Ik klink als een verkouden zeehond en na drieënhalf uur lesgeven voelde mijn keel aan als een vochtige rasp, maar verder ben ik erg tevreden over het tweede lesavontuur deze week. Nog vier lessen te gaan en ik mag juffrouw yab weer opbergen voor een tijdje. Ik zal haar zowaar missen.
juffrouw
Een nieuwe juf
Vorige zaterdag was het de eerste les Russisch van het tweede semester. Blijgezind trok ik richting de les (hoe weinig ik ook geslapen heb, ik trek altijd blijgezind naar de Russische les) terwijl de stad rondom mij ontwaakte.
Groot was de verrassing toen bleek dat onze lieve blonde juffrouw O met het sexy Russische accent vervangen was door een soort tante nonneke op leeftijd. Geheel onverwacht was deze plotse gedaanteverwisseling echter niet. Juffrouw O had in het begin van het jaar meegedeeld dat ze een vervangster was. De mevrouw die normaal de lessen Russisch gaf, was al een dik half jaar ziek en zou waarschijnlijk na de kerstvakantie terugkeren. ‘t Is niet echt mooi van mij, maar stiekem hoopte ik dat die mevrouw nog wat langer ziek zou blijven, gewoon omdat juffrouw O helemaal mijn hart gestolen had.
Helaas, aan alle mooie liedjes komt een eind. En daar was ze dan, juffrouw C, terug uit ziekteverlof na een jaar afwezigheid. Het was even een aanpassing, maar ik vond dat ze het erg goed deed. Het moet voor haar ook niet gemakkelijk zijn om na zo’n lange afwezigheid weer voor een klas te staan. En om dan in het midden van het jaar voor de leeuwen geworpen te woren en een erg populaire juffrouw te moeten vervangen, niet eenvoudig. Er was in onze groep wat gemor, enkele leerlingen smeedden zelfs plannen om over te stappen naar een andere groep waar juffrouw O wel nog lesgeeft. Ik ga dit zeker niet doen. Juffrouw C verdient een eerlijke kans.
Assertief
Ik denk dat onze juffrouw Japans een assertiviteitscursus aan het volgen is. Gisterenavond heeft ze eindelijk de twee giechelende pubermeisje die bij ons in de les zitten op hun plaats gezet. Ik stoorde er mij al langer aan. Elke les (drieënhalf uur lang) zaten die twee minderjarige meisje te babbelen, te gibberen en te fezelen. Nu durf ik ook al wel eens een woordje placeren over niet-lesgerelateerde onderwerpen, maar er zijn grenzen. Hun gedrag was echt storend.
Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat de juffrouw Japans er iets van zou durven zeggen. Maar kijk, opeens kregen we een zijde te zien van onze juffrouw die we nog niet kenden. Ik stel me dan voor dat de juffrouw zich, voordat de les begon, heeft zitten oppeppen: “Komaan, F, je moet zeggen dat ze uit elkaar moeten gaan zitten. Komaan, F, je kan het. Laat je niet doen door twee kleine meisjes! F, jij bent de baas, jij bent de leerkracht, jij vertegenwoordigt het gezag!”
Onze juffrouw heeft dat goed gedaan. Ik ben heel trots op haar!
Russische les
‘t Is nog steeds grote liefde tussen mij en de Russische taal. Ik denk dat ik stiekem een beetje verliefd aan het worden ben op de juffrouw en dan met name op haar ongebreidelde enthousiasme om ons zo goed mogelijk Russisch aan te leren. Ik kan haast niet wachten tot ik genoeg Russisch onder de knie heb om naar Rusland te gaan. Benieuwd naar het land en de inwoners.
De juffrouw Japans
Was weer in goeie doen gisteren. Cha-o-tisch. Niet te doen. Cd’tje vergeten. Knoeien met wisselgeld voor de werkboeken, knoeien in het taallabo, niet goed uitleggen wat de bedoeling van een oefening is, enzovoort. En elke zin die ze zegt, wordt gevolgd door een beetje raar, ironisch lachje. Ik weet niet goed of ze nu met haar eigen geknoei lacht of dat het gewoon een zenuwtrekje is. Ik vermoed dat laatste. Van de bissers hebben we vernomen dat het vorig jaar nóg grotere chaos was. Er is dus alleszins verbetering waarneembaar. 😉
Mijn eerste les Russich
Mijn eerste indruk: Russisch is een leukere taal dan Japans. Maar dat kan ook aan de juffrouw gelegen hebben die ongeveer een triljoen keer enthousiaster was dan onze juffrouw Japans. De groep was ook veel kleiner: 12 leerlingen versus 35 leerlingen, het is net iets gezelliger in de les Russisch dan in de overbevolkte les Japans. De juffrouw Russisch is een rasechte Russische, die nog maar negen jaar in ons land woont, waardoor ze met een schattig Russisch accent praat. ‘t Is een echte babbelkont bovendien die ook de nodige aandacht besteedt aan het overbrengen van de Russische cultuur. Ik mocht haar van bij de eerste oogopslag. Heb trouwens al een leuk gesprek gehad met haar over democratie in Rusland en de positie die Poetin (volgens mij zo’n beetje de nieuwe tsaar) daar nu inneemt. Ik heb het gevoel dat ik zaterdagochtend met plezier vroeg zal opstaan om de les bij te wonen.
PS: Er zaten meisjes bij mij in de les die op foto’s Lenin en Stalin niet herkenden. Ik viel bijna van mijn stoel.
De eerste les Japans
De eerste les Japans zit erop. Gisteren moeten hollen om mijn trein te halen. Ik zat voor de verandering weer eens in een vergadering die zwaar aan het uitlopen was. En toen ik zei dat ik écht écht weg moest, omdat ik mijn eerste les Japans niet wilde missen, begon één van de aanwezigen spontaan Japanse zinnetjes op te dreunen. Bleek dat die ooit nog een jaar Japans gevolgd had. Zijn spontane aanbod om me privéles te geven, heb ik toch maar vriendelijk afgeslagen. 😉
Onze juffrouw van Japans is een schattig ros meisje met bijhorende schattige sproetjes. En zo verlegen, aiai. Nu is voor een klas van 35 personen staan, niet te onderschatten, dat weet ik wel, maar in avondschool zijn alle leerlingen gemotiveerd, er zal heus niemand haar neus afbijten. Technisch onderlegd is ze ook al niet. Eerst had ze problemen om de tv weer aan te zetten die in stand by was gesprongen, vervolgens is ze erin geslaagd het registratiesysteem van het taallabo om zeep te helpen. Ik kreeg bijna medelijden met al dat gesukkel. Bijna, want eigenlijk ben ik van het principe dat een goeie leerkracht op voorhand leert omgaan met zijn of haar leermiddelen. Maar goed, ‘t was de eerste les en de juffrouw is een lieve, daar kan ik niet boos op zijn.
En hoe viel het Japans zelf mee? Wel, het was toch even slikken, die eerste keer dat de juffrouw een videoband instak. Niks van te verstaan. Even dacht ik, ai, dat wordt hier een ramp. Maar na de vierde keer (en nadat de juffrouw had uitgelegd was ze zeiden en de woorden op het bord geschreven had), kon ik al goed de verschillende woorden en klanken onderscheiden. We hebben meteen al acht letters uit het kana geleerd. Het schrijven gaat mij, als routineus typiste niet meer zo vlotjes af, maar met de nodige oefening komt dat wel terug. Het ziet ernaar uit dat Japans mij toch iets meer inspanning zal kosten dan Italiaans. Nuja, dit jaar kan ik effectief verlof nemen om mijn talen te studeren. Woehoe! Ik kan het zelf nog altijd niet goed geloven. 😉
Afscheid van Italiaans
Gisterenavond zijn we onze punten van Italiaans gaan ophalen. Ik had nét geen negentig procent en mijn vriendje was erdoor. We waren alletwee tevreden. De juffrouw vond het nodig om mijn vriendje een beetje te komen troosten omdat zijn mondeling niet zo goed was (duhuh, hij had helemaal geen zin meer om nog zijn best te doen voor dat examen). Ik denk dat de juffrouw zijn slechte mondeling erger vond dan hijzelf. 😉 Onze juffrouw is een schatje.
Verder was het al babytalk wat de klok sloeg. Een medestudentje was pas bevallen en had haar net één week oude baby bij (man, zo’n braaf kindje) en een ander medestudentje was twee dagen ervoor papa geworden. Weer een paar bijzonder grafische verhalen over bevallingen te horen gekregen (iets over een moederkoek die niet wou afdalen en dan handmatig door de gynaecoloog verwijderd moest worden, een bloederige affaire, naar ‘t schijnt). Ik kan er dus weer voor een tijdje tegen.
Gisteren
Was ik dus niet op de prijsuitreiking voor de site/blog/whatever van het jaar.
Neen, ik heb mijn avond zeer aangenaam gevuld met een bezoekje aan een verjaardagsfeestje in de Downtown Jack en een dinner date met L en U. Onze aanwezigheid op het verjaardagsfeestje van B in de DTJ was een beetje illegaal, want ik had al aan de jarige in kwestie laten weten dat mijn vriendje en ik niet konden komen. Maar toen bevriend koppel L en U voorstelden om bij het begin van de avond af te spreken in de DTJ, ging er bij mij zowaar een lichtje branden. Twee vliegen in één klap. Aperitieven in de DTJ én de jarige proficiat kunnen wensen.
Het aperitieven is daarna een klein beetje uit de hand gelopen, want de barman van de DTJ was behoorlijk royaal in het uitschenken van de rode wijn. Na drie glazen gevuld tot aan de rand binnengekapt te hebben, was ons viertal al goed in de wind. (Aja, we hadden nog niks gegeten.) Enfin, jarige B kon er wel mee lachen.
Na bijna twee uur aperitieven zijn we dan iets gaan eten in het Begijntje. Waar ons zatte gezelschap voor entertainment gezorgd heeft voor de obers en de rest van de gasten. L en U brachten het gesprek op één van mijn favoriete bezigheden (het begint met s en eindigt op s) en toen was het hek natuurlijk van de dam. Aan de naburige tafels werd het muisstil terwijl wij vlotjes bedgeheimen zaten uit te wisselen. (Hey, ik ben niet begonnen, he! Ik ben een deftig meisje.)
Na het eten zijn we dan nog even gedag gaan zeggen in de DTJ. Volgens mij hebben L en U (die jarige B voordien nog nooit gezien hadden) een overdonderende indruk achtergelaten. 
Natuurlijk lagen we veel te laat in bed. Waardoor ik vanochtend alleen naar de Italiaanse les ben moeten gaan. Mijn vriendje had pijn aan zijn goesting en verkoos zijn bed boven het charmante gezelschap van onze lieve juffrouw J en een bende vrouwen in de menopauze. 😉 Tsss, het watje.
Italiaans
Vanochtend in de Italiaanse les zijn we aan een nieuw hoofdstuk begonnen met als onderwerp het beschrijven van mensen. Om een beetje op te warmen, moesten we in groepjes van twee praten over een persoon waar we goed mee kunnen opschieten en uitleggen wat we net leuk vinden aan die persoon. Na zo’n groepsgesprekje pikt de juffrouw er meestal een paar leerlingen uit om in het algemeen wat fouten te kunnen verbeteren.
En wie is haar favoriete slachtoffer? Jawel, mijn allerliefste vriendje, natuurtalent Italiaans. Dus vraagt de juffrouw aan hem: “Con chi vai molto daccordo?” Evident antwoord van mijn vriendje (voor de slechte verstaander: mijn vriendje vindt mij wel een toffe, ja). Volgende vraag van de juffrouw: “Perché?” Mijn vriendje: “Euh, perché parla molto…” Stilte. En dat was het enige wat hij wist te verzinnen!
Waar is de romantiek?! 😉