aquarium

Bezoek aan Aquatis in Lausanne

Zondag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Aubonne, tevens ouders van ons petekindje om samen naar het gloednieuwe Aquarium – vivarium in Lausanne te gaan. Ik keek er erg naar uit want het was alweer veel te lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hebben én ik ben dol op aquaria.

Mijn vriend en ik spoorden met de trein naar Alleman, alwaar we opgepikt werden door onze vriendin. We hadden het pas gerenoveerde huis al eens eerder gezien voor dat ze erin getrokken waren, maar het was de eerste keer dat we het volledig ingericht konden bewonderen. Het schitterend uitzicht op het meer was om jaloers op te zijn! En natuurlijk konden de kinderen niet wachten om vol trots hun nieuwe kamers te laten zien. Er moeten nog wat details afgewerkt worden, maar je ziet zo dat dit een fantastische thuis is/zal worden.

Na samen tortilla’s gegeten te hebben, vertrokken we met de wagen naar Lausanne. Aquatis was makkelijk te vinden en dankzij onze vriend die snel online tickets kocht, konden we aan de lange wachtrijen ontsnappen. Helaas was het zo druk in Aquatis dat het onmogelijk was om ten volle van de opstellingen in dit gloednieuwe gebouw te genieten. Veel opstellingen toonden bewegend beeld en bijhorend geluid, wat zeer moeilijk te verstaan was in al de drukte. De spiegels op de grond die dienden om taferelen op het plafond te weerkaatsen en zo de illusie te creëren dat je boven een bepaald landschap vloog, waren al stevig bekrast. De vraag is of die spiegels bestand zijn tegen al die mensen die er dagelijks over passeren. Sommige touch screens werkten gewoon niet en de grote aquaria gaven een nog wat lege indruk. Iets wat wellicht in de loop der maanden zal veranderen. En ik het algemeen vond ik het ook allemaal wat te donker.

Hét hoogtepunt van ons bezoek was de krokodil die net op het moment dat wij erop stonden te kijken en hoop visbotten uitbraakte, waar de andere vissen in het aquarium zich vliegensvlug op stortten. Kannibalisme, iemand? Maar wel interessant om te zien, want ik was er altijd vanuit gegaan dat een krokodil zijn slachtoffer volledig verteerde.

Al bij al verlieten we het aquarium met gemengde gevoelens. Ik denk echt dat Aquatis meer potentieel heeft dan wij te zien kregen. Misschien nog eens teruggaan als de kinderziektes weggewerkt zijn.

Maar het leukste is natuurlijk dat we samen een gezellig namiddag hebben doorgebracht.

IMG_3957

IMG_3972

IMG_3979

IMG_3986

IMG_4007

IMG_4025

IMG_4026

IMG_4034

27 oktober: Walvisspotten

Weer wakker gelegen tussen half vier en vijf. Gelukkig leek de ergste vermoeidheid weggewerkt en voelde ik me een pak beter dan gisteren. We trokken voor ons ontbijt weer naar de Food Court. Mijn vriend liet zich verleiden door sushirolletjes en ik at een wrap. Na het eten bestelden we een large smoothie, die groot genoeg bleek om dorst de wereld uit te helpen. Jullie mogen het opschrijven: ik ben een fan van food courts, vooral dan van degene die vlakbij ons hotel liggen.

Eerste stop van de dag: het Sydney Aquarium. Over het aquarium valt niet zo heel veel te vertellen. We zagen mensenetende, giftige, onschuldige, platte, ronde, langwerpige, gecamoufleerde, gestreepte en fluorescerenede visjes in alle maten. We leerden ook het verschil kennen tussen een freshie en een saltie (krokodil). Heel leuk en boeiend allemaal.

Daarna was het tijd voor de Whale cruise. E, T en M waren tot onze verbazing mooi op tijd op de afspraak. We waren toen ze aankwamen nog bezig aan ons broodje met gegrilde kip. Uit voorzorg voor de boottocht hadden mijn vriend en ik touristil ingenomen. Iets waar we achteraf gezien, beslist geen spijt van hadden.

De boot bracht ons buiten de baai van Sydney naar de open zee. Een zeer woelige open zee. Enfin, ik moet er geen tekeningetje bij maken: de kotszakjes werden bovengehaald. Mama T, zwanger van haar tweede kindje en dus touristilloos, was bij de slachtoffers. En uit solidariteit deed kleine M dan maar mee. Gelukkig bleef het bij M bij één kleine overgeefbeurt en viel ze daarna in slaap.

Boven op het dek zochten mijn vriend en ik naarstig naar walvissen. En ja, al gauw zagen we de eerste waterstraal naar boven schieten, gevolgd door een stukje rug en een staart. Walvissen zijn indrukwekkende beesten, maar helaas zeer moeilijk te fotograferen. Ik denk dat ik meer foto’s van de zee heb dan van stukjes walvis.

De terugreis naar de haven verliep nog woeliger. Er stond een stevige wind en de golven waren hoog. Ons bootje werd heen en weer geslingerd. Ik voelde de misselijkheid opgekomen, maar gelukkig bleef het daarbij. Geen kotszakje nodig gehad. Danku touristil. Al moet ik zeggen dat ik behoorlijk opgelucht was de vuurtoren die de ingang van de haven van Sydney markeert, op te merken. Oef, kalmer water. Respect voor alle mensen die hun boterham op zee verdienen.

Toen we weer vaste grond onder onze voeten hadden, ging de tocht via de speeltuin (na aandringen van kleine M) naar China Town. E en T kenden er een goeie Chinees en dat bleek niet gelogen te zijn. Zeer lekker eten voor een fijne prijs. Al kregen we allemaal andere schotels dan we besteld hadden, lekker was het wel. En dan maar gokken wat de ingrediënten van een bepaalde schotel zouden zijn. Nog nooit zo’n malse eend gegeten.

Na het eten spraken we af voor woensdag. Want morgen moeten we supervroeg opstaan voor een dagje Blue Mountains. Ik heb er zin in!