De plinten zijn nog steeds niet in orde… Tsss.
Onze eerste zelfgemaakte smoothie
Is een feit. Een fijne manier om te vieren dat al onze rommel nu nog maar over drie plaatsen verdeeld is (mijn ouders, zijn ouders en ons appartement). Alles wat nog bij nonkel K stond, zijn we vandaag gaan ophalen. De mens zal gelukkig zijn.
De man uit Oostrozebeke
Ook wel gekend als de parketman met het onverstaanbare accent, is hopelijk op dit moment bezig met het bevestigen van de laatste losse plintjes in de slaapkamer.
Ik ben de parketman dit weekend tegen het lijf gelopen in ons appartementsgebouw (ik kom elke ochtend wel één of andere werkman tegen). Hij heeft een hele uitleg gedaan over hoe mooi hij ons laminaat wel niet vond en dat die mannen van de deuren toch maar prutsers waren. Een observatie waarmee ik volmondig instemde, want doordat die van Imabru zo stom geweest zijn een te groot gat in de deur van het toilet te boren (daar waar het slot hoort te zitten), zullen ze waarschijnlijk de ganse deur moeten vervangen. En oja, hier en daar rammelt er een deurklink. En de afvoer van de afwasbak in de keuken lekt (maar dat is niet de schuld van de mensen van Imabru).
De man uit Oostrozebeke heeft mij vervolgens ook nog gratis en voor niets voorzien van kleuradvies voor de toekomstige schilderwerken. Geel mochten we onze muren van de slaapkamers zeker niet schilderen (niet dat we dat van plan waren), want dat paste niet bij ons laminaat, maar zo één bruine muur, ja dat zou toch wel geweldig zijn. En dan spotjes in de hoeken. Fantastisch! En hij heeft ongetwijfeld nog een boel extra interessante dingen verteld, die ik helaas gewoon niet begreep. Ik vraag mij nu toch echt af of dat aan zijn Westvlaams ligt of dat de mens gewoon een licht spraakgebrek heeft.
Lang leve de squash aan de Vaart!
‘t Is er gezelliger, de veldjes zijn beter, het is er minder duur én het stinkt er niet. Hoera voor de Sportopolis!
Mijn nieuwe schoenen!
Babel
Gisteren ben ik met vriendin U naar de film geweest, in een poging nog snel snel wat potentiële oscarkandidaten te zien. “Babel” dus. Een kaleidoscopische film van mensen, plaatsen en talen met als rode draad een soort “six degrees of separation“, maar dan world wide. Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk was. “Babel” is een film over een imperfecte wereld. Een wereld waarin we vaak overgeleverd zijn aan de speling van het lot. Pech of geluk, het is hoe het dubbeltje rolt. Als iemand struikelt en valt, dan is dat pech, maar in deze wereld gebeurt het maar al te vaak dat mensen verantwoordelijk zijn voor de ellende van hun medemensen. Zeker gaan zien. En ik hoop dat “Babel” een paar oscars mee naar huis mag nemen.
Na de film zijn we nog wat cocktails gaan drinken in de Kosmopol. Volgens mij denkt die ober dat ik een crush op hem heb. Da’s al de derde keer in een week tijd dat ik daar iets gaan drinken ben en telkens met ander volk. Nu moet ik zeggen dat hij qua looks zeker bij mij in de smaak valt, maar op zijn ober-skills valt toch nog het één en ander aan te merken. 😉
Nu nog wat kuisen en dan straks iets gaan eten met de mannen van FOSDEM.
3 maart
Is niet alleen de dag van de ongetwijfel formidastische BlogMeet in Leuven, 3 maart is het ook de jaarlijkse Nacht van de duisternis. Dat belooft een spannende avond/nacht te worden!
Ik heb nieuwe schoenen gekocht!
Een impulsaankoop van jewelste en dan te bedenken dat ik helemaal niet zoveel kleren heb die bij mijn nieuwe schoenen passen. Maar dat zal de pret zeker niet drukken! Nieuwe schoenen, hoera!
PS: Als ik vanavond nog wat tijd heb, zet ik een fotootje van mijn nieuwe aanwinst online.
Food week
Na de food day, nu ook de food week. ‘t Was echt wel erg deze week en dan te bedenken dat er elders op deze aardbol mensen honger lijden. Decadentie ten top:
– zaterdag Indisch met L en D (veel en lekker);
– maandag teppanyaki met de broer en zus van mijn vriend (zeven gangen, dat zegt genoeg);
– woensdag een stevige boerenmaaltijd in Bokrijk;
– en gisteren een uitgebreide diner in de Earth Shake met de collega’s (partners inbegrepen) van mijn vriend.
Dit weekend ga ik een beetje vasten en kuisen (naar het schijnt verbrandt dat calorieën), denk ik zo.
De efficiënte sloddervos
Voila zie, bij deze zweer ik plechtig de chaos op mijn bureau te blijven negeren. Da’s gewoon mijn eigen supergesofistikeerde klassificatiesysteem.

