Koreaans

Hectische weken

Amai, januari is stevig uit de startblokken geschoten. Nu is januari sowieso altijd wel een drukke maand, maar dit jaar zijn er toch verschillende records gesneuveld, denk ik. Een combinatie van veel conflicterende deadlines op het werk met sollicitatiegesprekken voor de vervanging van één van mijn medewerkers die ons helaas gaat verlaten en daar dan nog eens de jaarlijkse taalcursusexamens bovenop. Omdat het vijfde jaar Spaans niet voldoende uitdaging vormt, besloot ik me dit jaar in te schrijven voor de wereldtaal Koreaans. 😉 Nu, begrijp me niet verkeerd, ik doe beide talen erg graag, maar toch nét iets minder op het moment dat er gestudeerd moet worden. Gelukkig heeft één van mijn mede-cursisten Koreaans zijn tijd gestopt in het maken van een heel goeie Memrise cursus om de woordenschat onder de knie te krijgen. Ideaal om te studeren op de trein.

Deze vrijdag was de zoveelste dag op rij dat mijn middagpauze opgeofferd werd om verder te werken. Met één hand typen aan een belangrijke nota en met de andere hand je eten in je mond proppen. Niet zo gezond, ik weet het wel, maar aan de andere kant krijg ik er ook een kick van wanneer onmogelijke deadlines toch gehaald worden. En alhoewel ik nog geen uitslagen heb, zijn alle examens goed verlopen. Nog even doorbijten voor de laatste sollicitatiegesprekken en het mondelinge examen Koreaans volgende week en januari is alweer voorbij.

Dat ging alweer ongelooflijk snel!

Pech onderweg

Een nieuw jaar, een nieuwe NMBS-staking. Veruit het merendeel van mijn collega’s kozen voor thuiswerk, maar ik wilde per sé naar Brussel sporen om toch maar niet de eerste les Koreaans van 2016 te missen. Ok, eerlijk is eerlijk, ik had ook op een ongoddelijk vroeg uur kunnen opstaan om samen met mijn vriend in de file richting Brussel te gaan staan, maar mijn nachtrust is mij lief en dan wacht ik nog liever een half uur in het station van Leuven. Natuurlijk verdween de trein die ik op railtime gespot had van het scherm van zodra ik in Leuven station arriveerde en werd de volgende ook afgelast. Gelukkig kwam de trein van 9.09u die over de luchthaven naar Brussel spoorde er wel door. Te laat op het werk, maar weinig collega’s om daar iets op te zeggen. 😉

De rest van de dag verliep bijzonder rustig, met als hoogtepunt de Japanse noedelsoep lunch. Een ideale dag om wat CV’s te lezen! Maar 56 kandidaten voor de vacature in mijn team. Ik had er eerlijk gezegd meer verwacht. Maar goed, niet dat ik klaag. Honderden CV’s doorploegen is niet meteen mijn favoriete hobby.

Omdat ik het niet wilde riskeren om na de les Koreaans (die tot 21.15u duurt) geen trein meer terug richting Leuven te hebben, sprak ik met mijn vriend af dat hij me na de les zou komen ophalen. Hij ging na zijn werk iets gaan eten met een collega terwijl ik op Koreaanse zinsconstructies zwoegde. Tijdens de pauze kwam ik erachter dat één van mijn mede-cursisten ook richting Leuven moest. Zij vreesde net als ik geen trein terug meer te hebben. Natuurlijk bood ik haar een lift aan. Steeds bereid om mijn medemens de chauffeur-diensten van mijn vriendje aan te bieden. 😉

Stipt op tijd stond mijn vriendje ons op te wachten aan de uitgang van het Korean Cultural Center (mad love voor het beste vriendje van de hele wereld). Wat een rustig ritje met drie op een filevrije autosnelweg moest worden, draaide echter anders uit. In de buurt van Woluwe reden we op (waarschijnlijk) een stuk metaal dat op de weg lag. Ons rechtervoorwiel ving de schok op, maar mijn vriend voelde meteen dat er iets niet in de haak was. Vlak na de klap zagen we dat links en rechts nog een stuk of vier auto’s met knipperlichten langs de weg stil stonden. Wellicht allemaal op hetzelfde stuk gereden. Mijn vriend had de wagen nog volledig onder controle, dus reed hij een beetje verder om de wagen op de pechstrook te parkeren, zodat we veilig konden uitstappen (gekleed in onze fluovestjes) en de schade konden opnemen. Mijn collega-cursist zal zich haar lift richting Leuven ook anders voorgesteld hebben. 😉

Terwijl mijn vriend de schade bekeek, belde ik naar de politie om te melden dat er een brokstuk op de weg lag dat wellicht al een stuk of zes platte banden veroorzaakt had. Een tiental meter achter ons stonden twee Franstaligen op dezelfde pechstrook, ook met schade aan hun wagen. Ondertussen probeerde mijn vriend stoer te zijn en het reservewiel uit de koffer te halen. Verder dan het wiel uit de koffer halen zijn we echter niet geraakt. Na een blik op de krik, besloten we toch maar wijselijk onze pechbijstand op te bellen. De Franstaligen deden hetzelfde, want zij hadden meer schade dan enkel een platte band. Bij ons leek het op het eerste gezicht nogal mee te vallen, maar we sloegen het aanbod van onze twee Franstalige lotgenoten om het wiel te vervangen toch maar af.

Terwijl ik ons droevig lot deelde op sociale media, wachtten wij op de VAB. Ere wie ere toekomst, de wagen van de VAB arriveerde sneller dan de politie. Na nog geen kwartier wachten, stonden ze er. (Dat kwartier doodden we de tijd door de Koreaanse instructies op de krik te ontcijferen.) De schade aan onze band bleek makkelijk gerepareerd te kunnen worden. Hadden we dat reservewiel helemaal voor niks uit de koffer gehaald! Een paar minuten na de eerste takelwagen van de VAB volgde de tweede, voor onze onfortuinlijke lotgenoten. De schade bij hen bleek aanzienlijk groter te zijn: een gebroken vooras, dus hun wagen moest getakeld worden.

Ik moet zeggen dat we heel vriendelijk en professioneel geholpen werden door de VAB. Supersympathieke mannen die met een kwinkslag onze wagen repareerden. Mijn collega-cursist was ook danig onder de indruk van het incident, want ze stopte gewoon niet met praten en ik ondertussen iedereen op de sociale media geruststellen dat we ok waren. 😉

Uiteindelijk waren we rond 22.45u in Leuven. Alweer een avontuur rijker. Eens opzoeken hoe je platte band zegt in het Koreaans.

IMG_9253

IMG_9250

IMG_9252

Korean Cooking Class!

Vanochtend zat ik met een hoop kuisgerief en drie flessen cava op de trein naar Brussel. In plaats van ons te buigen over de eigenaardigheden van de Koreaanse werkwoorden, zouden mijn mede-studenten en ik ons tijdens de lesuren verdiepen in de geheimen van de Koreaanse keuken. De boog kan immers niet altijd gespannen staan, nietwaar?

IMG_8601

De voorbereiding verliep op zijn Koreaans: bijzonder efficiënt deelde onze leerkracht Koreaans de week voordien de klas in vier groepen in. Elke groep kreeg een teamleider toegewezen. De teamleider zou instaan voor de communicatie met de leerkracht en de communicatie tussen de groepsleden onderling. Een hiërarchisch gestructureerd geheel, dus. Van de vier groepen kreeg elke groep een gerecht toegewezen waarvoor ze de inkopen moesten doen en dat ze tijdens de les moesten bereiden. De vierde groep zou instaan voor de afwas. Aangezien ik totaal geen tijd had om inkopen te doen en ik over het algemeen niet zo’n keukenprinses ben, zorgde ik ervoor dat ik ingedeeld werd bij het afwasteam.

De drie Koreaanse gerechten op het menu waren:

  • 해물 파전 (haemul pajeon): een soort hartige pannenkoek met zeevruchten
  • 비빔밥 (bibimbap): een kom warme rijst versierd met allerhande groenten en afgewerkt met gochujang
  • 불고기 (bulgogi): gemarineerd en gegrild rundsvlees, één van de meest bekende Koreaanse gerechten

Het resultaat mocht er wezen. De kookgroepen sloofden zich uit om de Koreaanse perfectie zo goed mogelijk te benaderen. Alle gerechten smaakten heerlijk. De bulgogi en de bibimbap zouden zeker niet misstaan hebben in een Koreaans restaurant. En het was voor mij een aangename eerste kennismaking met haemul pajeon. Een gerecht dat trouwens verrassend eenvoudig te maken bleek. Er had zelfs iemand 김치 (kimchi) meegebracht als bijgerecht

De flessen cava die ik had meegenomen, namen de stress weg bij het koken en droegen bij aan de fijne sfeer. We hadden ook de gelegenheid om allerlei alcoholhoudende Koreaanse drankjes te proeven waarvan mij vooral de pruimenwijn en de rijstwijn zijn bijgebleven. Samen koken, eten én drinken is echt een ideale manier om elkaar wat beter te leren kennen. Ik vond het bijgevolg helemaal niet erg om de afwashandschoenen aan te trekken om na al dat lekkers de vuile potten en pannen te lijf te gaan. Fantastisch dat het Korean Cultural Center zijn keuken ter beschikking stelt voor zulke activiteiten!

Bibimbap:
IMG_8633

Mislukte foto van haemul pajeon:
IMG_8629

Hoe trap je op yab haar tenen?

In de Koreaanse les moesten we vandaag verschillende beroepen inoefenen. Dat leidde tot de volgende conversatie die ik even voor jullie vanuit het Koreaans naar het Engels vertaal (de lessen worden in het Engels gegeven):

  • student X: I am a musician. And what about you, Y?
  • student Y: I am a teacher. And what about you, yab?
  • yab: I am an engineer. And what about you, B?
  • student B: I am an engineer.
  • leerkracht: Yes, student B is a REAL engineer.
  • yab (bijzonder verontwaardigd): I am also a REAL engineer!

‘t Is niet omdat ik vrouwelijk ben dat ik geen ingenieur kan zijn, he! Tssss!

 

Korean alphabet: done

In vier lessen zijn we door het ganse Koreaanse alfabet geraasd. Het kostte me de nodige moeite om de juiste uitspraak van de tense consonants onder de knie te krijgen. Bijzonder moeilijk om het verschil te horen tussenㅂ(p~b),ㅃ (p͈) en ㅍ (pʰ). Persoonlijk ben ik blij dat ik voor het Koreaans geen ellenlange lijsten karakters moet van buiten leren, maar het moet gezegd: de uitspraak van het Japans is een eitje in vergelijking met het Koreaans.

Hopelijk heb ik het alfabet goed genoeg onder de knie om vanaf nu probleemloos Koreaans te lezen (let wel lezen <> begrijpen). Ik denk dat de leerkracht zelf blij is dat ze van dat alfabet verlost is, want deze allerlaatste alfabetles werd de gaspedaal weer stevig ingedrukt. Het ging zo snel dat de helft van de klas soms zelfs niet wist op welke bladzijde we bezig waren en er ging een lichte zucht van verlichting door de klas toen de les voorbij was.

Volgende les leren we ons voorstellen in het Koreaans, ik ben benieuwd! 안녕하세요!

Uptempo

Da’s de beste manier om de lessen Koreaans te omschrijven. De leerkracht geeft de ganse les plankgas. Je kan geen moment je aandacht laten verslappen, want voordat je het weet, word je aan het bord geroepen om enkele Koreaanse woordjes neer te pennen. Het tempo ligt een pak hoger dan in de Japanse lessen die ik aan het CLT volgde. Nu, de lessen Koreaans duren ook minder lang (van 18.45u tot 21.15u), dus misschien heeft het daar iets mee te maken. Door de manier van lesgeven ben je wel verplicht om de leerstof bijhouden. Als je het alfabet thuis niet oefent, ben je de volgende les reddeloos verloren.

Persoonlijk hou ik wel van een uitdaging, maar ik ben toch echt benieuwd om te zien hoeveel studenten het tot het einde van jaar zullen volhouden.

Mijn eerste les Koreaans

Zit erop en was een succes. Het was even wennen om een taalcursus te volgen aan een andere instelling dan het CLT. Zo zijn er bij het King Sejong Institute in het Korean Cultural Center van Brussel nergens Danone-automaten te bekennen. Gelukkig ook geen afgeleefde klaslokalen, lelijke gangen en stinkende toiletten. Neen, de toiletten van het Korean Cultural Center zijn pareltjes: lekker ruiken, heerlijk zeepje, mooi vuilbakje om de natte handdoekjes in te gooien en superproper. Ook leuk: de tentoonstellingen in de inkomhal. Je hebt echt het gevoel op een plek te zijn waar je de kans hebt om volledig ondergedompeld te worden in de Koreaanse cultuur.

En ik ben niet alleen enthousiast over de accommodatie, de leerkracht maakt veel grapjes en doet echt haar best om iedereen aan bod te laten komen (we zijn met 25, dus dat is niet altijd evident, zeker niet als de eerste les enkel bestaat uit het aanleren van de eerste letters van het Koreaanse alfabet). Het enige waar ik een beetje mee zit, is het toch wel verschillende niveau van de leerlingen. Ik begin echt van nul, terwijl een vrij groot aantal van mijn medeleerlingen al eerder Koreaans gestudeerd heeft. Nu, aan mij om die bij te benen, nietwaar?

Nog een opvallende vaststelling: veel gemengde koppels in de les. Jongen van Koreaanse afkomst (meestal geadopteerd, één medeleerling is op jonge leeftijd naar het buitenland verhuisd) en Belgisch meisje, die samen Koreaans studeren. Soooo sweet. Ook veel buitenlanders in de les: Bulgaren, Russen, Duitsers,… Fijn om in zo’n internationale groep terecht te komen. Ik heb het nog niet aangedurfd mijn Russisch boven te halen, want dat is wat roestig, maar één dezer, begroet ik mijn medeleerling toch een keer met ‘Как дела’!