Deze ochtend starten we de dag met een ontbijt van Cafe & bäckerei. De keuze aan ontbijtopties is er riant en de zaak heeft veel meer plaats om te zitten dan Star Bäckerei, waar we gisteren eerder met gemengde gevoelens buiten stapten. Mijn omelet is alleszins heerlijk en wordt geserveerd met olijfjes, een geiten- of schapenkaas en wat groentjes. Wat mij betreft ons beste ontbijt tot nu toe.

Geen taxirit vandaag, want het Jüdisches Museum bevindt zich op wandelafstand. In tegenstelling tot ons bezoek in 2010 nemen we nu uitgebreid de tijd om dit museum te bezoeken. De bijzondere architectuur ontworpen door Daniel Libeskind maakt ook nu weer indruk. De Holocaust Tower en de Garden of Exile tonen hoe architectuur een gevoel van desoriëntatie en verlies kunnen uitdrukken. Zeer krachtig. Net zoals de akelige installatie ‘Shalekhet – Fallen Leaves‘ van Menashe Kadishman, waarbij je door je eigen stappen een geluid van rammelende ketenen voorbrengt.

Ik moet zeggen dat van de collectieopstelling zelf me niet zoveel was bijgebleven na ons vorige bezoek, wellicht te wijten aan het hoge tempo dat we toen noodgedwongen moesten aanhouden. Ik vermoed dat de ganse scenografie ondertussen grondig hertekend is, want ik had in geen enkele zaal (buiten natuurlijk de Holocaust Tower en de Garden of Exile) een gevoel van herkenning. Wat ik alleszins apprecieer aan dit museum is dat de focus niet enkel ligt op de Holocaust, een gruwelijk onderdeel van de joodse geschiedenis, maar dat het museum ook aandacht besteedt aan de eeuwenlange, boeiende geschiedenis van de joodse volkeren in Europa. Een mooie gelegenheid om wat bij te leren.

Na een dikke twee uur stonden we opnieuw buiten en tot onze vreugde schijnt de zon zelfs! Tijd voor de middagpauze! Al zijn we duidelijk niet de enigen die nood hebben aan een pauze. De eerste twee plekken waar we passeren zitten stampvol. Gelukkig komen we dankzij googlemaps terecht in het, op ons zessen na, volledig lege café Nea, een gezellige kleine plek met huisgemaakte broodjes en taarten. Ik eet er heerlijke overnight oats met vers fruit en deel vervolgens met mijn vriend een carrot cake als dessert. De uitbaatster deelt ons mee dat ze de walnoten vergeten is in haar carrot cake en verontschuldigt zich daar uitgebreid voor. Na de cake zelf geproefd te hebben, weigert ze zelfs ons de cake aan te rekenen, terwijl mijn vriend en ik die nochtans echt wel ok vinden.

Ook na de lunch blijven de weergoden ons goedgezind en trekken we naar Checkpoint Charlie. Eigenlijk had ik voor deze namiddag een catamaran trip van drie uur geboekt, maar tijdens het ontbijt gisterenochtend in Star Bäckerei kreeg ik telefoon om te melden dat de catamaran trip geannuleerd was. Doodjammer, want het is vandaag ideaal weer voor zo’n trip. En laten we eerlijk zijn, Checkpoint Charlie is maar een mager alternatief voor een catamantocht. Ik ben sowieso geen fan van deze hypertoeristische en behoorlijk fake plek, maar goed, bij een eerste bezoek aan Berlijn (en dat is het voor onze vrienden) moet je hier toch even passeren. Ik neem wat foto’s van een kortgerokte poserende jongedame waarna we verder wandelen.

Op ons pad komen we de Deutscher Dom tegen, waarvan de functie ons eerst niet echt duidelijk is. Aangezien de inkom gratis is, stappen we binnen voor een bezoek aan deze kerk in de hoop de toren te kunnen beklimmen en van een mooi uitzicht te kunnen genieten. De kerk blijkt echter een museum te zijn gewijd aan de parlementaire geschiedenis van de Deutscher Bundestag, het Duitse federale parlement. De tentoonstelling is voornamelijk in het Duits en te gedetailleerd om ons te kunnen boeien. We nemen een paar foto’s van de tieners aan het spreekgestoelte en staan snel weer buiten.

Vervolgens brengen we een bezoek aan Rausch Schokoladenhaus, een bijzonder indrukwekkende chocoladewinkel met een cafetaria, een atelier en ontelbaar veel soorten chocolade in allerlei vormen. Ik poseer bij een chocolade versie van de Brandenburger Tor en trakteer mezelf op een chocolade lolly. Onze vriendin koopt er allerlei souvenirs voor haar familie. Toch blijf ik erbij: er is geen betere chocolade dan Belgische chocolade!

De lucht begint spijtig genoeg opnieuw te betrekken, maar tot bijna vlak voor de Gemäldegalerie houden we het min of meer droog. Ik heb namelijk tickets voor een bezoek aan de tentoonstelling van Hugo van der Goes gereserveerd, kwestie van onze Vlaamse topstukken ook in het buitenland te bewonderen. Het is erg druk en warm in de tentoonstellingszalen en ik krijg een terechtwijzing van een overijverige zaalwachter dat ik mijn vestje niet over mijn arm mag hangen, maar rond mij moet binden. Dat doe ik dan maar, want ik begrijp dat zaalwachters met al die klimaatacties tegenwoordig wat zenuwachtiger zijn dan gewoonlijk. De tentoonstelling zelf is trouwens fenomenaal. Een dikke, dikke aanrader. Hugo van der Goes is echt een topkunstenaar.

Eigenlijk was mijn oorspronkelijke plan enkel de Hugo van der Goes tentoonstelling te bezoeken, maar we kunnen het niet laten ook de rest van de kunstwerken in de Gemäldegalerie te bewonderen. Het aanbod aan topkunstenaars (Brueghel, Rubens, Jordaens, Botticelli) is alleszins overdonderend! De zoon van onze vrienden ontdekt er zowaar het schilderij met spreekwoorden van Brueghel waarover hij op school een taak heeft moeten maken. Toegegeven, veel spreekwoorden herken ik niet in het schilderij. Gelukkig is er wikipedia! En zo blijft er jammer genoeg geen tijd meer over voor de geplande wandeling in Tiergarten. Niet dat ik dat heel erg vind, want de meeste bomen in het park staan er maar kaal bij. Veel leuker om op een mooie zomerdag door dit park te struinen.

We wandelen via het Sony Center (waarvan het binnenplein spijtig genoeg een gigantische bouwwerf is) en de Potsdamerplatz naar onze eindbestemming voor vandaag: Paulaner Wirtshaus Berlin, een Beiers restaurant waar we een Paulaner Brotzeit Platter en een Paulaner Wirtshaus Pan bestellen om onder ons zessen te delen. Eigenlijk heb ik na deze calorierijke overdaad (dat Duitse eten is echt wel stevig) meer dan genoeg gegeten, maar onze vrienden hebben altijd nog een plekje voor dessert, dus kan ik het niet laten nog enkele bescheiden hapjes mee te eten van het Paulaner Dessert Platter. Enfin, honger hebben we hier nog niet geleden.

Een taxirit later zijn we terug op ons ondertussen vertrouwde appartement. Na nog een paar spelletjes Black stories kruipen we in bed om uitgerust te zijn voor onze laatste volledig dag in Berlijn.