We startten deze zonnige zondag met een bagelontbijtje bij House of Bouillon. De bagels waren zeker lekker, maar misschien toch nét iets te duur voor wat we kregen. Gelukkig maakte het feit dat we konden genieten van ons ontbijt op een zonnig terras veel goed. Met als bijkomend pluspunt dat we in het charmant West-Vlaams werden bediend.
Na het ontbijt trokken mijn vriend en ik met de drie nichtjes naar Archéoscope Godefroid de Bouillon, ook inbegrepen in de inkomtickets van het kasteel en bijgevolg een tweede gelegenheid voor een romantisch momentje voor de zus en schoonbroer van mijn vriend. 😉
We moesten een veertigtal minuten wachten tot de show zou starten, maar gelukkig waren er genoeg verkleedkleren om de dames zoet mee te houden. Op het laatste moest ik ze zelfs nog tot spoed aanmanen.
Het audiovisuele spektakel vertelde het verhaal van de kruistocht van Godfried van Bouillon. Ik moet zeggen dat de show goed in mekaar zat, met een indrukwekkende bewegende maquette van het kasteel en mooie projecties. Beter dan de lichtprojectie op de binnenkoer van het kasteel, naar mijn mening. Na de show wandelden we aansluitend door het museum. Dat vond ik wat minder. Het werd me nooit helemaal duidelijk welk verhaal ze nu wilden vertellen. Een verhaal over kastelen, kruistochten, de vroegere abdij op deze plek? Veel van de interactieve installaties waren dan ook nog eens (zoals wel vaker) stuk. We besteedden niet te veel tijd aan dit museum, want we hadden nog een wandeling gepland in de namiddag.
Terug in het huisje pakten we onze spullen bijeen en namen we afscheid van onze sympathieke gastvrouw. We vertrokken in de richting van onze laatste bestemming van het weekend: Le Tombeau du Géant. Maar eerst moest ik nog een restaurant vinden waar we onze hongerige magen konden vullen. Helaas, buiten Bouillon vielen er bitter weinig restaurants te bespeuren. Dus besloot ik een gokje te wagen en stelde ik voor iets te gaan eten bij Le Relais du Géant, op letterlijk een paar meter van Le Tombeau du Géant, het risico aanvaardend dat dit een toeristenval zou zijn. Niets bleek minder waar. We belandden op het zonnige terras van een charmant familierestaurant vol met beeldjes van katten en andere beesten. De eigenares zelf bediende ons en ik twijfel er niet aan dat haar echtgenoot in de keuken stond. De menukaart was eerder beperkt, maar de forel die ik op mijn bord kreeg, was eerlijk waar de beste die ik ooit gegeten heb. En zo groot! De kwartels die mijn vriend had besteld waren ook heel lekker. Wat een onverwachte meevaller.
Na een uitstekende lunch parkeerden we onze wagen bij het uitkijkpunt op Le Tombeau du Géant. Na de verplichte fotosessies, maakten we als kers op de taart van dit fijne weekend nog een kleine wandeling van een viertal kilometer in de mooie omgeving.
Na deze mooie wandeling met een paar klimmetjes en mooie uitzichtpunten, namen we afscheid. Mijn vriend en ik reden met onze cambio terug naar Leuven, terwijl ons gezelschep nog een stukje verder moest rijden naar Geel.
Mijn vriend en ik sloten het weekend af met een lekker avondmaal bij Van De Weyer, alwaar ik genoot van een tomaat garnaal die echt tien keer beter was dan die bij de buren van de Kosmopol.
