appartement

Gordijnen

Hoera! We hebben eindelijk gordijnen in onze slaapkamer! Allez, ‘t zijn geen klassieke gordijnen, ‘t is zo’n rolding wat je met een touwtje naar boven en naar beneden kan op- en ontrollen, geen idee hoe zoiets heet. Hopelijk worden we nu niet meer te vroeg wakker omdat de zon op ons gezicht schijnt. Jammer voor de buren die nu niet meer naar binnen kunnen gluren. 😉

Krukjes

We hebben na een lange zoektocht eindelijk geschikte (en betaalbare, mens, de prijzen dat ze tegenwoordig voor die dingen durven vragen) krukjes gevonden om aan ons keukenblad te zitten. Dat wil zeggen dat we naast onze twee bureaustoelen nu ook ander zitmeubilair hebben. Oja, we hebben ook nog twee rotan zetels, maar die zijn zo overladen met kleren dat we daar zelf niet meer bij kunnen. Hoog tijd dat die kleerkast er komt. :-)

Leuke vooruitzichten

Deze ochtend stond er een grote vrachtwagen vlak voor onze deur. De vrachtwagen stond zó dicht bij de deur dat ik me tussen vrachtwagen en muur moest wringen om op het voetpad te geraken. Deze avond stonden bordjes “verboden te parkeren” op de parkeerplaatsen voor onze appartementsblok én voor het bouwvallige huis naast ons.

Dat wil zeggen dat we binnenkort kunnen genieten van de afbraakwerken van het huis naast ons. Het huis dat rechtstreeks grenst aan onze slaapkamer en in de plaats waarvan binnen een jaartje een gloednieuwe appartementsblok zal verrijzen. Een jaartje wakker worden met geboor en geklop (iedereen weet dat het favoriete lawaaiproduceertijdstip van bouwvakkers half zeven ‘s ochtends is, de rest van de dag is het schaft). Ik kijk er al naar uit!

En toen sloeg mijn hart een paar slagen over

Toen ik vanavond thuis kwam, bleek geen enkel apparaat, geen enkel stopcontact en geen enkel licht in ons appartementje nog te werken. Meteen doemden allerlei doemscenario’s op in mijn hoofd. Spookbeelden van gefrituurde elektronica trokken voorbij aan mijn geestesoog. Ik spoedde mij meteen naar de elektriciteitskast in de berging, waar bleek dat alle verliesstroomschakelaars en zekeringen gewoon op stonden. Lichte paniek borrelde in mij naar boven. Mijn vriendje was nog niet thuis en ik kon hem ook niet bereiken, want hij had zijn gsm thuis vergeten (wat hem nog nooit overkomen is). Dus liep ik wat op mijn eentje allerlei noodscenario’s te verzinnen. Met het weekend in zicht zou het niet zo gemakkelijk zijn om een hersteller te vinden. Ik zag ons al opnieuw op de stoep staan bij nonkel K.

Gelukkig is dit een verhaal met een happy end. Bij nader onderzoek bleek dat de elektriciteitsschakelaar in de kelder af stond. Vermoedelijk per ongeluk afgezet door één van de werkmannen die hier nog steeds rondwaren. Ofwel heeft er iemand ons eens flink willen kloten. Voor de zekerheid hebben we, nadat de schakelaar opnieuw in de juiste stand stond, toch maar alle apparaten één voor één getest. Groot was onze opluchting toen alles nog bleek te werken. Dat was schrikken.

Het elektriciteitsmysterie

Ons appartement en bij uitbreiding het hele gebouw, het blijft een bron van zorgen. Toen mijn vriend en ik vorige zaterdagavond druk aan het schilderen waren (de schoonfamilie was al naar huis), kwam de vader van de bovenbuurman aanbellen. Of onze elektriciteit nog werkte. Wij: “Euh ja, zoals je ziet.” Alle pc’s stonden op, alle lichten brandden, de microgolf had nog maar net aangestaan en de frigo deed zijn best om al die pintjes op temperatuur te houden. Bij de bovenbuurman werkte echter zo goed als niks meer: de lichten brandden op halve kracht en alleen de frigo gaf nog een teken van leven.

Aangezien wij de ganse dag geschilderd hadden en geen enkel probleem hadden ondervonden, gingen wij ervan uit dat er ergens een apparaat bij onze bovenbuur voor kortsluiting zorgde. Wel sneu voor de bovenbuur, dus stelden we voor een kabel van bij ons tot bij hem te trekken zodat hij toch nog wat op zijn pc kon werken. De buurman verkoos echter andere oorden op te zoeken. Ik kon hem geen ongelijk geven. 😉

Deze week kwamen we hem tegen in de trappenhal. En wat bleek: blijkbaar had Electrabel “ergens iets verkeerd gedaan” met als gevolg dat ongeveer al zijn apparaten die aan het elektriciteitsnet hingen, gefrituurd waren: kapotte pc, kapotte verwarmingsketel, kapotte microgolf,… Electrabel had toegegeven dat ze een fout gemaakt hadden en de schade zou door hen vergoed worden. Ze wisten wel niet goed wát ze fout hadden gedaan en eigenlijk hadden ze ook niks veranderd maar de schade zouden ze wel betalen. Klinkt u dat ook niet een beetje bizar in de oren, beste lezer? Toegeven dat je een fout hebt gemaakt, maar niet weten wat die fout is…

En het wordt nog vreemder: in de andere, nog onbewoonde appartementen, was er ook schade. Op verschillende appartementen was de bewegingssensor voor de lichten in het halletje doorgebrand. Zwartgeblakerd, naar het schijnt (ik heb het zelf niet gezien, dit zijn de woorden van de overbuur). Enkel ons appartement was gespaard gebleven. Geen enkel apparaat heeft schade ondervonden. Blijkbaar hebben wij ergens een speciale beschermengel die onze apparaten en computers voor schade behoed heeft. Bijzonder bizar.

Nu maar hopen dat het bij deze ene anomalie blijft, want aangezien Elektrabel niets gerepareerd heeft, kan het zijn dat dit probleem zich opnieuw voordoet. En misschien blijven wij dan niet gespaard…

The green room

Ondanks het feit dat ik érg, érg, érg blij ben dat de schilderwerken achter de rug zijn, ben ik iets minder blij met de kleur van onze logeerkamer: lichtgroen. Absoluut een foute keuze. Mijn vriend en ik hadden ook nooit groen in gedachten voor de slaapkamers. ‘t Is de schuld van de mevrouw in de verfwinkel die ons dat lichtgroen heeft aangesmeerd. Gelukkig zijn we begonnen met het schilderen van de logeerkamer, waarna we al snel onze foute keuze merkten en er wijselijk voor kozen om onze eigen slaapkamer in dezelfde kleur als de leefruimte te schilderen. (We zijn daarvoor wel nog wat extra potten verf moeten gaan halen.)

Dus u bent gewaarschuwd: als u bij ons komt logeren, moet u in een lelijk groene kamer slapen. Achja, tijdens het slapen merk je daar toch niet veel van. 😉

Klaar!

Finito! No more paint! Althans toch voor een paar jaar. 😉 Ik ben superblij dat het achter de rug is. Gelukkig zorgde het zonnetje dat in ons appartementje binnenscheen voor een vrolijk sfeertje tijdens het schilderen. Al bij al waren we redelijk snel klaar (al om zes uur deze avond). Het opruimen is nog niet volledig gedaan. Maar da’s een detail.

We hebben meteen een flesje Toscaanse wijn (een verjaardagscadeautje dat lange tijd in de kast is blijven staan) gekraakt om het einde van de schilderwerken te vieren.