Holy shit!

Holy fucking shit! Sorry voor mijn taalgebruik, maar een paar krachttermen zijn op dit moment zeker op zijn plaats. Deze nacht, rond een uur of half vier worden mijn vriend en ik ruw uit onze slaap gerukt door een donderend geraas. Het eerste wat door ons hoofd schiet: d’r is iets naar beneden gekomen op de bouwwerf naast ons. Mijn vriend gaat kijken op ons balkon en ik lig nog een minuut of wat half versuft in bed. Tot mijn vriend roept: “Shit, shit, shit, da’s aan ons gebouw. Schade aan ons gebouw.” Twee tellen later ben ik uit bed en sta ik in pyama al klappertandend op het balkon te staren naar het gigantische stuk gevel dat vlak boven onze hoofden los hangt. Eerste reflex bij bouwperikelen: fotografisch bewijsmateriaal verzamelen. Tweede reflex: in het gebouw rondlopen om te zien wie er zo nog al wakker is en de brandweer bellen.

Blijkbaar had iemand van de huurders in het gebouw al de politie en de brandweer gewaarschuwd. Restte ons niet veel anders dan wachten en bidden dat de boel niet zou instorten. De politie van Leuven stond er ongelooflijk snel. Samen (ik nog steeds in pyama met ondertussen wel een jas erboven) met de politie en de overige bewoners die wakker waren de schade vanaf het dak van de garages opgenomen. Eerste verdict (voor zo goed als mogelijk vastgesteld met zaklampen): geen structurele schade, alleen schade aan de gevelsteen. Tweede verdict: holy fucking shit, hebben we nu nog niet genoeg miserie gehad met die bouw hier?

Bellen naar de eigenaars van het appartement boven ons, waar de grootste schade is, levert niets op. Bellen naar de bouwfirma die verantwoordelijk is voor onze bouw ook niet. De aannemer van de bouw naast ons (een stuk van de gemeenschappelijke muur is ook geraakt) neemt ook niet op. De brandweer wil op het balkon van het derde verdiep geraken om het nog los hangende stuk gevelsteen dat een gevaar vormt, te verwijderen. De huurders van het derde verdiep zijn niet thuis. De eigenaars van het derde verdiep nemen na wat rondbellen de telefoon op, maar hebben geen sleutel en zijn blijkbaar een beetje achterlijk of zo, want kunnen ons niet eens een gsmnummer van de huurders bezorgen.

En daar stonden we. Midden in de nacht, op straat, zielig te wezen. Samen met de Leuvense politie en de brandweer. Ik heb gezelligere nachten doorgebracht…

Het bewijsmateriaal:

Genomineerd

Voor het tweede jaar op rij kan u stemmen voor dit bescheiden weblogje. Winnen zal ik niet en er mijn slaap voor laten ook niet, maar ik voel me toch wel een beetje vereerd. Het is leuk om gelezen te worden. Punt. Al vind ik maandag een rare avond voor een prijsuitreikingsfeestje. Wie zit er graag in het begin van de week met een houten kop op ‘t werk? De beslissing om de prijzen in Gent uit te reiken, is dan weer geweldig evident. Clickx gunt de gedoodverfde winnaars graag een feestje in eigen stad.

Wisselvallig

In een tijdspanne van één uur zijn er aan mijn raam de volgende weertypes gepasseerd: dikke natte regendruppels vallend uit een asgrijze lucht, blauwe lucht met witte schapenwolkjes, donkergrijze, bijna zwarte lucht met stortregen, blauwe lucht met jagende witte wolken. Benieuwd wat het volgende uur zal brengen.

Mijn mening over TH

Het kan mij eerlijk gezegd geen bal schelen of de leden van één of ander groepje meisjes dan wel een jongens zijn. Androgynie is geen nieuwe uitvinding. Het belangrijkste is dat hun muziek mij tussen al die rap-, R&B-, hiphop- en andere brol door niet onaardig in de oren klinkt. Nuja, hoge bomen vangen veel wind, zeker? Hopelijk genieten ze nu met volle teugen van hun succes, want ik twijfel eraan of het een lang leven beschoren zal zijn.

Cursus fotografie

Omdat ik gewoonweg te veel vrije avonden in de week heb (haha), volg ik deze maand op woensdagavond een fotografiecursus. Gisteren was de eerste les en eerlijk gezegd, viel het mij wat tegen. Het was een heel algemene uiteenzetting over elementaire zaken als diafragma, sluitertijd, scherptediepte, witbalans, enzovoort. Dingen die ik onderhand al wel wist, maar goed, de cursus stond open voor iedereen, ik kan het ze moeilijk kwalijk nemen dat ze bij de basis beginnen. We kregen op het einde van de lange en een beetje saaie uiteenzetting een opdrachtje mee naar huis. Experimenteer wat met witbalans en scherptediepte. Redelijk vaag, wat mij betreft. ‘k Denk dat ik mijn eendjes nog eens ga laten opdraven. 😉

IMEC Talent Right pendelbus

Dat stond er op het bordje dat de bevallige jongedame die in de tunnel van het station stond te wachten, in haar hand had. Even heb ik getwijfeld of ik niet in de bus zou stappen uit weemoed naar een vorig memorabel Imec-bezoek. In een ver en studentikoos verleden heeft een gelijkaardig Imec-event ons groepje een voorliefde voor caipirinha, een gewonnen digitaal fototoestel, een paar volle flesjes Desperados en ettelijke glazen uit de Imec-collectie opgeleverd, het één al legaler verkregen dan het ander. 😉 Ik hoop dat ze het ons ondertussen vergeven hebben, daar bij Imec, en ben toch maar gewoon verder gewandeld. Ik gun de échte studenten graag hun pleziertje.

Een laat verjaardagsfeestje

Deze middag had ik een lunchafspraak met vriendin M in de Exki in de Nieuwstraat om onder het genot van een broodje en een lekker stukje taart (in haar geval een brownie) nog een klein beetje mijn verjaardag te vieren, want zij en haar man konden niet aanwezig zijn op mijn verrassingsfeestje.

M is één van mijn oudste vriendinnen, we go way back, en hoewel we totaal verschillende types zijn, klikte het vanaf onze eerste ontmoeting. Een eerste ontmoeting die lang geleden plaatsvond, in de tijd dat de dieren nog spraken en er nog ingangsexamens voor burgies georganiseerd werden. Ik ben dan ook heel blij dat we, ondanks een woelige periode waarin de vriendschap even in de koelkast gezet werd, nog steeds zo goed met elkaar opschieten. En dat ze zo dicht bij mij in de buurt werkt, want ik moet toegeven dat ik mijn vrienden lang niet zo vaak zie als ik wel zou willen. Er zijn gewoon niet genoeg uren in een dag en dagen in de week om alles te doen wat er in mijn hoofd zit.

Oja, ik ben sinds onze lunchafspraak de trotse bezitter van een ijsschep. Nu kan ik mijn bezoek eindelijk mooie bolletjes ijs presenteren. 😉