Een dubbele boeking in de agenda van het koppel met wie we oorspronkelijk hadden afgesproken, zorgde voor een gat in onze agenda dat snel opgevuld werd met sushi en een filmpje. Al klinkt “filmpje” een beetje oneerbiedig als je het over zo’n beklijvende film als Black Swan hebt.
Black Swan is alleszins geen film voor gevoelige zielen. Er zit redelijk wat gruwelijk beeldmateriaal in verwerkt en op den duur ben je net als het hoofdpersonages de grens tussen fictie en realiteit kwijt. En ja, de balletwereld wordt ongetwijfeld cliché neergezet: met moeders die via hun dochters hun dromen willen realiseren, keiharde concurrentie tussen de vrouwelijke ballerina’s, de verhouding tussen de regisseur en zijn sterdanseres en een dodelijke obsessie voor het lichaam. Maar ergens denk ik wel dat die clichés een grond van waarheid inhouden.
Enfin, ik heb er alleszins nooit spijt van gehad dat mijn kennismaking met de edele kunst der balletdansen beperkt gebleven is tot drie proeflessen. Ballet was duidelijk niets voor mij (en voor mijn zere voeten). Wat niet wegneemt dat ik dit een geweldig meeslepende film vond met een puike prestatie van Nathalie Portman. Chapeau dat ze zich door een jaar hard te werken de bewegingen van de dans heeft eigen gemaakt.
En oja, de muziek is uiteraard fabuleus. 😉
