Laatste dag op Ilha de Faro – 20 augustus 2022

Goed nieuws: het bed in Wax hostel is beter dan de vorige hostel, maar toch nog niet ideaal. Echt laten we gewoon collectief alle bedden met veren afschaffen.

Wij hebben een kamer met ontbijt, maar blijkt dat we pas vanaf 10u kunnen ontbijten in Wax restaurant. Serieus, ik welke wereld is dat normaal? Ik slaap al eens graag uit, dat is waar, maar op reis wil je toch optimaal gebruik maken van je dag? Enfin ja, niks aan te doen. Een ochtendwandeling it is. We wandelen naar het minder commerciële deel van het eiland, waar de inwoners in kleine sjofele huisjes wonen. Het is duidelijk dat de mensen het hier niet breed hebben, maar bijna aan elke woonst wappert trots de Portugese vlag, hoe krakkemikkig ook.

Rond 9.45u staan we met rammelende magen opnieuw bij Wax restaurant. Na dit vriendelijk gevraagd te hebben, mogen we dan toch plaats nemen op het terras, zelfs al zijn ze officieel nog niet open. Fijn dat we ditmaal wel kunnen genieten van uitzicht op strand en zee. Uiteindelijk staat ons ontbijt pas om 10.34u voor onze neus. En ja, de trend zet zich verder: dit is echt het minste ontbijt van gans de reis: geen fruit, geen yoghurt, enkel een paar sneden toast en een zeer bleke croissant. Gelukkig was er het mooie uitzicht om ons te troosten.

Bij navraag bij de bediening blijkt het volledig onmogelijk te zijn om een roereitje of iets dergelijks te bestellen, zelfs niet als we duidelijk maken dat we het geen probleem vinden om daarvoor bij te betalen. Onvoorstelbaar toch wel. Ik wou graag een supplement betalen voor een English breakfast, maar ook dat was niet mogelijk. Ik bestel dan maar een warme chocomelk, die bijna op vloeibare chocoladepudding lijkt. De opkikker die ik nodig had. Continue reading →

Catamaran varen in Lagos – 18 augustus 2021

Na al die cocktails van gisteren zijn we iets langer in bed blijven liggen. Wat we ons meteen al beklagen, want wanneer we bij het ontbijt aankomen is er geen plek meer voor ons aan de gemeenschappelijke ontbijttafel. Gelukkig kunnen we na een kwartier wachten onze voeten onder tafel schuiven. Het ontbijt is erg simpel, maar dat deert niet. Casa Maré is één van de goedkoopste overnachtingsplekken van onze trip.

De voormiddag is ondertussen al stevig gevorderd en we besluiten een kijkje te nemen in de kleine haven van Sagres. Een aantal vissersschepen zijn terug van de visvangst en we zien hoe de havenarbeiders vissen kuisen en voor de verkoop klaarmaken, omgeven door een wolk van ontelbare meeuwen.

We wandelen de vrij lelijke betonnen pier af tot het einde en wandelen dan helemaal rond het kleine haventje naar een klein strandje om even onze voeten in het water te steken. We zorgen dat we stip om 12u terug zijn bij het havengebouw om te lunchen bij A Sereia (de tip die de Portugees mij gisteren in de cocktailbar had gegeven). Het eten is heel simpel: inktvis (geen octopus!) voor mij, tonijn voor mijn vriend en daarbij aardappelen en sla, maar de heerlijk verse inktvis, eenvoudig bereid met wat olie, peper en zout op de gril, was om duimen en vingers af te likken.

Aangezien we nu echt wel alles gezien hebben wat er te zien valt in Sagres, wandelen mijn vriend en ik naar de auto en rijden we naar Lagos, een half uurtje verwijderd van Sagres. Onderweg in de wagen boek ik via getyourguide een tocht met een catamaran om 15.45u.

Lagos is toeristisch duidelijk meer in trek dan Sagres, want het is er enorm druk. Gelukkig vinden we een ruime ondergrondse parkeergarage waar we onze auto zonder zorgen kunnen achterlaten.

We wandelen doorheen de kleine, gezellige straatjes van Lagos waar de toeristische winkels en restaurants zich verdringen en om onze aandacht smeken. Tijdens onze wandeling komen we langs Igreja de Santo António, te bezoeken voor een paar euro. Daar kan een mens niet voor sukkelen, he. En amai, wat een fenomenale barokke kerk. Elke vierkante centimeter is versierd met verguldsel, schilder- en beeldhouwwerk. De vriendelijke dame die toezicht houdt in de kerk is graag bereid een extra woordje uitleg te geven. Volgens haar telt de kerk in totaal meer dan 300 engelen. We geloven haar op haar woord, want we hebben geen zin om ze allemaal te tellen. Spijtig genoeg is fotograferen niet toegelaten en zal het beeld van deze pracht langzaamaan vervagen in ons geheugen.

Continue reading →

Van Monchique naar Sagres – 17 augustus 2021

Genoten van ons laatste ontbijtje op de boerderij. Deze keer liet de boer ons een blauwe tomaat proeven. Lekker!

Vandaag rijden we opnieuw richting kust, bestemming Sagres met een korte tussenstop in Vila do Bispo. Onderweg zien we op verschillende plaatsen sporen van bosbranden. Kan ook moeilijk anders met deze temperaturen.

Ons tussenstopje in Vila do Bispo loopt af met een sisser: het mooie kerkje waar onze reisgids zo lovend over sprak, is gesloten. Ach ja, dan maar verder naar Sagres, waar we uiteraard te vroeg aankomen om te kunnen inchecken. We laten we onze valiezen achter bij onze vriendelijke gastvrouw in Casa Maré en rijden meteen verder naar ons eerste strand van Sagres: Prainha das Poças. Sagres is immers bekend om de mooie stranden met stevige golven, een surfersparadijs, dus. Al laten de golven op Prainha das Poças het wat afweten vandaag.

Aan het gerommel van onze magen te horen, is het tijd om op zoek te gaan naar een plek om middag te eten. Op goed geluk komen we in de Portugese versie van de Wasbar terecht: Laundry Lounge Sagres is een hippe plek met internationale uitstraling en lekkere caipirinha. En ja, het stikt er van de bruingebrande surfers die er hun was komen doen. Niet dat je mij hoort klagen. 😉

Na het middagmaal rijden we verder naar Cabo de São Vicente. En amai, we worden letterlijk én figuurlijk van onze sokken geblazen. Door de stevige wind die er staat, maar ook door het prachtige uitzicht vanaf de 60 m hoge kliffen. Cabo de São Vicente is het meest zuidwestelijke punt van het vasteland van Europa. We voelen voluit de kracht van de Atlantische oceaan die zich uitstrekt zover we kunnen zien. Deze plek heeft een geschiedenis die helemaal teruggaat tot in het Neolithische tijdperk. Sinds de 15de eeuw is deze kaap een belangrijk oriëntatiepunt voor schepen en de huidige vuurtoren zou met zijn bereik van 95 km de beste van Europa zijn. We hebben echt het gevoel dat dit het einde van de wereld is. Indrukwekkende plek.

Continue reading →

Monchique – 16 augustus 2021

Opgestaan met de hallucinante taferelen op de luchthaven van Kaboel. Arm Afghanistan dat opnieuw in de klauwen de Taliban is terecht gekomen. Ik maak me geen illusies wat dit betekent voor de rechten van Afghaanse vrouwen en meisjes…

Mijn vriend en ik genieten samen van het ontbijt in de gezellig ontbijtruimte van onze boerderij. Het ontbijt is vrij simpel, maar bereid met verse producten van de boerderij (dat fruit, met bonuspunten voor die heerlijk vijgen!). De boer is duidelijk trots op de vruchten van zijn arbeid en biedt ons een zelfgekweekt minibanaantje en een passievrucht aan om te proeven. Ook de zelfgemaakte yoghurt valt in de smaak.

Gelukkig is het vandaag iets minder warm als gisteren, dus besluiten we ons aan een wandeling te wagen. We rijden naar de Tourist Information in het centrum van Monchique, vlakbij een prachtige ondergrondse parking, die om de één of andere onduidelijke reden niet toegankelijk is. Het kost ons redelijk wat tijd en geduld om elders een parkeerplaats te vinden. Monchique heeft duidelijk een parkeerprobleem. Uiteindelijk parkeren we een stuk verder bij de helihaven van het ziekenhuis en wandelden we van daaruit te voet terug naar de Tourist Information.

Het aanbod aan wandelingen in de buurt valt iet of wat tegen. Uiteindelijk kiezen mijn vriend en ik voor een wandeling van 6,8 km rond de berg Fóia. Dat moet te doen zijn bij deze warme temperaturen. De wandeling start op de parking bovenop de berg waar we gisteren ook al waren. Na onze wagen geparkeerd te hebben op de grote parking, beginnen we meteen aan de wandeling want doordat we meer tijd verloren hebben in Monchique dan gepland, is het ondertussen al twaalf uur gepasseerd.

Continue reading →

Carvoeiro, Ferragudo en Monchique – 15 augustus 2021

Vandaag verzorgt een andere dame het ontbijt in Villa Rio Guesthouse Suites en amai, wat een wereld van verschil! Hoe vlot en efficiënt! Het contract met de voorbije dagen is groot. We krijgen zelfs een portie roereieren! Een waardige afsluiter van ons verblijf in Portimão.

Vandaag rijden we van Portimão naar Monchique in het binnenland. Ik had oorspronkelijk gepland om in Monchique een stevige wandeling van een kilometer of twintig te maken, maar met voorspelde temperaturen van meer dan 40 graden, lijkt dit niet zo’n goed idee. Mijn vriend en ik hebben niet veel zin om een zonneslag op te lopen.

We passen onze plannen aan en besluiten naar Carvoeiro te rijden. Het lijkt ons verstandiger om in deze hete temperaturen de verfrissing van een zeebriesje op te zoeken. We pakken onze valiezen en laten deze achter in het Guesthouse.

Het is even zoeken naar een parkeerplekje, maar uiteindelijk vinden we een mooie plek, vlakbij de kliffen van Carvoeiro. Via trappen kan je afdalen naar een door de zee uitgehold ‘zwembad’. Het is er behoorlijk druk en we zijn niet voorzien op een zwempartij, dus klauteren we verder over de rotsen. De grillige rotsformaties zijn erg fotogeniek en op sommige plekken zijn er zelfs tunnels in de rotsen. Ik beklaag me wel dat ik mijn flipflops niet verwisseld heb voor wandelschoenen, want flipflopvriendelijk is deze klauterpartij niet bepaald.

Continue reading →

Alvor en boottocht naar Benagil – 14 augustus 2021

Ook vandaag zijn we weer als eerste aan het ontbijt. We proberen zo vroeg mogelijk te eten om de hitte voor te zijn, zodat we net als gisteren in de voormiddag een wandeling kunnen maken en dan in de namiddag wat kunnen ontspannen.

Vandaag staat een wandeling in het natuurgebied Alvor op het programma. We rijden opnieuw met de wagen naar het startpunt van de wandeling. Deze wandeling is echt toegankelijk voor iedereen: brede vlonderpaden maken dat ook mensen in een rolstoel of met een kinderwagen, probleemloos van de schoonheid van dit natuurgebied kunnen genieten.

Tijdens de wandeling zien we ontelbaar veel krabben, vogels en heel bijzondere planten die zich staande houden in dit zanderige gebied. Her en der staan infoborden die uitleg verschaffen over de fauna en flora in dit bijzondere natuurgebied. Op de terugweg kiezen we ervoor de vlonderpaden te verlaten en wandelen we een stuk langs het strand terug. Aangenaam.

Continue reading →

De kliffen van Portimão – 13 augustus 2021

Na een goede nachtrust op tijd opgestaan om zeker om vijf voor acht als eerste aan het ontbijt te zitten. Die moeite hadden we ons kunnen besparen want uiteindelijk krijgen we pas om 8.24u ons ontbijt voorgeschoteld. Waarom het zo lang duurt om een eenvoudig bord met wat brood, boter, charcuterie, kaas en wat yoghurt en fruit op te dienen, het blijft mij een raadsel. Maar hoera voor pastéis de nata!

Enfin, het levensritme van de Portugezen ligt ongetwijfeld wat lager dan bij ons. Daar valt natuurlijk iets voor te zeggen, want de burnouts in mijn directe omgeving vallen niet meer op twee handen te tellen.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen en wandelen naar de parkeergarage. We rijden naar Praia do Vau waar we een wandeling langs de kliffen willen maken. We parkeren onze wagen op een betaalparking op een stoffig veld voorzien van een klein houten kotje voor de bewaker. Twee euro om een ganse dag te mogen parkeren, da’s alleszins een stuk goedkoper dan de parkeergarage in het centrum van Portimão.

Bij aankomst op het strand huren we meteen strandstoelen voor de namiddag om zeker te zijn van een plekje. Vanaf het strand beginnen we aan de wandeling. De wandeling is prachtig, met fantastische uitzichten op de fenomenale kliffen van de Algarve. Op zich is de wandeling niet moeilijk, maar ik ben toch blij dat ik mijn wandelschoenen heb aangedaan. Niet echt ideaal terrein voor flipflops.

We genieten van de prachtige omgeving en spotten zowaar een gay beach (met allemaal blote mannen) én een nudistenstrand (met blote mannen én blote vrouwen). Interessant. 😉 Omdat ik op zoveel plaatsen stil heb gestaan om foto’s te nemen, hebben we langer over de wandeling gedaan dan verwacht. Het is ondertussen al tijd voor het middagmaal.

Continue reading →

Van Alte naar Portimão – 12 augustus 2021

Een ander meisje verzorgt vandaag het ontbijt en al snel wordt duidelijk dat dit haar eerste werkdag is. De ontbijt service verloopt chaotisch en traag. Haar werkwijze is ondoordacht en inefficiënt: dienbladen met borden en bestek voor het ontbijt kan je toch al makkelijk de dag op voorhand klaar zetten? Dan komt het er ‘s ochtends gewoon op aan wat broodjes, boter en belang op de daarvoor voorziene bordjes te leggen? Of je kan de bordjes met beleg al gewoon de avond op voorhand klaarmaken en afgedekt in de koelkast plaatsen.

Enfin, ja, de best stuurlui staan aan wal, zeker? We pakken onze koffers en mijn vriend haalt de auto op, die we bij terugkeer uit Silves een paar straten verder geparkeerd hadden om te vermijden dat we de extreem smalle straatjes van Alte moesten inrijden. Yep, door ervaring wijzer geworden.

Vanuit Alte is het een uurtje rijden naar Portimão, onze volgende bestemming. Onderweg genieten we opnieuw van de prachtige Portugese landschappen onder een stralend zonnetje.

We steken de Arade Rivier over (hier een pak breder dan in Silves) en rijden Portimão binnen. En ja, ook in Portimão is parkeren geen sinecure. We vinden een plek waar we kort kunnen parkeren en wandelen naar Villa Rio Guesthouse Suites om te vragen of het mogelijk is de koffers daar achter te laten (check-in is pas om 16u). We hebben heel veel geluk, een kamermeisje opent de deur en geeft ons meteen de code van de toegangsdeur zonder ook maar naar onze naam of reservatie te vragen. Ik ga ervan uit dat dat komt omdat wij er superbetrouwbaar uitzien, maar veilig kan ik deze handelswijze niet echt noemen. We informeren of we de koffers al kunnen achter laten en het meisje wijst naar een smalle plek langs de trap waar onze valiezen net tussen passen. Ideaal!

We wandelen terug naar de auto, parkeren deze fout vlak voor de deur van ons Guesthouse om de koffers te kunnen uitladen, maken gebruik van de pas verkregen deurcode en droppen onze valiezen af in de smalle ruimte langs de trap. Vervolgens parkeren we onze wagen in een ondergrondse parkeergarage.

Ons eerste echt noemenswaardige wapenfeit in Portimão is een bezoek aan het Tourism Office waar we een boottochtje boeken naar de befaamde grot van Benagil. Tijd om de innerlijke mens te versterken! Bij restaurant Esquina, dat zich effectief op een straathoek bevindt, eten we een simpele maaltijd: een soep met wat brood voor mij en een omelet voor mijn vriend.

Tot onze grote teleurstelling blijkt zowat alles in Portimão gesloten tot 15u. Blijkbaar zijn ook Portugezen fan van de siësta. We besluiten dan maar een wandeling te maken langs de rivier tot aan de spoorwegbrug en vervolgens naar de ruïnes van een klooster dat we gespot hebben op google maps. Helaas: de ruïnes zijn volledig afgeschermd met een hoge muur en kunnen niet bezocht worden. Spijtig, want ze zagen er erg fotogeniek uit.

Continue reading →

Een dagje Silves – 11 augustus 2021

Het ontbijt wordt in Alte Guest House geserveerd op de gezellige patio naast het werkelijk piepkleine zwembad, dat meer weg heeft van een badkuip, om eerlijk te zijn. Een vriendelijke jongedame brengt ons een plateau met riant veel eten. Applaus voor de eggs and bacon, altijd een voltreffer bij mij.

Vandaag rijden we met de wagen naar Silves. Onderweg genieten we van de mooie landschappen met vruchtbare boomgaarden. Dat Silves een populaire bestemming is, blijkt wanneer we onze wagen proberen te parkeren. We rijden ons bijna vast in een steil aflopende doodlopende straat die bij nader inzien enkel toegankelijk is voor plaatselijke bewoners. De enige optie om uit die straat te geraken is achteruit rijden. Stressy. Parkeren blijkt op meerdere plekken in de Algarve niet zo evident te zijn. Mijn vriend en ik willen nochtans graag betalen voor een plaats in een parkeergarage, maar die is vaak gewoon niet voorhanden. Uiteindelijk beslissen we een heel stuk terug te rijden en vinden we gelukkig ergens in een woonwijk een plek. Wat extra stappen op de teller kan geen kwaad!

We wandelen naar de Sé van Silves, een grote gotische kathedraal van rood zandsteen, gebouwd op, hoe kan het ook anders, de fundamenten van een moskee. Silves kwam immers tot bloei onder de Arabieren als de Moorse hoofdstad Xelb. De kathedraal overdonderd minder dan de kathedralen en kerken in Faro, maar er vallen sowieso meer dan genoeg schatten te bewonderen. Continue reading →

Faro – 9 augustus 2021

Genoten van het uitgebreide ontbijtbuffet in hotel Eva Senses mét persoonlijke grijptang om jezelf te bedienen én mooi uitzicht op de jachthaven. Misschien net iets minder coronaveilig dan het systeem van Manta Guest, maar wel veel praktischer. Waarmee ik dus helemaal geen afbreuk wil doen aan al de inspanningen die de horecasector levert. Ik begrijp heel goed dat iedereen in de sector zijn of haar best doet om zich zo goed en zo kwaad mogelijk aan te passen aan de omstandigheden. Mijn vriend en ik zijn alleszins erg blij dat we daardoor een fijne vakantie kunnen beleven.

Tijdens ons zeer uitgebreide ontbijt genieten we van een glaasje Belgische (!) schuimwijn. Het valt op dat een glaasje espumante in deze regio niet zo vlot verkrijgbaar is. Jammer wel, want ik vind het altijd leuk om lokale wijnen te proberen. En ja, ik weet dat Spanje op een steenworp afstand ligt, maar het voelt toch een beetje vreemd om overal op de drankenkaart cava aan te treffen en quasi nergens espumante.

Vandaag gaan we de oude stadskern van Faro verder verkennen. We starten met een bezoek aan de Sé, de fraaie kathedraal die gebouwd werd op de plek waar oorspronkelijk een moskee stond. In 1596 werd de eerste kerk die op deze plek stond, verwoest door een aanval van de Engelsen. De basis van de klokkentoren, de middeleeuwse deur en twee kapellen zijn het enige wat van de oorspronkelijke kerk is overgebleven. Wat maakt dat de kathedraal een ietwat vreemd samenraapsel van stijlen is. Binnen in de kathedraal treffen we een koor met azulejos aan en de prachtige met verguld houtsnijwerk versierde Capela de Nossa Senhora dos Prazeres. Al de kapellen in de kathedraal zijn trouwens zo overdadig versierd dat je niet weet waar eerst kijken. Heel bijzonder is het achttiende-eeuwse orgel versierd met Chinese motieven. Volgens onze reisgids heeft het orgel toetsen die de echo van een hoorn en het lied van een nachtegaal reproduceren.