Gisteren spoorden mijn vriend en ik naar Antwerpen-centraal waar we afgesproken hadden met zijn ouders om samen een dubbele portie cultuur tot ons te nemen. Maar eerst moesten onze hongerige magen gevuld worden! Voor de gelegenheid had ik gereserveerd bij Nuoc Mam, een Vietnamees restaurant vlakbij het KMSKA. Het weer zat voor de verandering eens mee, dus we gingen te voet naar ginder.
Het was voor mij de eerste keer dat ik dit restaurant bezocht en een fijne herinnering aan hoe lekker die Vietnamese keuken wel niet uit. Na een paar voorgerechtjes gedeeld te hebben met mijn tafelgenoten, genoot ik van hét bekendste Vietnamese gerecht, een heerlijke phở. Energie genoeg opgedaan voor een namiddag kunst kijken.
We startten onze culturele verkenning met een bezoek aan de Ensortentoonstelling in het KMSKA. Tijdens de opening had ik maar de helft van de tentoonstelling gezien, dus ik keek ernaar uit om alle kunstwerken nog eens op mijn gemak te bekijken. En ja, ik weet dat er in de pers wat gedoe geweest is over de scenografie, maar mij stoorde deze ietwat barokke overdaad geenszins. De schilderijen bleven moeiteloos de aandacht naar zich toezuigen. Geen twijfel mogelijk wie de ster van de show was. Het was trouwens bijzonder druk in het KMSKA op deze zondag. Ik vermoed dat alle tijdsloten uitverkocht waren, want het was letterlijk aanschuiven bij sommige werken.
Uiteindelijk hadden we meer dan twee uur nodig om de tentoonstelling grondig te kunnen bekijken, waarna we meteen verder wandelden naar het FOMU om de tentoonstelling van Cindy Sherman mee te pikken. En amai, stevig onder de indruk van het werk van deze dame. Weinigen zullen het haar nadoen: werken voor beroemde modehuizen als Comme des Garçons, John Galliano en Balenciaga en tijdschriften als Vogue, Interview en Harper’s Bazaar en tegelijkertijd de vastgeroeste ideeën over gender, schoonheid en veroudering die in de modewereld (en daarbuiten, laten we eerlijk zijn) bloot durven leggen. Zeer indrukwekkend.
Na ons bezoek aan het FOMU liepen we nog even tot aan de Schelde en de mooi heraangelegde kaaien en toen vond we allemaal dat het tijd was voor een glas om wat na te praten! Ik kreeg opeens de ingeving om maar Luddites Books & Wines te gaan. Toegegeven, een stevig stuk stappen, maar deze boek- en wijnhandel ligt niet ver van het Centraal Station, wat het makkelijk maakte om te zorgen dat we tijdig onze trein konden halen.
En we hadden geluk: er was nog een gezellig tafeltje vrij voor vier personen. We bestudeerden de wijnkaart en ik koos vervolgens voor een Pinot Gris van de Apostelhoeve in Maastricht en een Pinot Auxerrois Chardonnay van Belgisch Wijndomein Valke Vleug. Een waardige afsluiter van een fijne dag. En dankzij de NMBS raakten we zonder problemen weer thuis.
