Lunch @Chicago Café

Gisteren had ik een lunch date met een lieve collega die ik door omstandigheden veel minder vaak zie dan vroeger. Vroeger namen we dikwijls dezelfde trein naar huis, maar aangezien ik nu systematisch een latere trein neem en zij een vroegere om op tijd bij haar gezinnetje te kunnen zijn, komen we elkaar nog zelden tegen onderweg van en naar Leuven. Jammer wel, want ik kon altijd erg genieten van onze gesprekken op de trein en haar nuchtere en intelligente kijk op de zaken.

Als het openbaar vervoer ons niet meer samen brengt, dan moeten we zelf het initiatief nemen, nietwaar? Dus plande ik een lunchafspraak in ons beider agenda’s. We spraken af in Chicago Café, een gezellige plek met een ietwat alternatieve uitstraling door de industriële uitstraling van het pand in combinatie met het tweedehands meubilair.

Ik at voor de eerste keer in mijn leven shakshuka, een éénpansgerecht met aubergine, tomatensaus, halloumi, koriander en een eitje daar bovenop. Een heel lekkere combinatie die ik zeker nog eens opnieuw zal bestellen.

IMG_7200

De lunch was duidelijk te kort om volledig bij te praten. Het werd tijdens het gesprek pijnlijk duidelijk dat mijn lieve collega zich steeds minder op haar plek voelt binnen ons bedrijf. En als ik heel eerlijk ben, kan ik haar redenen goed volgen. Het lijkt soms alsof we meer tijd verspillen aan het analyseren van onszelf in plaats van in te zetten op het verbeteren van de dienstverlening naar onze klanten toe. Als daar niet snel verandering in komt, vrees ik dat ik binnenkort weer naar een afscheidsfeestje mag gaan…