Party @Dumon!

Na het bijzonder fantastische feestje vorig jaar sprak ik het voornemen uit om over te vliegen vanuit Genève voor de volgende editie. Toen had ik er uiteraard nog geen vermoeden van dat mijn avontuur in Genève op een mislukking zou uitdraaien. Maar hey, Antwerpen is een pak minder ver dan Genève. 😉

Geleerd uit mijn ervaringen vorig jaar, zorgde ik dat ik een hotelkamer in Leuven gereserveerd had en nam ik de voormiddag vrijaf, kwestie van letterlijk tot ‘s middags in mijn bed te kunnen liggen. En dat bleek een uitstekende beslissing te zijn, want uiteindelijk lag ik pas rond vier uur in bed.

IMG_8389

IMG_8390

Samen met mijn collega fietste ik van het station van Leuven naar restaurant Dumon in Wakkerzeel. Lang leve mijn blue bike abonnement!

En jawel, het werd zoals verwacht een memorabele avond. Al dreigde de nakende uitschakeling van de Rode Duivels heel even roet in het eten te gooien. Je voelde de gemoedsbarometer van de aanwezigen met de minuut dalen. De gelaatsuitdrukking op het gezicht van de broer van Dries Mertens, die naast mij zat, kan ik niet anders omschrijven dan als gepijnigd. Gelukkig tartten de laatste twintig minuten van de match alle verbeelden en kwamen de Rode Duivels terug vanuit een quasi verloren positie. Goed gespeeld jongens, bedankt om de avond te redden!

IMG_8399

IMG_8400

En oja, het eten was ook lekker, al ging de meeste aandacht helaas naar dat tv-scherm om de match te volgen. 😉

En naar goede gewoonte sprong ik in het zwembad. De collega waarmee ik vorig jaar in het zwembad sprong, wilde dit jaar haar kapsel sparen, gelukkig vond ik een andere collega bereid met mij het ruime sop te kiezen. 😉

Na mijn verfrissende zwembadduik worden de herinneringen ietwat vager. We hebben gedanst, geapplaudisseerd voor mijn geweldig collega die zo mooi kan zingen en heel veel (te veel) wijn gedronken. Hoe ik erin geslaagd ben die blue bike terug in het station af te leveren, het is mij eerlijk gezegd een raadsel, maar ik zag de dag nadien bij het uitchecken van het hotel nergens een verfrommelde blue bike liggen, dus ik neem aan dat hij veilig naar zijn standplaats is terug gekeerd.

Misschien de volgende keer toch maar een taxi terug nemen. 😉

Op de fiets naar Mechelen en terug

Zondag was ik uitgenodigd op de babyborrel van het tweede zoontje van mijn ex-squashpartner. De derde keer al dat ik het genoegen had te mogen mee feesten in zaal De Kettinghe in Heffen. Er was prachtig weer voorspeld, dus besloot ik me, na mijn tochtje naar Aartselaar, aan een iets langere afstand te wagen. Gewapend met voldoende zonnecrème en water, fietste ik met mijn Blue Bike naar Mechelen. De heenweg was een beetje saai, want ik fietste het grootste stuk van de route langs de niet echt gezellige N1. Gelukkig werd ik op het einde van mijn tocht beloond met een mooi stukje fietsen langs Nete, Dijle en Zenne (het water stond erg laag, zoals jullie kunnen zien).

IMG_8370

IMG_8372

Ik had ook de combinatie van fietsen met de warmte wat onderschat, waardoor ik met een knalrood hoofd arriveerde op de babyborrel. Mijn eerste daad ter plekke was dus mij naar de toiletten spoeden om terug een iet of wat normale kleur te verkrijgen. Buiten dat voelde ik mij prima, al was ik wel blij dat ik een fietsbroekje had aangedaan.

Het concept van de babyborrel was hetzelfde als de vorige keer: frietjes met een kaaskroketje. Enkel de desserts waren vervangen door ijs. Iets waar niemand van de talrijke aanwezigen een probleem mee had. Het was er het weer voor!

IMG_8378

IMG_8380

Na afscheid genomen te hebben van de feestvierders vertrok ik voor de rit terug naar Antwerpen. Eén van de andere gasten had mij een gouden tip gegeven om op de terugweg de N1 te vermijden: ze raadde mij aan een beetje verder te fietsen langs de Beneden-Nete en in Duffel de fietsostrade langs de spoorweg naar Antwerpen te nemen. En jawel, een veel fijnere route dan die op de heenweg. Een beetje een omweg, maar veel aangenamer dan te moeten fietsen langs voorbij razende auto’s.

IMG_8383

IMG_8384

IMG_8385

Deze fietstocht smaakte alvast naar meer!

De Zomerfabriek

Deze zaterdag had ik niets gepland: ik moest mijn vuile was van veertien dagen wegwerken en dringend naar de winkel om mijn proviand aan te vullen. Het was de voorbije dagen al druk genoeg geweest dus ik keek wel uit naar een rustig dagje.

Dat was echter buiten mijn huisbazin gerekend die op de terugweg van een tweedaagse aan zee vroeg of ik geen zin had om samen te aperitieven rond een uur of vijf. Wel ja, waarom niet, eigenlijk? Van zodra ze terug was in Borgerhout bracht ik een flesje witte wijn naar beneden om samen van te genieten in de tuin (veel te warm op mijn dakterras). It was an all women affair, want haar echtgenoot zat ergens op een festival in Nederland.

Omdat we geen van beide plannen hadden, besloten we een uitstapje te maken naar de Zomerfabriek, één van de vele plekken waar je kan genieten van de Zomer van Antwerpen, vlakbij onze woonst. De kleinste van het gezelschap in de buggy en wij met z’n drietjes op stap. Het was pas een uur of zes, dus nog behoorlijk rustig. Geen probleem om een plekje in de schaduw te bemachtigen. We gingen voor Thais street food (voor amper 9 euro kan een mens niet sukkelen) en dronken daar nog een glaasje bij.

Onze anderhalf jaar oude meid bleek toch nog wat honger te hebben. Zonder schroom nestelde ze zich op mijn schoot en at ze gretig van de stukjes kip en broccoli die ik haar aanreikte. Al een geluk dat de curry helemaal niet pikant was! Ik moet zeggen dat het dochtertje van onze huisbazen echt mijn hart gestolen heeft met haar prachtige glimlach in combinatie met een pittig karaktertje. Echte girl power!

IMG_8367

Een onverwacht fijne avond!