge op Fiesta Europa op het Hooverplein. En het was meteen grote liefde. De Vlaamse cowboy aan het kraampje vertelde ons dat zijn fudge zoveel gezonder was dan traditionele fudge, want met veel minder suiker gemaakt. Enfin, ja, het zal wel. Bij ons was de fudge met whiskey alvast een topper. Al mocht die met rum en rozijnen er ook wel zijn!
Gisteren waren we te gast bij vrienden in Limburg. Gelukkig woonden ze niet al te ver van een station, want momenteel zijn we tijdelijk autoloos. Naar goede gewoonte werden we onthaald op een heerlijke maaltijd en een overvloedige keuze aan kazen voor het dessert. Om de thee te drinken, besloten we even buiten op het terras te gaan zitten. Big mistake, want Limburgse muggen zijn blijkbaar dol op hun (ex-)streekgenootjes. En zo stond ik in een mum van tijd vol muggenbeten. Mijn vriend heeft nochtans dapper geprobeerd mij te verdedigen. Het mocht niet baten. Daar zijn de rode, jeukende bulten weer…
PS: Bestaat er een betere manier om overtollige calorieën te verbranden dan springen op een trampoline? Spijtig dat zo’n ding niet past op ons bescheiden balkon in hartje Leuven. (Gelukkig lagen de kinderen op dat moment al in bed.)
Zon en Beierse romantiek, het bleek een ideale combinatie. Zelden een mooiere locatie gezien om een huwelijk te voltrekken dan de Vexierkapel. Spijtig dat ik vanuit het dal geen foto’s genomen heb van de kapel om jullie een idee te geven van de heuvel waarop de kapel lag. Na de huwelijksviering werden onder een stralende zon honderden ballonnen de lucht in gelaten. Een prachtig gezicht. Na een korte receptie aan de kapel vertrokken we in colonne naar de feestzaal Schwarzer Adler, waar chefkok Wadija Salik (piepjong en al voor prins Charles gekookt hebben, dat kunnen er niet veel zeggen) ervoor zorgde dat we van een overheerlijk buffet konden smullen. Aangezien we een kamer geboekt hadden in de Schwarzer Adler, konden we zolang feesten als we wilden, zonder ons zorgen te maken over wie er bob zou zijn. Ideaal!
Oja, de taarten op de foto’s zijn (volgens de Beierse traditie) gemaakt door familieleden van de bruid en werden als vieruurtje geserveerd. En die Klosterfrau Melissengeist is een soort wondermiddel dat tegen alles helpt. (Zolang je er maar in gelooft, zeker. ;-))
Bevindt zich een Land waar je verwend wordt met zalig lekker eten en heerlijk bijzondere wijnen. En goed gezelschap is de ideale saus om een heerlijke maaltijd perfect te maken. Een waar genot.
PS: The Day After was echter niet voor iedereen even stralend. Wodka, het blijft een verraderlijk goedje. Nazdrovje!
Vandaag ging ik nog eens naar een conferentie. In Brussel ditmaal. Het moet niet altijd Kopenhagen of Warschau zijn, he. Inhoudelijk viel er niet veel nieuws te rapen, het was dan ook een “awareness event”. Veel mooie honingzoete woorden, dus. Maar kijk, er was sushi, dus wat zou ik durven klagen!
