Genomen tijdens onze dagelijks wandeling ter bevordering van onze fysieke en mentale gezondheid.
Afhaalramen tijdens lockdown
Zoals jullie weten, is ramen mijn favoriete comfortfood. Dus toen ik las dat Ramenbar Susuru de mogelijkheid bood om af te halen, kon ik niet wachten om deze optie uit te proberen. De noedels en de garnituur waren apart verpakt van de bouillon, om te vermijden dat de noedels te zacht zouden worden tijdens het transport. Wat ik wel verkeerd had ingeschat: de wandeling van Susuru naar ons appartement maakte dat de bouillon al bijna helemaal afgekoeld was toen ik thuis aankwam. De bouillon kwam duidelijk niet kokend heet uit de pot, zoals ik verwacht had en eigenlijk vond ik de hoeveelheid bouillon ook te weinig.
Dus ja, lauwwarme ramen levert toch niet hetzelfde geluksgevoel op als heerlijk warme ramen. Beetje een mislukt experiment, dus. Of de volgende keer toch maar met de fiets gaan?
Als uitsmijter een foto van de zonsondergang (zo blij dat de zon schijnt):
En een foto van onze wandeling bij valavond:
Groot Begijnhof bij valavond
Mijn vriend en ik kloppen lange, lange werkdagen. Bij mij op het werk stapelen de corona-opdrachten zich op en doen we ons best om het overzicht te bewaren tussen de vele Teams-vergaderingen door. Tezelfdertijd is de supercomputer op het werk van mijn vriend gecrasht en natuurlijk is het in de huidige omstandigheden niet zo eenvoudig om wat specialisten uit een ander land naar een Zwitsers datacenter te sturen. Enfin, we vervelen ons met andere woorden niet. Integendeel, veel vrije tijd is er ons de voorbije dagen niet gegund geweest. Toch proberen we elke dag een wandeling in te lassen rond valavond. Kwestie van ons lijf toch een beetje beweging te gunnen als afwisseling voor al dat achter de computer zitten.
En wat is er mooier in Leuven dat het Groot Begijnhof bij valavond?
En als uitsmijter een fotootje van de akelig lege Grote Markt:
Een zonnige zondag in de Kruidtuin
Na de Parkabdij zaterdag, trokken mijn vriend en ik zondag naar de Kruidtuin. Kwestie van zoveel mogelijk van dit prachtig, zonnige lenteweer te profiteren, zonder de regels van de social distancing uit het oog te verliezen. Vreemd om op zo’n zonnige dag de Oude Markt over te steken zonder ook maar één terrasje te zien. Surreëel. Deze periode zal mij alleszins nog lang bijblijven. En ook: lang leve Hanami (花見)!
En als uitsmijter, een stukje oude stadsomwalling:
Een beetje schoonheid in moeilijke tijden
Ontspanning in tijden van Corona
Na drie dagen thuiswerken, was ik het eerlijk gezegd al beu. En ja, we hebben geluk dat Microsoft Teams tegenwoordig zo goed werkt, maar er gaat toch niets boven écht menselijk contact. Ik vind deelnemen aan zo’n Teams vergadering ook vermoeiender dan een normale vergadering, je moet je meer concentreren om alles goed te verstaan. En ik word ook een beetje ongelukkig van het feit dat ik de godganse dag op één plek moet blijven, gekluisterd achter mijn pc, met amper tijd voor een middagpauze. I like to be on the move.
Na drie dagen meer dan tien uur per dag gewerkt te hebben, snakten mijn vriend en ik zaterdag met andere woorden naar een beetje gezonde buitenlucht and a change of scenery. En hoera, het was frisjes, maar de zon was van de partij! We staken de sporen over en lieten het akelig lege station achter ons om langs het nieuwe Park Belle-Vue en het mooie stadskerkhof naar de Abdij van Park te wandelen. We waren duidelijk niet de enigen die van het zonnetje wilden genieten. Het was behoorlijk druk op de wandelpaden langs de vijver. Maar iedereen deed zijn best om anderhalve meter afstand van mekaar te houden. Sommigen zelfs heel letterlijk. Het is trouwens het ideale moment om sakura te spotten. Prachtig bloeiende bomen tegen gekomen.
En de prijs voor de origineelste manier om je hobby te blijven beoefenen gaat naar:
Applaus voor de zorg
Iedereen die nu elke avond applaudisseert voor de helden van de zorgsector, wil ik van harte dit artikel in De Standaard aanbevelen. Het artikel gaat namelijk dieper in op één van mijn stokpaardjes: de onderwaardering van onze maatschappij voor bepaalde essentiële beroepscategorieën. Ik begrijp uiteraard dat dit applaus bedoeld is om de zorgsector een hart onder de riem te steken, maar zou het niet wenselijker zijn om, ik zeg maar wat, verpleegkundigen en andere verzorgende beroepen een beter loon te geven? Ieder van ons zal vroeg of laat in zijn of haar leven zorg nodig hebben en allemaal vinden we dat we recht hebben op de allerbeste zorg. Waarom zorgverleners dan niet waarderen met een loon dat hun harde en emotioneel zware werk naar waarde schat? Zou dat niet beter zijn dan vuil wasgoed buiten hangen en applaudisseren?
Ik hoop alleszins dat deze crisis de ogen van onze maatschappij opent voor wat écht belangrijk is in het leven en een katalysator voor verandering kan zijn. (En ja, die arme, ondergewaardeerde leerkrachten, mogen van mij ook gerust wat meer verdienen.)
Я люблю Россию!
Omdat humor belangrijk is, zeker in deze coronatijden.
171
Dat is het aantal mails dat ik verzameld heb in het mapje ‘corona’ van mijn outlook mailbox sinds de start van de crisis. Ik heb het gevoel dat ik al dagen non-stop bezig ben met alleen maar het implementeren van maatregelen tegen corona en dat terwijl er nog genoeg andere dringende dossiers op mijn bord liggen. Alhoewel dringend, alles is natuurlijk relatief in deze tijden. Het is gewoon doodjammer dat mijn collega’s, die zo hard gewerkt hebben, al hun inspanningen nu verloren zien gaan. En ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat de huidige gederfde inkomsten nooit meer goedgemaakt kunnen worden de rest van het jaar. En wie weet hoe lang blijft deze situatie nog duren?
Maar hey, flatten the curve, baby!
Emptiness
