studentenvereniging

Reünie!

Trouwe lezers weten waarschijnlijk dat ik tijdens mijn studententijd en ook nog een paar jaar nadien in een studentenvereniging gezeten heb. Niet zo’n vereniging die enkel als excuus dient om samen op de lappen te gaan, maar een echte serieuze vereniging met een missie en een dienstenaanbod voor onze leden. Heel fijn en leerrijk en ik moet eerlijk toegeven dat ik het na mijn studententijd erg moeilijk had om afscheid te nemen. Maar goed, ik slaagde er uiteindelijk toch in los te laten en de fakkel door te geven aan de jongere generatie.

Het doet me dan ook enorm veel plezier dat de traditie van het jaarlijkse alumni-etenje die ik eigenhandig in het leven geroepen heb, door de nieuwe lichting wordt verder gezet. Mijn vriend en ik hebben tot nu toe nog geen enkele editie van dit etentje overgeslagen. Ook nu donderdag was het in Brasserie 500 een aangenaam weerzien met de oudgedienden en een prettige kennismaking met de jonge veulens.

Herinneringen werden opgehaald en plannen gesmeed voor de viering van het twintigjarige bestaan volgend jaar. Ik heb echt zin om hieraan mee te werken, for old times sake. En omdat het me altijd blij maakt te merken dat deze jonge mensen zich ergens voor de volle honderd procent voor willen inzetten, want soms heb ik het gevoel dat je jeugd niet meer zo geëngageerd is als vroeger.

Benieuwd wat de brainstorm voor de viering van het twintigjarige bestaan zal opleveren.

24u

We zijn vanavond dat toch even langs de 24-urenloop geweest. En neen, ik heb geen rondje gelopen, maar mijn neus heeft er zeker tien gelopen. En dat zonder doping! Onze spionnen ter plaatse vertelden ons dat het een rimpelloze editie was. Het telsysteem werkte zonder problemen, een kleine kortsluiting daargelaten, de site is niet down gegaan, er waren enkel wat problemen met de applet. Fijn, maar ook een beetje saai. Rampscenario’s zijn nu eenmaal spannender om te aanhoren.

Voor het parcours had men dit jaar teruggegrepen naar de oude vertrouwde formule: de lopers lopen op het asfaltbaantje rond de piste en de standjes van de ploegen staan verspreid langs het parcours. Heel raar om mensen tegen het lijf te lopen die niet eens wisten dat de opstelling waarbij alle standjes op het grote plein stonden en de lopers op de piste liepen de uitzondering was en de verspreiding van de standjes langs het parcours de regel. Jaja, de kloof tussen mij en de huidige generatie studenten wordt steeds groter.

Mijn vriend en ik hebben het ganse parcours verkend, maar de sfeer zat er niet (meer) in. Niet ongewoon, want het hoogtepunt van de 24-urenloop is op de avond/nacht van de eerste dag. Op het einde van 24 uur rondjes lopen, ligt alles vol met afval, zijn de lopers moe en de mensen die de eet- en drinkstandjes bemannen al aan het opruimen. Alles baadt in een triest sfeertje dat doet denken aan de dag na een geweldig feestje. Komt daar nog eens bij dat mijn voeten het na anderhalf uur behoorlijk koud begonnen krijgen.

Enfin, ik ben een beetje verkouden, dat niet zo goed voelen, zal ook wel daarmee te maken hebben. Toch wil ik iedereen die zich inzet voor de 24-urenloop proficiat wensen. ‘t Is elk jaar weer een enorme organisatie. Dikke schouderklop.

Het einde van een tijdperk

Gisteren heb ik voor de allerlaatste keer vergaderd samen met de andere leden van mijn (ex-)studentenvereniging. Gezellig buiten op een bankje in het park voor het Arenbergkasteel. Ik heb iedereen bedankt voor de fijne tijd en als er vragen of problemen zijn, mogen ze natuurlijk altijd bij mij aankloppen. Na de vergadering zijn we nog iets gaan drinken op een terrasje, genietend van de zachte avond. Een waardige afsluiter van bijna acht jaar (wow, zo lang?) inzet. Ik mag mij nu officieel alumnus noemen.

Ik had verwacht dat het afscheid mij zwaarder zou vallen, maar het deed me niet zoveel. Ik was het laatste jaar toch al aan het uitbollen en het werd tijd om de fakkel door te geven aan de jongere generatie. Als alles een beetje goed gaat, is dit ook mijn laatste jaar als student. Misschien komt het door het feit dat we nu eindelijk onze eigen stek hebben, want ik heb het gevoel dat er een nieuw tijdperk in mijn leven is aangebroken. De heimwee naar het studentenleven is ook veel minder fel dan vroeger. Niets duurt voor eeuwig, al zouden we dat soms wel willen.

Tijd om iets nieuws te zoeken om mij voor te engageren. Er staan nog zoveel dingen op mijn TODO-lijstje, dus dat kan geen probleem zijn.