F en T hebben er sinds gisteren een broertje bij om hen te helpen decibels te produceren. Dat belooft voor hun volgende bezoekjes. 😉 Chapeau voor de mama en de papa trouwens. Drie kindjes, dat vergt de nodige energie.
Een fijne zondag
Fijn. Met z’n vieren rond de tafel zitten. Genieten van het eten. Een glaasje wijn in de hand (niet voor haar, want zij is zwanger). Bijpraten voor een jaar. Felicitaties krijgen voor het lekkere eten. Gelukkig zijn dat het iedereen zo smaakt. Fruit in warme chocolade doppen. Genoeg onderwerpen hebben om een week mee vol te praten. Te horen hoe gelukkig ze zijn, daar in hun pas gekochte huis in Den Haag. Hoe ze uitkijken naar de baby. Dat ze het geslacht al weten. Dat de jobs boeiend zijn. En dat het klikt. Gewoon. Fijn.
Teleurstellend
Gisteren zijn mijn vriendje en ik nog eens in de bioscoop geraakt. In mijn ideale wereld zouden we wekelijks een film op groot scherm zien, helaas, in de echte wereld worden we hiervan weerhouden door banale trivialiteiten als tijdgebrek. En die ene keer dat we dan in de bioscoop geraken, valt de film toch wel niet tegen, zeker.
Misschien komt het doordat we de boeken niet gelezen hebben (ik heb mij altijd wat afzijdig gehouden van heel die Harry Potter-heisa, simpelweg omdat ik de hype rond dat boek moeilijk kon geloven), want ik had moeite om mij in de personages in te leven en soms gewoon moeite om de film zelf te volgen. De eerste drie Harry Potter-films hebben we gezien op dvd (met dank aan de vriendin van mijn broertje voor het uitlenen) en de vierde film zijn we daarna in de bioscoop gaan zien. Over de eerste drie films was ik matig enthousiast, maar de vierde vond ik echt goed. De vijfde daarentegen. Ik kan niet meteen de vinger op de wonde leggen, misschien komt het doordat ik het gevoel kreeg dat de film samenhang miste, te veel uit losse fragmenten bestond en te veel personages bevatte, maar zowel mijn vriend als ik kwamen uit de filmzaal met een was-dit-het-nu-gevoel. Als Harry Potter in deze film doodgebliksemd werd door Lord Voldemort himself, zou het mij steenkoud gelaten hebben.
We waren beter naar The Simpsons geweest.
Winkelen
Net terug van inkopen doen voor een heel leger. Allez, ‘t is te zeggen voor twee zwangere vrouwen en hun respectievelijke echtgenoten. Ja, er zijn dus nog steeds mensen die ons appartementje nog niet gezien hebben. Ik ben momenteel al afspraken aan het maken voor oktober. En zo blijven we bezig. Niet dat ik klaag: bezoek krijgen is plezant! Ik kijk al uit naar morgen en overmorgen.
‘t Doet toch een beetje zeer
Die vakantieberichtjes op de Vlaamsche blogs. Die vakantiefoto’s op flickr. De verhalen over hoe tof het wel niet was of hoe tof het wel niet zal zijn. En wat nog het meeste zeer doet, is de steeds wederkerende vraag: “En wanneer ga jij op vakantie?” Wel, euh, niet, dus.
De Tour en doping
Het beste wat in mijn ogen de organisatoren kunnen doen, is die wedstrijd gewoon stopzetten. De wielersport is elk greintje geloofwaardigheid dat nog overbleef na al de voorgaande affaires, nu wel definitief kwijt. Vroeger volgde ik de mooiste wedstrijd van het jaar met bijzondere aandacht. Nu kan het me niks meer schelen wie wint. Volgens mij zijn er weinig renners die géén boter op het hoofd hebben. Ik word niet graag bedrogen.
Overschotjes wegwerken
Gisteren hadden we twee vrienden uitgenodigd in een poging om de overschotjes van vorig weekend weg te werken. Ze hebben erg hun best gedaan, maar hebben jammerlijk gefaald.
Iemand zin in een stukje oudbakken appeltaart?
Vallen en opstaan
Heb ik de laatste week al letterlijk meer gedaan dan mij lief is. Met als gevolg dat ik er behoorlijk geblutst en gebuild uitzie. Hopelijk zoeken mijn collega’s niet te veel achter mijn bont en blauwe benen.
Gentse Feesten
‘k Heb door het goed gevulde weekend (inkopen doen, kuisen, de was doen, bezoek ontvangen, eten maken, spelen met de kindjes, babbelen, slapen, kuisen, de was doen, bezoek ontvangen, spelen met de kindjes, eten maken, foto’s online zetten, slapen) niet veel tijd gehad om een verslagje online te zetten. Ondertussen zijn anderen mij al voor geweest, dus houd ik het bij een kort maar krachtig berichtje:
Dankjewel Joke, Peter, Lynn, Pieter, Vincent, Peter, Jeroen, Sigrid, Stefanie en special guest Gypsy voor de fijne avond. Volgend jaar blijven we overnachten in Gent en zorgen we dat we genoeg drank binnen hebben om de Duveltent te trotseren, beloofd! 😉
PS: Moeten er nog Zwan-worstjes zijn?
Straffe kotverhalen
Bij de Standaard. Ah, sweet memories.