meisjes

Vrijgezellenavondje

Naast de babyboom in onze vriendenkring, is er ook nog steeds een niet-aflatende stroom trouwers (het voordeel van vrienden in alle leeftijdscategorieën te hebben). Mij hoor je niet klagen over dit laatste fenomeen. Ik ben altijd wel te vinden voor een feestje.

Dus zat ik gisteren met zes andere meisjes in de Thai House te genieten van een overheerlijke menu. Het programma voor de vrijgezellen was al in de namiddag gestart met een bezoekje aan de sauna, maar omdat het drukke tijden zijn voor mij, besloot ik enkel het etentje bij te wonen. Dat duurde iets langer dan verwacht waardoor mijn planning een beetje in duigen viel. Gelukkig het was gezellig.

Nog nooit meegemaakt: de moeder van de bruid in spé was er ook bij. Tot zover de liederlijke uitspattingen. Het bleef allemaal ontzettend braaf. We dronken zelfs gewoon water bij het eten, stel je voor. De meeste meisjes die aanwezig waren, kende ik wel, maar slechts heel oppervlakkig. We hadden niet zoveel gemeen, wat betekende dat het etentje een goeie oefening was voor mijn social skills: op zoek gaan naar geschikte gespreksonderwerpen.

We spraken over de jeugd van de bruid in spé. Enig kind en toch wel een beetje verwend. Begrijpelijk ergens, want de moeder vertelde hoe moeilijk het was om zwanger te geraken. Maar toch was ik even een beetje jaloers. Dingen waar ik hard voor moet werken, krijgt zij zomaar in de schoot geworpen (denk een appartement waar ze samen met haar toekomstige echtgenoot gratis in kan wonen, een dure studie waar ze eigenlijk niet zoveel meer mee doet). Maar goed, niemand heeft gezegd dat het leven eerlijk is.

Ik had een heel tof gesprek met een Syrische vriendin van de bruid die nu in België woont. Ze had een heel interessant verhaal te vertellen. Ze leerde haar Nederlandse echtgenoot kennen via het internet en trok vervolgens naar Nederland om erachter te komen of hij effectief de man van haar dromen was. Dat bleek zo te zijn en ondertussen woont ze al drie jaar in België en zijn ze getrouwd. Als dat geen mooi sprookje is. Ik was ook erg onder de indruk van haar Nederlands (met zwaar Hollandse tongval), behoorlijk goed voor iemand die nooit lessen gevolgd heeft.

Rond half twaalf besloot het gezelschap andere oorden op te zoeken en trok ik richting huis. Er wachtte nog werk op mij.

Assertief

Ik denk dat onze juffrouw Japans een assertiviteitscursus aan het volgen is. Gisterenavond heeft ze eindelijk de twee giechelende pubermeisje die bij ons in de les zitten op hun plaats gezet. Ik stoorde er mij al langer aan. Elke les (drieënhalf uur lang) zaten die twee minderjarige meisje te babbelen, te gibberen en te fezelen. Nu durf ik ook al wel eens een woordje placeren over niet-lesgerelateerde onderwerpen, maar er zijn grenzen. Hun gedrag was echt storend.

Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat de juffrouw Japans er iets van zou durven zeggen. Maar kijk, opeens kregen we een zijde te zien van onze juffrouw die we nog niet kenden. Ik stel me dan voor dat de juffrouw zich, voordat de les begon, heeft zitten oppeppen: “Komaan, F, je moet zeggen dat ze uit elkaar moeten gaan zitten. Komaan, F, je kan het. Laat je niet doen door twee kleine meisjes! F, jij bent de baas, jij bent de leerkracht, jij vertegenwoordigt het gezag!”

Onze juffrouw heeft dat goed gedaan. Ik ben heel trots op haar!

Digitale kloof is vrouwelijk

And that sucks.

Jongens voelen zich ook meer op hun gemak tegenover ICT, ze hebben meer dan meisjes het gevoel controle over de zaak te hebben. In de eenvoudige computertoepassingen maakt dat geen verschil. Wel voor complexere handelingen als de beveiliging van hard- en software en de ontwikkeling van websites. Dat kennen de mannelijke studenten beter dan de vrouwelijke.

Komaan meisjes, pc’s bijten écht niet.