business trip

Business trips

Vorig week zat ik in Luxemburg waar het nat, koud en boring was. Mijn Frans liet het afweten, ik was moe en mijn energieniveau was te laag om sociaal te doen. Tel daar nog eens bij de lange treinrit heen en terug en een hotelkamer die een hint van sigarettengeur uitwasemde.

Het contrast met ons werkbezoek aan Utrecht deze week kon amper groter zijn: vriendelijke Nederlanders, boeiende gesprekken, inspirerende gedachtenuitwisselingen, zalig lekker eten in de Artisjok én een afsluitende lunch met broodjes, melk en (wait for it!) kroketten! We reden met vijf in een auto naar ginder, wat een beetje krapjes was, maar wel een ideale manier om mijn medereizigers beter te leren kennen. Zo werd dit werkbezoek ook meteen een teambuildingsuitstapje. Én we logeerden in hetzelfde hotel als zes jaar geleden toen we in Utrecht de vriendin van mijn broertje bezochten die daar op Erasmus was. Én we deden een terrasje in de avondzon (zij het dat het frisser was dan verwacht).

Voor mijn archief, wat ik at in Utrecht:

  • Rilette van gerookte heilbot geserveerd met bitterbal van Hollandse garnalen, mesclunsalade en een dressing van koriander-wasabi-mosterd
  • Gegrilde zeebaars met kruidengnocci, portabella, paprika en een schaal- en schelpdierensaus
  • Trifle ‘Duo Penotti’ pure-chocolademousse, karnemelk-sabayon, basmate pannacotta, speculaas en cookies-roomijs

En oja, het dessert deed ons uiteraard hieraan denken:

En nu heb ik zin om nog eens een verlengd weekend naar Nederland te trekken.

Schoolreisje naar Amsterdam

Zoals gezegd, ben ik gisteren naar Amsterdam geweest. Niet voor een plezierreisje, helaas, maar voor een werkbezoek. Allez, werkbezoek, het voelde eerder aan als een schoolreisje. ‘s Ochtends vroeg met een bende van twintig personen op de trein. Net een stel uitgelaten kinderen. Voor mij was het op de heenreis nog iets te vroeg om al uitgelaten te zijn, dus ik heb een uiltje geknapt. Treinen en voertuigen in het algemeen hebben een rustgevende invloed op mij, vermoedelijk komt dit doordat mijn ouders, ten einde raad, met huilbaby yab toertjes met de auto deden om mij toch maar enigzins stil te krijgen.

De studiereis zelf vond ik maar matig interessant. Alleszins niet interessant genoeg om ervoor heen en weer naar Amsterdam te gaan. Onthoud ik als pluspunten: ons bezoekje aan de Waag en aan de Brakke Grond. Al de rest hadden ze, wat mij betreft, gerust kunnen overslaan. En ik had de indruk dat sommige van mijn collega’s hier ook zo over dachten, te horen aan het nogal luide geroezemoes dat tijdens bepaalde presentaties ontstond. Natuurlijk kan ik het hen niet kwalijk nemen dat ze het saai vonden, dat vond ik ook, maar beleefd is anders. Per slot van rekening ben je te gast bij mensen die de tijd nemen om je hun verhaal te doen. Je kan dan op zijn minst de beleefdheid opbrengen om naar hen te luisteren. Geen goeie punten voor ons schoolgroepje.

Gelukkig eindigde de dag met een receptie (godzijdank voor recepties) in de Brakke Grond. Goeie wijn en interessante kunst. Ik was vooral erg gefascineerd door de kerel die zo zot was om een film op zijn hoornvlies te laten projecteren. Mijn ogen begonnen geheel empatisch pijn te doen als ik alleen nog maar naar hem keek. Alles voor de kunst, zal ik dan maar denken.

Nog een kunstwerk dat mij kon bekoren: ronddraaiende luidsprekers die een soort van oerwoudgeluiden produceerden.

Niet alleen leuk om naar te luisteren, maar ook best wel fotogeniek.

Erg jammer dat er tussen de presentaties door zo weinig tijd was om van de stad te genieten. De zon scheen zo mooi dat mijn gedachten meermaals afdwaalden naar een gezellig terrasje met een lekkere cocktail. De enige foto die ik van Amsterdam zelf heb, is genomen vanuit het raampje van de trein op weg naar huis:

Tijdens de treinrit naar huis was ons clubje zo mogelijk nog luidruchtiger dan op de heenreis. Ik vermoed dat de wijn op de afsluitende receptie daar iets mee te maken had. Een beetje vervelend, want ik had een hoop lectuur bij om de tijd te doden op de trein (ik slaap niet alleen graag op de trein, ik lees er ook graag) en ik was echt niet in de mood om flauwe grapjes te maken over fuckme-botjes, (Ja, soms kan ik gewoon ook heel erg serieus zijn.) ‘k Was blij toen ik ‘s avonds eindelijk rustig in mijn bedje lag.

Uitbollen op vrijdag?

Dan toch niet vandaag. De ganse voormiddag (en een klein stukje namiddag omdat de bus te laat was om ons te komen ophalen) geluisterd naar wisselend interessante uiteenzettingen over digitaal archiveren. Vooral onthouden dat het meeste werk kruipt in het voorbereiden van de documenten (lees, de nietjes eruit peuteren en de post-its eraf halen).

Prijs voor de meest boeiende uiteenzetting gaat naar de projectleider van het digitaliseringsproject in Alsace-Moselle. Men is daar volop bezig met het inscannen en digitaliseren van alle grondboeken (een systeem voor de registratie van eigendomsrechten op onroerende goederen). Een monnikenwerk voorwaar, omdat alles wat in die boeken staat met de hand geschreven is en na het inschannen overgetypt moet worden door typslaafjes in Madagascar. Ik heb wel even geslikt toen het prijskaartje vermeld werd.

De broodjes en de wijn die we na de uiteenzettingen kregen, vielen zeer in de smaak. Alleen het half uur ronddrentelen op de stoep voordat de bus kwam opdagen, mocht wat mij betreft overgeslagen worden. Door deze vertraging was ik natuurlijk te laat terug op het werk om de geplande vrijdagnamiddagvergadering bij te wonen (wie plant er nu in hemelsnaam een vergadering op vrijdagnamiddag, euh ja, ikke dus). Gelukkig was er nog een stukje bavarois over om te vieren dat ons departement na de Grote Hervorming net één jaartje bestaat. Elke reden is goed om een stukje (of twee of drie) bavarois te eten. 😉

En straks moet ik gaan eten bij vrienden in hun nieuwe stulpje, hopelijk heb ik tegen dan weer wat honger…

Terug uit Groningen

Het was een zeer geslaagde business trip. Lekker gegeten (teppanyaki), goed gedronken (saké) en een miniwandelingetje in de sneeuwstorm gemaakt. Groningen leek me wel een leuke stad, maar door het slechte weer ‘s avonds hebben we niet echt van de sfeer in de stad kunnen proeven. Wel jammer dat het zo ver rijden is. Gelukkig hadden de Nederlanders gisteren speciaal voor ons een weeralarm afgekondigd, waardoor heel veel Nederlanders zich niet op de baan durfden wagen. Handig, want daardoor hebben we geen file gehad en de wegen zelf waren zeer goed berijdbaar.

Het hotel dat men voor mij geboekt had, was subliem. Ik had een junior suite, mét sterrenhemel boven het bed. Een apart bad en douche in de badkamer, volautomatisch sluitende gordijnen, flatscreen tv: dikke luxe. Jammer dat het maar voor één nachtje was en dat ik alleen in dat grote bed lag. 😉

En niet alleen de accomodatie was dik in orde. De mensen met wie we ter plekke afgesproken hadden, kenden “hun ding”. Erg verfrissend om eens gespaard te blijven van al die marketing blabla en te kunnen praten met mensen die wisten waarover ze het hadden.