de standaard

Ergernissen op vrouwendag

Dit belachelijke artikel in De Standaard vol met clichés en vooroordelen. Enfin, veel woorden ga ik er niet aan vuil maken, de tijd en de energie ontbreekt mij. Er is een reden waarom ik nooit de Flair lees. Graag verwijs ik jullie door naar dit voortreffelijke opiniestuk over vrouwendag in De Tijd, om te illustreren dat het ook anders kan. Ik kan alleen maar zeggen dat ik er nog altijd geen spijt van heb dat ik mijn abonnement op De Standaard opgezegd heb.

Blijft dat ik er mij kapot aan erger dat vrouwendag een vehikel van marketeers geworden is.

Zonde

Gevonden voor de deur van ons appartement: een grote ontbijtmand vol met oude pistolets, koffiekoeken en slecht geworden beleg, met de vriendelijke groeten van De Standaard Weekend. :-( Waarschijnlijk geleverd op zaterdagochtend toe wij gezellig aan het ontbijt in Londen zaten. Met pijn in het hart heb ik bijna alles moeten wegsmijten. Ondertussen denkend aan al die mensen die honger lijden op de wereld. Gelukkig heb ik nog wat cornflakes en brikjes fruitsap kunnen redden. Een magere troost

Echt doodzonde.

Een ezel…

Stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Gelukkig zijn het bij de Standaard duidelijk geen ezels. Ik citeer voor jullie twee stukjes tekst uit het artikel over het proces Fourniret, de fouten staan in het vet:

10.51 uur: Paul Lombard, de advocaat van Francis Brichet richt zich tot Michel Fourniret en vraagt hem hoe hij zich Elisabeth herinnert. ‘U vraag brengt me in verlegenheid’, antwoordt Fourniret. ‘Maar ik wil uw vraag niet onvolledig beantwoorden, vandaar dat ik mijn oproep herhaal om dit proces achter gesloten deuren te laten plaatsvinden.’

‘Ik wil u niet beledigen, ik vraag alleen een menselijke geste van u’, zegt Lombard. ‘Begrijpt u dan niet dat dit proces u enige kans is om uit te leggen dat ook u een mens bent?’ Fourniret herhaalt als een mantra dat hij niet wil praten als het proces publiek verloopt.

‘t Is nochtans echt niet moeilijk: wanneer ‘uw’ gebruikt wordt als bezittelijk voornaamwoord moet er altijd een ‘w’ staan. Ik begrijp best dat journalisten onder zware tijdsdruk staan, maar zondigen tegen dergelijke elementaire regels, dat zou toch niet mogen. Dus beste journalisten van de Standaard, in het vervolg wat beter opletten, he!

Gebrek aan respectabele blogs in Vlaanderen

Dixit de Standaard.

Ik citeer de laatste paragraaf uit dit artikel (de rest moet u zelf maar lezen):

‘Ik vermoed dat de blogosfeer in Vlaanderen binnen tien jaar aanzienlijker sterker zal staan’, voorspelt Vuijlsteke. ‘Je ziet hier en daar al signalen dat het de goede kant opgaat.’ Maar zolang de Vlaamse internauten hun blog blijven beschouwen als een virtueel dagboek, zal de Vlaamse blogosfeer nooit meer zijn dan wat het nu is

Sta mij toe daar eens goed mee te lachen. Waarom neerkijken op mensen die hun blog als een virtueel dagboek beschouwen? Als er mensen zijn die tijd en moeite investeren om diepgaande, doorwrochte artikels te schrijven, zeer mooi. Als er mensen zijn die graag schrijven over het feit dat ze vandaag tien keer de pamper van hun baby vervest hebben, ook mooi. Misschien hebben mensen na een zware dagtaak gewoon geen zin om energie te investeren in zware onderwerpen. De lichte(re) kant des levens is ook een kant die aandacht verdient.

Ondertussen hoop ik dat dit niet-respectabel blogje, dat u gerust als een virtueel dagboek mag beschouwen, u vandaag, morgen en overmorgen enkele leuke en ontspannende momenten kan bezorgen. Meer moet dat niet zijn.