Oorspronkelijk was het bedoeling dat ik deze krokusvakantie samen met onze vrienden uit Zichem en hun kinderen in de VAE zou doorbrengen om Abu Dhabi en de expo in Dubai te bezoeken. Helaas, coronatoestanden wierpen allerlei vervelende hordes op en uiteindelijk besloten we het zekere voor het onzekere te nemen en voor een Europese bestemming te gaan. Na heel wat whatsapp-berichten over en weer landden we uiteindelijk op Barcelona. Voor mij de derde keer dat ik deze stad zou bezoeken.

Ik stelde een programma samen met de highlights voor Barcelona, we kochten vliegtuigtickets, reserveerden een appartement voor zes personen en keken met z’n allen uit naar ons vertrek op de eerste maandag van de krokusvakantie. Eerste teleurstelling: de vlucht die we oorspronkelijk geboekt hadden op maandagnamiddag werd geannuleerd. Als alternatief bood Brussels Airlines ons een vlucht ‘s avonds aan. Tja, ‘t is niet dat we veel keuze hadden, maar wel zuur van die 50 euro die we extra betaald hadden om ‘s middags te vertrekken.

Mijn vriend en ik stonden nét in het station van Leuven op de trein naar Zaventem te wachten, toen onze vrienden ons lieten weten dat ze stil stonden in een monsterfile. Mijn vriendin dacht al meteen dat ze de vlucht zou missen, maar ik stelde haar gerust, Waze stelde meteen al een alternatieve route voor en we hadden meer dan genoeg tijd op de luchthaven ingecalculeerd. Mijn vriend en ik zijn normaalgezien nooit twee uur op voorhand op de luchthaven voor zo’n korte Europese vlucht.

En idd: paniek voor niets. Uiteindelijk waren onze vrienden zelfs nog een paar minuten vroeger dan wij in de vertrekhal. We checkten onze bagage in en raakten vlotjes door security. Al werden er natuurlijk weer twee personen uit ons gezelschap uitgepikt voor een springstoffencontrole.

We hadden afgesproken een licht avondmaal te eten op de luchthaven, kwestie van ‘s avonds laat niet volledig uitgehongerd in Barcelona aan te komen. Persoonlijk vind ik het restaurantaanbod op de luchthaven van Zaventem zeer bedroevend, maar we volgden het advies van mijn vriend die vaak bij Italiaans restaurant Amo een pizza gaat eten. Mijn vriend, die verjaart op 28 februari, kreeg van zodra we neerzaten aan een tafeltje meteen een cadeautje overhandigd van onze vrienden: paaschocolaatjes met advocaat! Yummie! Te bewaren voor na het eten, uiteraard.

De carpaccio die ik besteld had, viel redelijk mee en met gevulde magen stapten we het vliegtuig op, net op het moment dat de zon onderging boven Brussel. Mooi!

De vlucht verliep supervlotjes en nadat we onze bagage bemachtigd hadden, namen we een taxi naar de Palau de la Música Apartments. Het appartementsgebouw lag in een zeer drukke straat en in de ruit van de voordeur was een dikke barst, maar het appartement zelf was proper en in orde. Al leken de matrassen mij ietwat aan de dunne kant en was de kamer bijzonder spartaans ingericht. We hadden speciaal voor deze formule gekozen omdat dit appartement een gezellige grote leefruimte had waarin we samen spelletjes en dergelijke konden spelen.

Omdat we allemaal nog een klein hongertje hadden, zocht ik een tapasrestaurant in de buurt op waar we nog iets kleins konden eten. We belandden bij El Mercat, dat op het moment dat wij er aankwamen rond 21.15u stampvol zat. En dat op een maandagavond! Gelukkig konden we na een korte wachttijd een tafeltje voor zes bemachtigen.

En amai, de tapas smaakten! Het was zo lekker dat we meteen een flesje cava bestelden om samen te klinken op de verjaardag van mijn vriend en een geslaagd verblijf in Barcelona.

Het restaurant beviel ons zo goed dat we meteen reserveerden voor onze laatste avond in Barcelona.

Helaas slaagde ik er op de één of andere manier in op de terugweg van het restaurant naar het appartement mijn favoriete mondmasker van AmuseeVous kwijt te spelen. Een mooi blauw masker met verschillende portretten erop, ontworpen door illustrator Ann-Sophie Opara (ANSO). Mijn vriend en ik zijn nog heel de weg naar het restaurant terug gelopen in een poging het masker terug te vinden, maar faalden in onze missie. Zeer, zeer jammer.

Om het verdriet van het verlies te verzachten, speelden we in het appartement nog wat exploding kittens en kropen dan in bed. Kwestie van fris aan de nieuwe dag te beginnen.