Op een zonnige zaterdagochtend spoorden mijn vriend en ik van Leuven naar het verre Poperinge. De treinrit verliep vlotjes en we slaagden er zelfs in, mits een klein sprintje, de krappe overstap in het station van Gent-Sint-Pieters te halen. Tot onze grote verbazing kwamen we zelfs stipt op tijd aan in het station van Poperinge. Van daaruit was het maar een paar minuten stappen naar Hotel Amfora, gelegen op de Grote Markt van Poperinge, waar we onze vrienden uit Wijgmaal troffen. Aangezien slechts één van onze twee kamers klaar was, zetten we alle bagage op die kamer.

We genoten van een snelle lunch in het restaurant van ons hotel. Een slaatje met garnaalkroketten, daar doe je mij altijd een plezier mee! Dikke dankjewel trouwens aan het personeel dat ervoor zorgde dat we snel ons eten hadden. We waren immers gebonden aan een strakke timing voor de namiddag!

In het hotel hadden we elektrische fietsen gehuurd en we fietsten aan een stevig tempo naar onze eerste afspraak van de dag: om 13.30u werden we met ons vieren bij Domein Vidaigne verwachten. Eigenlijk waren we een kwartier te laat vertrokken, maar dankzij het gebruik van de turbo stand op onze elektrische fiets en mijn uitstekende navigatiekunsten (kuch, danku googlemaps), kwamen we uiteindelijk een dikke vijf minuten te laat aan. En we zouden zelfs op tijd geweest zijn, ware het niet dat googlemaps niet goed wist waar de ingang van het wijndomein lag.

We parkeerden onze fietsen en werden bijzonder vriendelijk onthaald door een koppel kranige zeventigers in hun prachtig gelegen buitenverblijf (hun hoofdverblijfplaats was Ieper). We kregen niet alleen een rondleiding doorheen de wijngaarden van het domein, maar ook doorheen de prachtige tuin met bomen en struiken die daar nog aangeplant waren door de grootvader van onze gastheer. Onze gastheer kende de naam van werkelijk elke bloem, plant en boom op zijn domein. Alsof we door een botanische tuin wandelden.

Ik heb ondertussen al stevig wat rondleidingen in wijngaarden gekregen, maar het is de eerste keer dat iemand mij zo gedetailleerd toelichtte hoe het proces om tot de beste druiven te komen, verloopt. Hij vertelde ons over de ideale afstand tussen de wijnstokken, het belang van de aanwezigheid van water, het snoeien van de wijnranken, het uitdunnen van de druiventrossen en nog veel meer. Hij wist ons in het bijzonder te boeien met zijn uitleg over het belangrijkste proces om tot sappige druiven te komen: de fotosynthese. Onder invloed van zonnewarmte en licht zet de druivenstok immers water en koolstofdioxide om in suiker. Ik was diep onder de indruk van de passie van onze gastheer, die het onderhoud van de tuin én de wijngaarden helemaal op zijn eentje doet. Chapeau! Ik leerde ook dat wanneer je druivenoogst half mislukt, je er nog altijd schuimwijn van kan maken, terwijl rode wijn het moeilijkste is om te maken. Vandaar dat je in België rode wijn het minst aantreft.

De passie van de maker proefde je in de wijnen. Zowel de witte, als de rode wijn waren uitstekend. Geen wonder dat de sterrenzaken uit de buurt staan aan te schuiven om deze wijn op hun wijnkaart te zetten. Domain Vidaigne verkoopt dan ook alleen aan restaurants en aan bezoekers van het domein. Je zal deze wijn dus niet terugvinden in een klassieke wijnhandel. Uiteraard konden we het niet laten een paar flesjes van de komende oogst te bestellen. Al is het niet zeker dat we de door ons bestelde hoeveelheden zullen ontvangen. Afhankelijk van de oogst van het jaar, zullen de flessen proportioneel verdeeld worden over de geïnteresseerden. Fingers crossed dus!

Wij zaten nog te genieten van ons glaasje wijn toen de volgende geïnteresseerden zich aandienden. Twee gepensioneerde Antwerpenaren die meteen het hoge woord voerden. Wij bedankten onze gastheer en gastvrouw voor de ontvangst en namen het overschot van onze wijnflessen mee in de fietstassen.

Ditmaal hadden we iets meer marge ingecalculeerd voor onze fietstocht naar Wijngoed Monteberg. Dus hadden we net voldoende tijd op overschot voor een ijsje in de prachtige tuin van ‘t Moltje. Terwijl de heren in ons gezelschap een lokaal biertje probeerden, waren we getuige van de voltrekking van een huwelijk in de prachtige tuin met zicht op alpaca’s en de glooiende heuvels van het Heuvelland. Een mooi plek om op latere leeftijd elkaar het jawoord te geven.

Na deze kleine pauze, kwamen we mooi op tijd aan bij Wijngoed Monteberg. door technische problemen met het betaalsysteem moesten we echter even wachten voordat de rondleiding van start kon gaan. Ditmaal maakten we deel uit van een grotere groep en startte de rondleiding met een filmpje. Het is duidelijk dat Wijngoed Monteberg een bedrijf is dat winst moet maken en geen hobbyproject zoals Domein Vidaigne. Al was de eigenares even enthousiast tijdens de rondleiding. Helaas vond ik de wijnen allemaal tegen vallen. Zelfs de schuimwijn kon me niet bekoren. Al kon ik het niet laten om mij een doosje van die heerlijke Heuvellandse Bergstenen aan te schaffen in de shop. Staken er met kop en schouders bovenuit tijdens de degustatie!

En daarmee zat onze eerste dag verkenning van het Heuvelland er alweer op. We genoten met volle teugen van de fietstocht terug naar Poperinge. Onderweg spotten we maar liefst vier luchtballonnen in de avondlucht. Wat een prachtige dag voor een tocht met zo’n luchtballon. Ik ben trouwens helemaal fan van elektrisch fietsen. Je kan er makkelijk je actieradius mee vergroten en tegelijkertijd met volle teugen genieten van de je omgeving.

Na onze elektrische fietsen afgeleverd te hebben en ons even opgefrist te hebben in het hotel wandelden we met ons vieren naar restaurant Hartig waar ik een tafeltje had gereserveerd. En ja, het eten was zeer lekker en de wijntjes uitstekend, maar amai, we moesten we heel erg lang op ons eten wachten. Ik had gereserveerd om 19.30u en we kregen pas om 20.40 ons voorgerecht geserveerd. Vervolgens was het wachten tot 21.45u op ons hoofdgerecht. Echt niet ok. Wel top: de Naamse wijn van Chateau de Bioul. Veel beter dan de wijntjes van Monteberg!

Op de terugweg naar ons hotel konden we genieten van het mooie verlichte stadhuis van Poperinge, een fijne afsluiter van een mooie dag in het Heuvelland.