italiaans

Sommige dagen…

Gaat gewoon alles naar wens. En vandaag was zo’n dag.

Vanavond ben ik speciaal vroeger gestopt met werken om nog voor sluitingstijd in de Acco te zijn. Ik was er namelijk in geslaagd mij twee identieke bronnenboeken aan te schaffen ipv één bronnenboek en één handboek. (Don’t ask, die twee boeken leken nu eenmaal als twee druppels water op mekaar en ik heb last van een chronisch slaapgebrek.) Ik had mijn twee bronnenboeken gekocht bij de cursusdienst en die nemen geen boeken terug. Bovendien was ik het kassaticketje ergens kwijt geraakt.

Maar goed, wie niet waagt niet wint. Ik dus naar de Acco om te proberen dat bronnenboek om te ruilen. Voor een boek van 35 euro, kan je al eens wat moeite doen, nietwaar? Dus ik naar de infobalie van de Acco. Ik had geluk, de infobalie werd bemand door een manspersoon en meteen zag ik mijn kansen op succes stijgen.

Met mijn beste ik-ben-toch-zo-zielig-blik heel de kwestie uitgelegd. De vriendelijke meneer aan de infobalie wees mij erop dat het normaal niet de policy van de Acco is om boeken zonder kassaticket te ruilen, maar allez vooruit, voor één keer. En moest hij dan ineens het handboek voor mij bestellen, want dat was momenteel uitverkocht. Resultaat: een glunderende yab en een bon van 35 euro van de Acco, waar ik binnenkort mijn handboek mee kan betalen. :-)

Na deze succesvolle transactie ben ik nog even op het secretariaat van het CLT binnengesprongen om mijn opleidingscheques binnen te doen. Twee dagen voor de deadline. Ik ben een vurige aanhanger van het just-in-time-principe. 😉 Twee minuutjes werk en het was geregeld. En binnen twee weken zou het geld op mijn rekening staan.

Anyway, de service van de Acco rocks! Als’t goed is, mag het ook gezegd worden.

Italiaans

Vanochtend in de Italiaanse les zijn we aan een nieuw hoofdstuk begonnen met als onderwerp het beschrijven van mensen. Om een beetje op te warmen, moesten we in groepjes van twee praten over een persoon waar we goed mee kunnen opschieten en uitleggen wat we net leuk vinden aan die persoon. Na zo’n groepsgesprekje pikt de juffrouw er meestal een paar leerlingen uit om in het algemeen wat fouten te kunnen verbeteren.

En wie is haar favoriete slachtoffer? Jawel, mijn allerliefste vriendje, natuurtalent Italiaans. :-) Dus vraagt de juffrouw aan hem: “Con chi vai molto daccordo?” Evident antwoord van mijn vriendje (voor de slechte verstaander: mijn vriendje vindt mij wel een toffe, ja). Volgende vraag van de juffrouw: “Perché?” Mijn vriendje: “Euh, perché parla molto…” Stilte. En dat was het enige wat hij wist te verzinnen!

Waar is de romantiek?! 😉

Moe

Vannacht nét dat tikkeltje te laat gaan slapen en dat heb ik vandaag tijdens de vier uur durende Italiaanse les toch wel gevoeld. Gelukkig wordt dat slaapgebrek ruimschoots gecompenseerd door het fijne gezelschap en de toffe gesprekken van gisterenavond. Alleen jammer dat sommige gesprekken wat te kort waren naar mijn goesting, maar dat halen we op een later tijdstip nog wel eens in.