Food week

Na de food day, nu ook de food week. ‘t Was echt wel erg deze week en dan te bedenken dat er elders op deze aardbol mensen honger lijden. Decadentie ten top:
– zaterdag Indisch met L en D (veel en lekker);
– maandag teppanyaki met de broer en zus van mijn vriend (zeven gangen, dat zegt genoeg);
– woensdag een stevige boerenmaaltijd in Bokrijk;
– en gisteren een uitgebreide diner in de Earth Shake met de collega’s (partners inbegrepen) van mijn vriend.

Dit weekend ga ik een beetje vasten en kuisen (naar het schijnt verbrandt dat calorieën), denk ik zo.

Business in Bokrijk

Vergeet die poepsjieke hotels met de blitse (en dure) vergaderzalen, het kasteel van Bokrijk is de nieuwe place-to-be voor al uw vergaderingen. Gisteren heb ik er de kick-off meegemaakt van een groot project met meerdere partners. Origineel, toch wel.

Ik kan er niets aan doen, maar Bokrijk maakt in mij een zekere weemoed naar mijn onbezorgde jeugd los. Uren heb ik daar doorgebracht in de speeltuin en het openluchtmuseum. Mijn favorieten waren: de klimtouwen (in de speeltuin), dat kleine lemen huisje met de aangestampte aarde als vloer en de boomstam al eettafel (ik had altijd medelijden met de mensen die in dat donker hol geleefd hadden), de windmolens en de mandenvlechter. Elk jaar gingen we meerdere keren naar Bokrijk. En altijd gingen we kijken of de windmolen uit ons dorp al heropbouwd was. Meer dan tien jaar hebben we daar op moeten wachten.

En nu zat ik in datzelfde Bokrijk te luisteren naar een hoop hippe IT-termen, web 2.0 was er niks tegen. Na de voorstelling van het project en de eerste afspraken, volgde het diner: degelijke boerenkost op zijn Limburgs, voorafgegaan door een jenevertje (aja). En om elkaar nog wat beter te leren kennen, volgde daarna nog een “event”. Ik had al zo’n vermoeden wat dit “event” zou zijn en dit vermoeden klopte als een bus.

Na de maaltijd kropen al die IT’ers samen in een treintje om zich het verhaal van de dwaallichtjes en de alvermannen te laten vertellen. En zelfs al kon ik het verhaal nog bijna woordelijk navertellen, ik heb er toch van genoten.

Een fijne namiddag/avond.

BlogMeet Leuven komt dichterbij

Gisteren hebben Goya, Karel, Bruno en ikzelf nog wat “vergaderd” (of toch gedaan alsof) over de komende BlogMeet in Leuven. Jaja, mensen, 3 maart 2007 komt met rasse schreden naderbij. Op zondag 25 februari worden de inschrijvingen voor dit schitterende event afgesloten door (dixit Karel) “de onverbiddelijke, strenge en onmeedogenloze yab“. Nota: streng en onverbiddelijk ben ik misschien, maar onmeedogenloos, da’s toch lichtelijk overdreven. 😉

Dus last minute beslissers, twijfel niet langer, schrijf je snel in! En mag ik ook vragen dat mensen die al ingeschreven zijn, maar door omstandigheden (omdat ze in het ziekenhuis liggen of zo, andere excuses zijn niet geldig) toch niet kunnen komen, zich verwijderen van de lijst?

Druk weekend

Het was zelfs zo druk dat ik amper (amper) merkte dat we nog altijd geen internet hebben op ons appartement.

Een overzichtje in vogelvlucht:
– Vrijdagavond zijn we naar een fijn verjaardagsfeestje geweest. Een toffe locatie in het Gentse, een overvloed aan lekkere hapjes, nieuwe mensen leren kennen en oude bekenden weergezien. Meer moet dat niet zijn. Wel jammer dat we zo vroeg naar huis moesten wegens Italiaanse les de dag nadien.
– Italiaanse les, een vast ritueel op zaterdagochtend.
– Heel de zaterdagnamiddag gewinkeld in de Ikea (Vermoeiend met een hoofdletter, ik snap niet dat er mensen zijn die daar een gezinsuitstapje van maken);
– ‘s Avonds iets gaan eten met vrienden in de Himalaya (níet de berg) en een eerste bloemetje gekregen voor ons nieuwe appartement. Benieuwd hoe lang dat plantje zal blijven leven;
– Zondagochtend naar mijn ouders in het verre Limburg om de microgolf en nog wat kleren op te halen;
– Zondagmiddag gegeten bij de ouders van mijn vriend in alweer een andere provincie;
– ‘s Namiddags een slaapkamer en een eettafel met bijhorende stoelen gekocht. Nu is het afwachten wanneer ze geleverd zullen worden;
– ‘s Avonds nog wat gekuist in ons appartement. It never ends;
– Gaan squashen;
– De avond afgesloten met een lekker warm bad en toen was het weekend voorbij.

Een lichtgevende verrassing

Vrijdag ben ik na het werk nog snel, snel dekbedovertrekken voor ons nieuwe bed gaan kopen. We hadden al een stijlvol zwart-wit exemplaar, dus tijd voor iets fleurigers. Afwisseling moet er zijn. Ik vond een leuke overtrek van Benetton, rood met oranje en witte stippen (bijna een vliegenzwam). Gisterenavond kropen we voor het eerst onder onze nieuwe overtrek. En wat bleek toen we het licht uitdeden? De witte stipjes geven licht in het donker. Net of we tussen allemaal kleine sterretjes slapen. Romantisch. :-)