Allez, dat hebben ze ons toch proberen wijs te maken door middel van een vriendelijke aankondiging in de inkomhal. Als dit bericht waarheidsgetrouw is, moet dit ongeveer het stilste feestje ooit zijn. Ik het nog helemaal NIKS gehoord. Geen geroezemoes, geen muziek, geen gelach. NIKS. En neen, het zijn niet de buren van het zevende verdiep of zo. Het zijn de buren vlak naast ons. Misschien converseren ze met hun gasten in gebarentaal? En ik was nog wel van plan te gaan klagen over het lawaai en zo mezelf een beetje uit te nodigen. 😉
feest
Trouwfeest
Dit weekend trokken mijn vriend en ik richting Oost-Vlaanderen voor het trouwfeest van zijn jongere nichtje. De trouwmis was mooi (met dank aan het zusje van de bruid die voor de klassieke zang zorgde, een talent om te koesteren), het feest plezant, het eten om duimen en vingers bij af te likken (we hadden niet minder verwacht, want de bruidegom is chefkok), de gesprekken aangenaam, de dj iets te kwistig met de slows naar mijn goesting en het hotel waarin we overnachtten, te duur voor wat het was. Speciale vermelding voor God, die met enkele welgemikte paukenslagen de misviering wat extra luister gaf en die na de mis de hemelsluizen wagenwijd open zette.
Kanttekening bij de dag: Moest ik een ad fundum gedronken hebben elke keer dat iemand ons gevraagd heeft: “En wanneer is het jullie beurt?”, dan hadden ze mij voor de soep op tafel stond al naar het ziekenhuis kunnen afvoeren om mijn maag leeg te pompen. Mensen, knoop het voor eens en voor altijd in jullie oren. Hier wordt niet getrouwd. Nu niet, volgend jaar niet, nooit. Ik val niet graag in herhaling.
Driemaal is scheepsrecht
Vorige zaterdag was het dan eindelijk zover: onze derde en laatste housewarming party. Er waren meer dan vijftig personen ingeschreven en in totaal zijn er daarvan zevenenveertig mensen komen opdagen. Mijn schrik dat zo’n bende niet in ons appartementje zou passen, bleek ongegrond te zijn (met dank aan ER Meubelen die onze eettafel een maand later dan gepland zullen leveren). Het was druk, maar er bleef genoeg ruimte over om te kunnen ademhalen en bewegen. Wel jammer dat ik door de drukte met sommige mensen maar een paar woorden heb kunnen wisselen. Er zijn bij het afscheidnemen veel afspraakjes gemaakt voor een vervolgbezoekje. 😉
Er is heel veel drank verzet, maar niet genoeg om onze drankvoorraad serieuze schade toe te brengen. We hebben nog genoeg voorraad voor een feestje of drie, vier, zeker als ik de drank die we cadeau gekregen hebben, meereken. Over cadeautjes gesproken, we zijn weer verwend geweest. De buit: ovenschotels van Pyrex, een plantje, een cd, boeken, mooie glazen potjes en cocktailglazen, Bongo-bonnen, Metaleuven-bonnen, serveerlepels, lekkere dingen van Oil & Vinegar, ons rubber duckie en oja, hopen drank. 😉
Ook ditmaal was wijn de minst populaire drank van de avond (twee flessen geledigd op een hele avond). Bier en schuimwijn konden de mensen wel bekoren. Ik denk dat de mensen gewoon graag schuimwijn drinken uit de mooie glazen die we cadeau gekregen hebben op één van de vorige feestjes. 😉
Ik denk dat iedereen zich goed geamuseerd heeft (of toch goed heeft gedaan alsof). Zelfs het feit dat ik vergeten was de cocktailshaker uit te spoelen en de margarita’s verdacht blauw zagen en even verdacht smaakten als ze eruit zagen, kon de pret niet drukken. De pizza’s waren ook weer een groot succes en vormden een goed tegengewicht voor de overdaad aan alcohol die geconsumeerd werd (mijn vriendje zijn nichtjes waren ZAT). We hadden ditmaal veel te veel chips in huis gehaald ofwel was het publiek van zaterdag niet zo chipsminded. We hebben nog vijf grote zakken over en mijn vriend en ik zijn niet echt chipseters. Al goed dat zo’n zak niet rap slecht wordt.
Nu komt er binnenkort nog een kleine drink voor de collega’s van mijn vriend en dan houden we even een partypauze.
De vorige edities: housewarming 1 en housewarming 2.
Housewarming nummer twee
Was een groot succes! Wel een beetje spijtig dat er op het laatste moment nog mensen hebben afgezegd of gewoon niet zijn komen opdagen (foei!). Maar niet getreurd, meer drank en hapjes voor de personen die wel gekomen zijn. 😉 En eerlijk, ik vond het wel gezellig dat er wat minder volk was. Nu kon ik wat meer tijd uittrekken om te babbelen met de gasten.
Ik ben blij dat de kleur van de keuken zo goed in de smaak blijkt te vallen. ‘t Was een beetje een gewaagde keuze, maar tot nu toe hebben we alleen maar positieve commentaar gekregen (ofwel waren onze gasten te beleefd om toe te geven dat ze de kleur maar niks vonden). Zelfs de beruchte groene kamer kon er nog mee door volgens sommigen.
Opvallend: er is véél meer drank verzet dan vorige week. Dat volk van Gent kon er wat van. 😉 Vooral de cocktails vielen goed in de smaak. ‘k Heb meermaals de shaker mogen bovenhalen en onze bar butler is ook goed gebruikt geweest. De ice crusher hebben we moeten verplaatsten naar de badkamer. Crushed ice is onontbeerlijk voor cocktails, maar damn, dat ding maakt veel lawaai. Specialiteiten van het huis zijn caipirinha en margarita. Niet toevallig mijn twee favoriete cocktails. 😉 Vraag ernaar als u bij ons op bezoek komt.
Wijn is trouwens helemaal niet meer populair. Op de twee feestjes die we al gehad hebben, is er geen enkele fles rode wijn gedronken en ocharme één flesje witte wijn. Champagne, cava en gewone schuimwijn (voor de cocktail maison) daarentegen gingen er wel vlotjes in.
Meest gehoorde opmerking: “Tiens, jullie bed staat in het midden van de kamer.” (Wat trouwens ideaal is om rondleidingen te geven: een toertje rond het bed.) We hebben dat bed zo gezet om de muren van de slaapkamer te schilderen en na de werken is dat daar blijven staan.
In de categorie “wat ben ik deze keer vergeten te serveren”: de zwamworstjes. Nochtans één van de lievelingshapjes van mijn vriendje. Gelukkig heb ik ditmaal wel aan de pizza’s gedacht. 😉
Een dikke dankjewel aan iedereen die is komen meefeesten. Een écht goed feestje wordt gemaakt door de feestvierders.
Klein minpuntje: ik was deze ochtend alweer wakker om negen uur. Grmbl.
Een geluk bij een ongeluk
Onze eetkamer en onze slaapkamer laten op zich wachten en dat is volledig te wijten aan de eetkamertafel die niet meer in voorraad is. We hebben al onze meubels bij dezelfde winkel besteld, kwestie van maar één keer de kosten voor de huur van een meubellift te moeten betalen. Vandaag heeft de meubelzaak ons laten weten dat de tafel pas op acht mei klaar is en dat de meubels dus pas op negen mei geleverd kunnen worden.
Dat wil zeggen dat we nog een tijdje zonder kleerkast zullen zitten. Maar dat wil ook zeggen dat we wat ruimte gewonnen hebben voor het feestje van vijf mei (je weet wel, dat feestje met meer dan vijftig man). Ik ben zelfs stiekem een beetje opgelucht dat de nieuwe tafel pas na het feestje geleverd wordt, je weet nooit wie er goesting krijgt om boven op de tafel te dansen en ‘t is nogal een krasgevoelige tafel. 😉
Betrapt
Allez, toch bijna. We waren gisteren helemaal klaar voor de start van het feestje en toen dachtten we: hey ja waarom niet nog snel een vluggertje, vóór de eerste gasten hier staan? En ja, natuurlijk stonden de eerste gasten hier nét op het moment suprème, tien minuten voor de officiële start van het feestje. Al een geluk dat de voordeur op slot was. Nog nooit zo snel onze kleren weer aan gehad. 😉
Tuinpaviljoentjes
Deze namiddag zijn mijn vriend en ik naar de feestelijke inwijding van de gerestaureerde tuinpaviljoentjes van de Abdij van ‘t Park geweest. ‘k Heb niet zoveel tijd om een uitgebreid verslagje te schrijven (moet tegen morgen nog een werkje af hebben), maar dankzij het goeie weer was er veel volk. Veel chic volk ook: mensen die het zich kunnen permitteren zulke projecten te sponsoren uit pure filantropie. Waren aanwezig: burgemeester Tobback, Patricia, een handjevol professoren en erfgoedliefhebbers, een hoop vrienden van de abdij en wij, natuurlijk. 
De prior van de abt gaf een mooie speech over “zijn” paviljoentjes (zijn veertigjarig priesterschap was onrechtstreeks de aanleiding voor de restauratie) en de architecte die de restauratie coördineerde gaf wat meer technische uitleg.
Na de speeches konden we onder het genot van een hapje en een drankje de paviljoentjes van binnen bekijken. Het viel niet mee om een drankje vast te krijgen, iedereen was dorstig en de mensen aan de toog waren nogal overrompeld door de massale opkomst. De hapjes waren trouwens de moeite: minigebakjes, koekjes, petits fours, sandwiches,…
Nog het vermelden waard: de kwinkslag op het einde van de speech van Tobback: “Ik ga de eer van het doorknippen van het lint aan de prior en de voorzitter van de Vrienden overlaten. ‘k Zou het zonde vinden zo’n mooi rood lint door te knippen.”
Enkele foto’s:
Ongelijk verdeeld
Morgen houden we onze eerste housewarming party in het nieuwe appartement. De eerste van drie (een party voor elk jaar dat we op ons appartement hebben moeten wachten). En ik heb er vannacht al niet goed van geslapen. Wakker rond zes uur en dan niet meer in slaap kunnen geraken. Overdenken wat er nog allemaal moet gebeuren. We hebben nog heel wat kuis- en opruimwerk voor de boeg. Alles ligt momenteel onder een fijn laagje stof, veroorzaakt door de buurman, het is nog behoorlijk rommelig in de leefruimte en er moeten nog wat kunstwerkjes aan de muur gehangen worden om de boel wat op te vrolijken. De eetkamer die we besteld hadden is nog niet aankomen, maar da’s geen ramp. Hebben we meer plaats voor onze gasten.
De verdeling van het aantal mensen over de feestjes is helaas niet echt ideaal te noemen. Morgen verwachten we 34 mensen. Dat lijkt ons zowat het ideale aantal om op een comfortabele manier te ontvangen in ons appartementje. De week erna (21 april) komen er 28 mensen, iets meer relax dus. En dan komt het: op zaterdag 5 mei komen er 52 feestvierders. Tweeënvijftig, terwijl we de limiet voor het aantal personen per feestje op 40 gesteld hadden. Er waren echter zoveel inschrijvingen voor 5 mei dat we niet anders konden dan die limiet optrekken. We hebben zelfs al mensen moeten teleurstellen die ook graag op de vijfde mei gekomen waren. Maar sorry, meer volk zie ik echt niet zitten. Nuja, ik snap het ergens wel, iedereen zoekt naar een dag met bekend volk. Maar hey, de 21ste april komen er ook heel toffe mensen! Be adventurous!
Luie zondagochtend
Lekker uitgeslapen, gesekst, Sus proper water en een koekje gegeven, de vuile was in de wasmachine gestoken, de quiche opgewarmd die we gisteren op het marktje in de Brusselsestraat gekocht hebben en verder genoten van de mooie ochtend.
Mijn vriendje en ik hadden alletwee behoefte aan zo’n luie voormiddag. We hollen al een paar weken van hot naar haar zonder de tijd te nemen om op adem te komen. Gisterenavond op het verjaardagsfeestje van mijn kleine broertje was ik zo moe dat ik bijna ter plekke in slaap kon vallen.
Ik voel mij al enkele weken fysiek niet honderd procent en ik vermoed dat dit louter en alleen aan slaapgebrek te wijten is. Buiten het feit dat ik bijna in slaap viel, was het nog wel een leuk feestje. Vooral gepraat met mijn broertje en zijn vriendin. Ik had niet veel gemeenschappelijke aanknopingspunten met de andere aanwezigen en dan hebben gesprekken de neiging om nogal snel te stranden. Het vergt energie om een gesprek gaande te houden als je weinig tot geen dingen gemeenschappelijk hebt en gisterenavond ontbrak mij de energie daarvoor. Omdat ik zo moe was, zijn we redelijk op tijd naar huis gegaan. Kwestie van niet achter het stuur in slaap te vallen.
Feestje
Gisteren zijn mijn vriend en ik naar het verjaardags- annex doctoraatsfeestje van vriend M geweest. Het feestje ging door op zijn appartement, dus het aantal genodigden was beperkt. Niet dat mij dat stoorde: als er minder volk is, heb je de tijd om meer diepgaande gesprekken te voeren. Er waren een aantal nieuwe gezichten bij, maar ongemakkelijke stiltes vielen er nooit. De aanwezigen hadden natuurlijk allemaal een IT-achtergrond, dat schept een band. 😉 Vooral met genodigde U had ik een “klik”. Lang geleden dat ik nog zo hard gelachen heb.
Als afsluiter kregen we het trouwalbum van M en L te zien. Een kunstwerkje van fotograaf Jos Verhoogen. M en L hebben er lang op moeten wachten, maar het resultaat was dit zeker meer dan waard. Prachtige foto’s verwerkt in een bijzonder mooi album. Een aandenken dat de eeuwigheid kan trotseren.
Alleen een beetje spijtig dat het feestje in het midden van de week viel, waardoor niemand het echt laat kon maken. Ach ja, volgende week legt vriendin U haar doctoraat af en zie ik de mensen die ik gisteren heb leren kennen weer terug. Ik kijk er al naar uit!