http://www.wegmetdegevelkerstman.be
Update: Nu ook in de Standaard.
http://www.wegmetdegevelkerstman.be
Update: Nu ook in de Standaard.
Jaja, ondanks de nog-niet-volledig-verteerde drank en het overduidelijke slaapgebrek ben ik deze ochtend met het goeie been uit bed gestapt. En daar heeft deze schitterende dag zeker iets mee te maken. Een prachtige zonsopgang, de maansikkel die eerst helder en daarna langzaam vervagend in de hemel stond, het rozeviolet van de hemel dat het zwart van het nacht verdrong, de koude ochtend die de belofte van vorst inhield, mijn vriendje die mij met de auto aan het station afzette zodat ik voor een keertje niet op een overvolle bus moest staan puffen, de werken aan het station van Leuven die ik uitgebreid kon bestuderen omdat ik nog tijd zat had om mijn trein te halen (ik ben dol op bouwwerven, ik kan geen werf voorbij lopen zonder even te stoppen), het metrokrantje dat een extra kerstmisspecial bevatte (ok, ik geef toe, ik ben stiekem dol op heel dat melige gedoe rond kerstmis), zelfs mijn koffiekoek van de Panos smaakte me goed.
A beautiful day indeed.
En één lichtelijk aangeschoten yab. Da’s de balans van gisterenavond. Met dank aan het team van de Earth Shake dat weer maar eens voor een voortreffelijke maaltijd en bijhorende omkadering gezorgd heeft. ‘t Was lekker, ‘t was plezant en ‘t is zelfs nog gelukt die ene persoon erbij te wringen die een kwartier (!!) voor de start van het diner belde met de vraag of hij (please, please) ook nog kon afkomen.
Mensen toch, zoveel heisa om een stom tv-programma. Zijn er misschien geen belangrijkere dingen om de kranten mee vol te schrijven dan een verkeerd uitgevallen grap? De miserie in de derdewereldlanden, de dagelijkse stroom doden in Irak, de opwarming van de aarde, eremoorden, de onderdrukking van de vrouw,… Goh, ik zeg maar wat?
D’r hangt al de hele ochtend een helicopter boven hartje Brussel te brommen. De voorbode van op handen zijnde onlusten in de hoofdstad van dit verscheurde landje? 😉
Deze middag werd er in ons bedrijfsrestaurant de kerstmenu geserveerd. Een menu voor bijzonder weinig geld bestaande uit een voorgerechtje, hoofdgerecht en dessert. Een uitgelezen gelegenheid om te socializen met de collega’s. Want samen eten en lachen, dat bevordert te sfeer. Heel leuk allemaal, ware het niet dat ik vanavond een uitgebreide diner organiseer voor de oud-medewerkers van mijn studentenvereniging. En dat betekent niet alleen veeeel eten, maar ook veeeel drinken.
‘k Zal morgen maar een dagje vasten ter compensatie, zeker?
We zijn nog steeds niet verhuisd naar ons al-niet-meer-zo-nieuwe appartement. Zoals het er nu uitziet kunnen we binnenkort de mijlpaal al één jaar NIET in ons appartement vieren. Hoera!
Ik zit in mijn onhandige periode, de laatste tijd. En dat is eraan te zien. Mijn benen en armen worden ontsierd door blauwe plekken. Niet sexy. Ik ben verschrikkelijk blauweplekgevoelig. Mijn bloed stolt wat trager dan bij de gemiddelde mens waardoor een klein stootje al genoeg is om een prachtige blauw-paars-groen-gele verkleuring op te leveren. En met al die kasten, stoelen en bureaus die zomaar in mijn weg lopen… Tja.
Jaja, vanavond een historisch moment meegemaakt: ik kende de danspasjes van de Club Swing zowaar beter dan de juffrouw! (De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat het hier om een reserverjuffrouw ging, die niet genoeg tijd had om de pasjes in te studeren.) Maar toch!
Gisteren ben ik op bezoek geweest bij vriendin M die twee weken geleden bevallen is van een wolk van een zoon. Als ik niet met eigen ogen de zwangere buik van M (en het resultaat) had mogen aanschouwen, dan zou ik nooit geloofd hebben dat ze ooit zwanger geweest was. Geen spoor meer van een buikje. Alles weer strak en in model. Ze was zo mogelijk nog slanker dan voor de bevalling. Jawadde. Ongelooflijk.