Testrit met mijn nieuwe fiets

Deze vrijdag arriveerde mijn fiets met de post. Meteen goed voor het grootste postpakket dat ik ooit ontvangen heb. Ik vermoed dat de concierge in ons gebouw het pakket in kwestie ontvangen heeft, want het stond opeens automagically voor onze deur op het derde verdiep.

Mijn vriend was zo enthousiast dat hij de vrijdagavond meteen de fiets in mekaar zette. En ik moet toegeven, het is echt een mooie fiets. Mat zwart met een korfje vooraan om boodschappen in te doen en een handige draaiversteller (ok, ik beken, ik heb opgezocht hoe zo’n ding om de versnellingen te bedienen, heet).

Zaterdag had ik wegens Pop In Mixed geen tijd om mijn nieuwe fiets uit te proberen, maar zondagnamiddag was het schitterend fietsweer en trok ik mijn wielrennersbroek aan voor een eerste testrit. Die broek was absoluut een must om mijn weke delen te beschermen, want ik heb al een tijd niet meer gefietst. 😉

We besloten een stukje van Route 46 die helemaal rond het meer van Genève loopt, te verkennen. Het eerste stuk van de route was niet echt aangenaam, omdat we langs een grote weg moesten fietsen, niet echt de pittoreske fietsroute waarop ik had gehoopt. Vanaf Bellevue konden we de grote weg gelukkig achter ons laten. We fietsen ongeveer tot aan Versoix en vonden het toen welletjes voor een eerste testrit. More to come!

Oja, onderweg kwamen we langs de UN gebouwen alwaar een kleine groep Spanjaarden vreedzaam protesteerde tegen de onafhankelijkheid van Catalonië.

Lunch bij Saveur & Passion

Donderdagmiddag hadden mijn vriend en ik een lunchafspraak met de vriendin die ook voor het Blue Brain Project werkt. Sinds we in Genève wonen, hebben we onze restaurantbezoeken drastisch teruggeschroefd. Genève is nu eenmaal een heel dure stad en voorlopig moeten we zien rond te komen met één loon, waarvan al een flinke hap naar de veel te hoge huurprijs van ons appartementje gaat. Maar zo nu en dan een verzetje mag wel eens en lunchen is vaak de ideale manier om een restaurantje mee te pikken en de uitgaven tegelijkertijd binnen de perken te houden.

Dus spraken we af in restaurant Saveur & Passion, niet al te ver van de werkplek van mijn vriend. Voor mij was het een stevige wandeling, maar de herfstzon zet hier in Genève nog altijd haar beste beentje voor en een stevige wandeling is goed voor lijf en leden. De lunchmenu van Saveur & Passion was echt een schot in de roos. Voor slechts 18 CHF kregen we een tomatensoepje met gember en vervolgens een stevige portie vis met knolgroenten voorgeschoteld. Echt één van de betere maaltijden die ik al in Genève gegeten heb. Het gezelschap van onze vriendin zorgde daarbij voor dubbel zoveel plezier.

Na de maaltijd liep ik nog even mee naar het kantoorgebouw van mijn vriend (een indrukwekkend modern gebouw bijna volledig opgetrokken uit glas) en wierp ik een blik op de cafetaria waar hij bijna dagelijks eet. Daarna nam ik afscheid en besloot ik nog wat van het schitterende herfstweer te profiteren. Mijn wandeling bracht me via het Parc de La Perle du Lac naar de oevers van het meer van Genève. De hemel was onwezenlijk blauw en er zaten veel mensen op een bankje in het zonnetje te genieten. Ik spotte zelfs enkele zonnekloppers in zwemkledij aan de rand van het meer. En dat in oktober! Straf.

Ik laat jullie meegenieten van mijn wandeling (let op slechte kwaliteit iphone foto’s):

Hopelijk blijft deze Indian summer nog even duren.

Eerste keer: Mundo Lingo

Elke dinsdag vindt er in Genève een Mundo Lingo bijeenkomst plaats in de Ethno bar. Bedoeling van de bijeenkomsten is op een informele manier met een drankje in de hand je talen te oefenen. Het concept is simpel: je krijgt een aantal stickers met vlaggen waarmee je op je kledij kan aangeven welke talen je beheerst. Je moedertaal plak je helemaal bovenaan, daaronder plak je de taal die je het beste beheerst (na je moedertaal) en zo ga je verder het rijtje af. Vervolgens ga je op zoek naar iemand die de taal spreekt die jij wil oefenen. Bij voorkeur natuurlijk een native speaker zodat je niet mekaars fouten overneemt. 😉

De Ethno bar ligt op nog geen kwartiertje stappen van ons appartementje. Deze dinsdagavond hadden we geen plannen, dus besloten we even binnen te wippen om te kijken of het concept ons beviel. Het leek mij een beetje onnozel om met negen vlaggen rond te lopen (die klevers bleven sowieso al moeilijk hangen), dus beperkte ik mij tot mijn moedertaal, Frans, Engels, Spaans, Duits en Italiaans. Ik verwachtte ook niet echt Japanners of Koreanen tegen het lijf te lopen. Bij voorkeur wilde ik graag wat Spaans oefenen, maar we vonden niet zodadelijk aanwezigen die als moedertaal Spaans hadden. Veruit de meeste aanwezigen hadden Frans of Engels als moedertaal, een verlopen gelopen Nederlander niet meegerekend. Mijn Italiaanse vlag raakte ik al na een paar minuten kwijt, maar geen erg, veel Italianen had ik toch nog niet gespot. Het kwam er dus op neer dat ik het merendeel van de avond Frans en Engels sprak, niet echt waarvoor ik naar ginder was afgezakt, maar het was sowieso gezellig om onder de mensen te zijn.

Uiteindelijk sprak ik nog een paar zinnetjes Spaans tegen een Franstalig meisje, maar het was duidelijk dat ze al snel niet meer kon volgen. Het leukste was de ontmoeting met een Pool en een Japanner (jawel, dus toch!). Bij de Pool haalde ik de tien woorden Pools (proszę rachunek) uit de kast die ik kende, maar de Japanner was danig onder de indruk van ons Japans. Altijd leuk om te kunnen babbelen over het land van de reizende zon!

Het leven van een werkzoekende

Ondertussen ben ik net iets meer dan een maand werkloos. Ik probeer elke werkdag een sollicitatie de deur uit te krijgen, maar dat is niet altijd even gemakkelijk. In Londen had ik daar niet echt de tijd voor en er zijn ook niet altijd vacatures die me aanspreken. Ik probeer zo ruim mogelijk te solliciteren, ook als mijn profiel niet volledig voldoet aan wat gevraagd wordt. Je weet immers nooit. Een bevriend koppel ingenieurs waarschuwde me dat het wel eens meer dan zes maanden zou kunnen duren voordat ik een job zou vinden. Toen ik dat hoorde, moest ik toch even slikken. Voorlopig beperk ik me tot vacatures in Genève, maar als ik niet snel reactie krijg, ga ik mijn actieradius verruimen. Het openbaar vervoer is in Zwitserland geweldig goed en ik vind het niet erg om ‘s ochtends en trein of de bus (of allebei) te nemen. Uiteindelijk kunnen we ook nog altijd verhuizen naar een plek dichter bij het werk. ‘t Is niet dat we erg gehecht zijn aan onze huidige verblijfsplek.

Ik moet wel toegeven dat het leven als werkloze me zwaarder valt dan gedacht. Ik mis het ritme van een gewone werkdag en het sociale contact en de babbels met de collega’s. Niet dat ik niet genoeg zaken heb om me bezig te houden. Integendeel, ik heb hier nog een ellenlang lijstje liggen van artikels die ik wil schrijven voor tripadvisor over foto’s die ik nog moet verwerken. Maar zo de ganse dag op je eentje, dat begint snel tegen te steken, ondanks de mooie omgeving die als verstrooiing kan dienen. Ik besef dat ik alvast niet geschikt ben om een beroep uit te oefenen van thuis uit. Geef mij maar een landschapsbureau! 😉

Ik denk dat ik de komende dagen mijn werkomgeving ga verleggen naar een bibliotheek of zo. Kwestie van wat meer tussen de mensen te zitten. Daarvoor hebben ze laptops uitgevonden, nietwaar? 😉

Voices of reason

Zo triestig dat het tegenwoordig aan de entertainers is om de vinger op de open, etterende wonde te leggen. Waar blijven de daden van de politici na zulk een tragedie? ‘Thoughts and prayers’ helpen niet om toekomstige drama’s te voorkomen. Hoe kunnen politici die geld van de NRA aanvaarden ‘s avonds de slaap nog vatten?

Waanzin in Las Vegas

De dodelijkste schietpartij ooit in de VS. De zoveelste in een lange trieste rij. En ook nu weer zal de wapenwetgeving in de VS ter discussie gesteld worden. Maar de kans dat deze verstrengd zal worden in het huidige politiek klimaat lijkt me zo goed als onbestaande.

Mijn gedachten gaan uit naar de slachtoffers, hun vrienden en familie. En naar al degenen die fysiek ongedeerd bleven, maar getuigen waren van deze gruwel.

Wat een drama.

Les Gèants op bezoek in Genève

Dit weekend stond Genève volledig in het teken van het bezoek twee reuzinnen. Een kleine reuzin en een oma-reuzin. Yep, dezelfde die nog niet zo lang geleden wereldstad Antwerpen aandeden. 😉

Drie dagen lang konden de inwoners van Genève en omstreken genieten van dit poëtisch spektakel. En genieten heb ik alvast met volle teugen gedaan. Momenteel kunnen we hier in Genève nog steeds profiteren van een mooie nazomer. Zaterdag was even een mindere dag met vanaf de namiddag regen, maar deze zondag was mooi zacht en vorige vrijdag was het zelfs zo warm dat een mens zou denken dat de zon zich van seizoen vergist had.

Gelukkig had ik vrijdag uitgekozen om de reuzen te gaan bekijken, ervan uitgaande dat er die dag wat minder volk zou zijn. Het mooie zonnige weer had de mensen er echter blijkbaar toe aangezet om verlof te nemen of alleszins vroeger te stoppen met werken, want de mensen stonden rijen dik langs het parcours van de reuzen. Op flipflops, met mijn fototoestelrugzak op de rug en mijn fototoestel rond mijn nek baande ik me een weg door de menigte, in een poging de reuzinnen zo goed mogelijk vast leggen. Ik was duidelijk niet de enige die dit unieke schouwspel wilde capteren voor de eeuwigheid. Nog nooit zoveel smartphones tegelijkertijd de lucht zien ingaan (letterlijk, niet figuurlijk).

Het was zo warm dat het zweet gutste van de gezichten van de reuzenbegeleiders en vrijwilligers. Na la Grand-Mère bijna een ganse namiddag gevolgd te hebben, tot het mens een welverdiende siesta nam, laste ik een kleine rustpauze in op het groene gras van een parkje. Het ideale moment om wat beelden te delen met mijn instagram volgers.

Na wat uitgerust te zijn, sprak ik af met mijn vriend, zodat hij een stukje van het parcours van la Petite Gèante kon meepikken. Hij kwam rechtstreeks met de fiets van zijn werk. Na meer dan een halve dag op pad geweest te zijn, vond ik het echter welletjes en keerden we samen terug naar ons stekje om aldaar een rustige avond door te brengen.

Yet Another Blog

Life on my side