Ik had deze middag een afspraak in de gebouwen van de KULeuven, klokslag 13.00u, het moment waarop alle lessen eindigen en de aula’s leegstromen. Ik moest me een weg banen tegen een stroom vrolijk kwebbelende studenten in. En ja, die steek van jaloezie is nog steeds aanwezig, zij het minder heftig dan vroeger. Wat ik het allermeest mis van mijn studententijd is de vrijheid om te doen en laten wat je wil. Hoe anders is mijn leven nu, geregisseerd door een strakke agenda en hopen werk. Zucht.
studeren
Excuses, excuses
Hoe het komt dat ik volgend jaar nog een paar vakjes opnieuw zal mogen doen:
– Voltijds werken en voltijds studeren combineren, ‘t is niet gemakkelijk.
– Het was niet zo’n goed blokjaar. Eerst vijf maanden tegen mijn goesting bij nonkel K gewoond, daarna de verhuis naar ons appartement en de bijhorende rompslomp. (Nonkel K, als u dit ooit leest, bedankt om ons uit de nood te helpen, echt dat werd zwaar geapprecieerd.)
– We liggen nog steeds overhoop met de bouwfirma. U mag dit interpreteren als: we zijn nog steeds aan het onderhandelen over de schadevergoeding.
– Zoveel jaren afwisselend werken en studeren zonder er eens écht tussenuit te zijn, dat weegt op een mens.
– Er zaten een paar vakken tussen waarvoor ik mij echt niet kon opladen. (Lees: die ik geweldig saai vond.)
Les excuses sont faits pour s’en servir. Maar als ik helemaal eerlijk ben met mezelf is dit de enige echte reden:
– Ik had geen goesting om te blokken.
Saai
Dat is de beknopte samenvatting van mijn leven op dit moment. Maar goed, er liggen betere tijden in het vooruitschiet. Gewoon even doorbijten en vooral niet zeuren.
Bijna weekend
En ik heb er hoegenaamd geen zin in, want het wordt een weekend vol met saaie cursussen. En ik kan mezelf niet troosten met de wetenschap dat het voor de laatste keer is, want ik ga een aantal examens doorschuiven naar volgend jaar. Stupid me, zo dicht bij de finish en dan opeens overmand worden door een totaal gebrek aan motivatie. Nuja, de vrijstellingen die ik al op zak heb, kan niemand me nog afpakken. Als alles volgens plan verloopt, heb ik volgend jaar nog maar een paar vakken.
Hopelijk valt er morgen ergens een gigantische berg motivatie uit de lucht. Ik heb verdorie mijn verlof al die jaren niet voor niks opgeofferd.
Met dank aan de Standaard
Eindelijk een goeie reden waarom ik al die verlofdagen opoffer aan een tweede universitair diploma waar ik hoogstwaarschijnlijk toch niks mee zal doen.
Elk extra jaar dat een vrouw gestudeerd heeft, verhoogt aanzienlijk de levensvreugde van haar echtgenoot.
Niet dat we getrouwd zijn, maar ik twijfel er niet aan dat het bovenstaande ook opgaat voor feitelijk samenwonenden. 😉
Motivatie
Iemand een emmertje of twee op overschot?
Squash
Vanavond ben ik met ons vaste groepje gaan squashen. Dat was er in 2007 nog niet van gekomen met al dat gefeest en die examens en zo. Het squashen verliep voor allevier wat stroef. Wat niet verwonderlijk is na zo lang stilgezeten te hebben.
We hadden trouwens een interessant gesprek in de squashpauze. Het ging over het studentenleven en dat je dat na verloop van tijd toch wel wat beu wordt. “Er is een tijd voor alles,” formuleerde vriendin M het. Misschien heeft ze wel gelijk. Misschien heb ik het studentenleven nooit echt kunnen loslaten omdat ik na mijn eerste diploma op een flatje tussen de studenten ben blijven wonen en omdat ik, tja, nog steeds studeer. Het feit dat mijn vriend en ik geen plek voor onszelf hebben, zal daar ook wel wat mee te maken hebben.
Misschien heb ikzelf nog steeds heimwee naar het studentenleven omdat ik mijn draai in het werkleven niet goed gevonden heb en ik geen duidelijk toekomstperspectief voor mezelf heb uitgetekend. Ik wil alles en dan liefst nog tegelijk. Dat is niet mogelijk en het onmogelijke willen bereiken heeft nog nooit iemand gelukkig gemaakt. Dus moet ik stoppen met achteruitkijken en mijn blik proberen te fixeren op één vast punt voor mij.
Eerste doel: dit jaar mijn tweede diploma behalen. Ik ben niet zo goed bezig, dat besef ik. Ik heb een beetje last om mezelf te motiveren voor het studeren. Tweede doel: na het behalen van dat diploma eens heel hard en heel diep nadenken over waar ik mijn prioriteiten wil leggen.
"Eventjes maar, want ik moet nog blokken…"
Dat waren mijn gevleugelde woorden toen ik gisteren vertrok naar het nieuwjaarsfeestje van een kameraad. En toen was het gezelschap veel te interessant en de mojito’s te lekker en er waren zelfs pannenkoeken. En dus was ik veel te laat thuis. Feesten is nu eenmaal plezanter dan blokken. Ik heb geen karakter.
Niet grappig
Weten jullie wat écht niet grappig is? De dag voor een examen tot de conclusie komen dat je naast de cursus van 1000 bladzijden (ok, ik overdrijf, het zijn er eigenlijk maar 930) ook nog eens een verplicht boek moest lezen. En dat over dat verplichte boek een essayvraag op het examen komt. Jah, dat is toch echt wel niet grappig.
En zo blijkt dat naar de lessen gaan, soms toch ook zijn voordelen kan hebben.
Lichtpuntje tijdens het blokken
Er zit op nog geen twintig centimeter afstand van mij iemand op wie ik al mijn frustraties kan uitwerken.
Mijn vriendje is een heilige. U mag hem uw oprechte medeleven in de commentaren betuigen.