quiches

Eerste Hulp bij Quicheoverschot

Wat doet een mens met een gigantisch quiche-overschot? Simpel! Vrienden optrommelen om ons te helpen de resterende quiches soldaat te maken. Wij hadden al eens eerder van hun diensten gebruikt gemaakt, dus wij wisten dat het quiche-liefhebbers waren. Gelukkig hadden deze maandagavond niets op het programma staan, omdat het wegens de krokusvakantie geen salsales was.

Tot mijn grote verbazing slaagden we er vrijwel moeiteloos in met z’n vieren het ganse overschot weg te werken (of ‘t moet zijn dat zwangere vrouwen toch echt voor twee eten). Het was alleszins een supergezellige avond waarbij we konden bijpraten over de nieuwe job van onze vriend en samen genoten van een lekker glaasje witte wijn (don’t worry, de zwanger vrouw hield het braaf bij de non-alcoholische dranken) en de overschot van de taart.

Heel fijne en relaxte avond!

Valentine, the day after

Het contrast met onze rustige Valentijn gisteren kon amper groter zijn. Vandaag hadden we de familie van mijn vriend op bezoek. In totaal waren we met acht volwassenen en vijf kinderen. Een hele bende om rond de tafel te hebben in ons appartementje. Gelukkig hadden onze gasten twee plastieken picknicktafeltjes bij waaraan de kinderen konden eten.

Omdat wij het (zoals gewoonlijk) niet zagen zitten om voor zo’n grote groep te koken (who am I kidding here, ik kan me de laatste keer dat we nog effectief gekookt hebben zelfs niet meer voor de geest halen), plaatsten we een bestelling bij wat ondertussen onze hofleverancier geworden is: Convento Food. Ik wilde eens een keertje iets anders proberen dan de gehaktballen, dus gingen we voor de quiches. Een quiche lorraine, een quiche met bospaddenstoelen, ricotta en rucola, een quiche met verse zalm, rucola, huisgemaakte pesto en kerstomaatjes en een quiche met forel. Als bijgerecht bij de quiches bestelden we bloemkoolsalade en aardappelsalade met gerookte forel. Voor de aperitiefhapjes gingen we langs bij De Walvis.

Iets zouden die kinderen toch wel lusten? Enfin ja, een hele hoop chips later bleek er van de vijf kinderen maar één quiche-liefhebber te zijn. De rest lieten hun stukje zowat onaangeroerd. Ik was als kind blijkbaar een erg avontuurlijke eter, want zulk lekker eten zou ik niet aan mijn neus voorbij hebben laten gaan. Gelukkig konden de volwassenen de quiches wél smaken. Resultaat: een vrij aanzienlijk quiche-overschot van anderhalve quiche en heel veel bloemkool- en aardappelsalade. Al een geluk dat de chocoladetaart en citroentaart wel heel vlotjes binnen gingen bij het jonge volkje.

Dat jonge volkje amuseerde zich trouwens te pletter: springen op ons bed, al de knuffels uit de boekenkast halen, de windmolentjes op ons terras honderd keer verpotten en met hun vingers in de zwarte potaarde zitten, duizend tekeningen en knipsels maken die een spoor van gekleurd papier en plakband doorheen gans ons appartement achter lieten. Ze vonden het geweldig. De buren die door de openstaande balkondeuren konden meeluisteren (opeens leek het wel lente, wat een prachtig weertje!) naar al het gejoel waarschijnlijk iets minder.

Ons appartement zag er na dit bezoekje dan ook uit als een ware puinhoop. En mijn vriend had nog zo zijn best gedaan om alles te kuisen, kwestie van indruk te maken op zijn mama. 😉 Aan die steen zullen we ons alvast geen tweede keer meer stoten. De volgende keer mogen de kinderen op een vuile vloer spelen!

Het verhaal van de negen quiches

Zaterdag was een drukke dag. ‘s Ochtends met kleine oogjes naar de fotografiecursus, alwaar we voor het eerst met studiolampen portretten mochten maken. Na de les werd ik opgehaald door mijn vriendje om op mijn nuchtere maag snel snel boodschappen te doen in de Delhaize. De boodschappen op ons appartement afgedropt, snel snel sushi-uit-de-Delhaize gegeten en hup, op weg naar Lille-in-de-buurt-van-Herentals voor een babyfeestje. Jaja, onze vrienden E en T zijn met z’n drieën vertrokken en met z’n vieren teruggekomen uit Australië. Omdat dit de eerste keer was dat we de kans kregen hun prachtige dochter te bewonderen, konden we niet wegblijven, zelfs al kwam de uitnodiging een beetje ongelegen.

Jammer genoeg konden we maar een dik uur blijven op het babyfeestje en waren we in totaal door files en ongevallen langer onderweg dan dat we effectief op het feestje waren. De reden van ons vroege vertrek was simpel: we kregen bezoek van Joke, Vincent, Peter en Lynn en voor zulk gezelschap doet een mens al eens extra moeite om het appartement een beetje toonbaar te maken.

Gelukkig waren onze gasten een beetje te laat, want we waren pas een drie kwartier voor het afgesproken thuis en er was nog veel opruimwerk. We hadden voor een supereenvoudig menu gekozen van het type: schuif mij in de micro- of andere oven en wacht tot ik klaar ben. Als voorgerechtje wat diepgevroren hapjes (yakitori, tempura en bladerdeeggebakjes) en als hoofdgerecht quiche van de markt in de Brusselsestraat. Negen quiches staken er in onze frigo en daarmee is de link met de titel meteen duidelijk. Ik vond negen quiches te veel voor zes personen, mijn vriend dacht daar anders over. Na een hele discussie heb ik hem dan maar zijn zin laten doen, onder het motto, beter te veel dan te weinig. Met als resultaat dat er zaterdagnacht nog vijf quiches overschoten. 😉 Gelukkig hadden we op tijd aangekondigd dat er nog dessert was, want het zou zonde zijn als onze gasten niet van de chocoladefondue hadden kunnen smullen.

Hoe we van die overtollige quiches afgeraakt zijn, horen jullie later wel.