Achter de schermen bij DIVA

Een gunstige wind deed een uitnodiging voor een avondje achter de schermen van DIVA in mijn inbox belanden. Aangezien ik zo genoten had van mijn vorige bezoek, zei ik onmiddellijk toe, ondanks de verslechterende coronacijfers. Serieus zeg, wat is dat? In onze omgeving lijkt iedereen één voor één ten prooi te vallen aan het virus. Zelfs onze dubbel gevaccineerde vrienden zijn meestal stevig ziek: extreme vermoeidheid, grieperigheid, spierpijn, reuk- en smaakverlies. Tot nu toe zijn mijn vriend en ik erin geslaagd te ontsnappen aan het virus, laat ons hopen dat dat zo blijft. Wij wonen gelukkig niet samen met niet-gevaccineerde min-twaalfjarigen, wat in ons voordeel lijkt te zijn. Het is duidelijk dat het vooral de lagereschoolkinderen zijn die het virus binnen brengen in hun gezin.

Maar goed, dinsdagavond spoorde ik dus naar Antwerpen-Centraal en vanaf daar fietste ik met de blue-bike naar DIVA. ‘s Nachts fietsen doorheen de Antwerpse straten, niet meteen één van mijn favoriete bezigheden, met al die tramsporen en wegenwerken. Maar ik had voldoende marge ingecalculeerd zodat ik rustig kon fietsen en was stipt op tijd op de afspraak, alwaar mijn collega met wie ik afgesproken had al op mij stond te wachten. Fun fact: de collega in kwestie was exact een week eerder ook al naar Antwerpen gereden voor dit DIVA-bezoek. Ik kreeg toen ‘s avonds om 18u telefoon van haar en dacht even dat ik me vergist had van datum, maar het was zij die een week te vroeg was. Tweede keer, goeie keer dus, in haar geval.

Mijn collega en ik werden onthaald met een glaasje bubbels en wat hapjes. Pluim voor de organisatie die alles zeer coronaveilig had georganiseerd: iedereen moest aan aparte tafeltjes plaatsnemen en moest daaraan blijven zitten, terwijl het catering personeel de hapjes en drankjes rondbracht. Na een paar korte toespraken werden we in kleine groepjes opgedeeld voor het bezoek achter de schermen. Uiteraard allemaal voorzien van een masker. Heel fijn om te kunnen delen in het enthousiasme van de DIVA-medewerkers. Het was duidelijk dat ze uren over hun vakgebied konden praten. Super!

IMG_5200

IMG_5206

De gloednieuwe bibliotheek:

IMG_5213

Een bezoekje aan het archief met enkele bijzondere catalogi en promomateriaal.

IMG_5214

IMG_5215

IMG_5217

En ja, ik kijk graag naar blinkende dingetjes!

IMG_5208

IMG_5210

IMG_5219

We rondden de avond af met nog wat extra hapjes, drankjes en een heel fijn gesprek met één van de DIVA-medewerkers.

Diamonds are a girl’s best friend

Onze laatste dag van ons verlengd weekendje startten mijn vriend en ik, uiteraard, met een ontbijt met bubbels. Aan de tafels rondom ons zaten de leden van Rejoice, het gospelkoor dat ik helaas nog altijd niet had horen zingen.

Na het ontbijt checkten we uit en lieten onze valiezen achter bij de receptie, want ik had om 11u twee tickets geboekt voor The Antwerp Story in het pas heropende Steen. Het viel te verwachten dat deze gloednieuwe attractie kinderziekten zou vertonen en jawel, toen we ons mooi op tijd aanmeldden voor ons bezoek, deelde een zeer vriendelijke meneer ons mee dat The Antwerp Story helaas wegens technische problemen niet te bezoeken viel. Hij putte zich uit in excuses en een bijzonder uitgebreide uitleg over hoeveel weken het zou duren voordat we ons geld voor de tickets zouden terug krijgen. Beste meneer, dankuwel voor uw vriendelijkheid, maar administratieve terugbetaaltermijnen zijn geen onbekende voor mij.

Een beetje teleurgesteld besloten we dan maar van het uitzicht te genieten op het panoramisch dakterras van de nieuwe aanbouw, dat helemaal gratis te betreden valt voor iedereen. Een aanrader alvast! En kijk, we kregen zelfs een mooi zonnetje te zien!

IMG_4475

IMG_4477

IMG_4479

Als alternatief brachten we een bezoek aan DIVA, het museum voor diamant, juwelen en zilver. Want ja, ik ben nu eenmaal een fan van blinkende dingen. Het museum bood een zeer interessante inkijk in de wereld van de diamant. Fan van de originele wijze waarop de collectie tentoon gesteld werd: de wonderkamer, het atelier, de internationale handelskamer, de kluis en het boudoir belichtten allemaal andere facetten van het boeiende verhaal van de diamant in een verrassende scenografie. De eetkamer met zilverwaren was een beetje een vreemde eend in de bijt, maar eentje die ik als grote fan van pottekes allerhande wel degelijk wist te smaken. Het museum slaagde erin een esthetische ervaring te bieden en mij een beetje slimmer buiten te laten komen. Continue reading